Page 72 - Stiven Kinq
P. 72
ven Kinq
– Salam oğlum, – dedi, – bizimlә bir yerdә olduğuna görә
çox şadam.
Conni onun әlini bacardığı qәdәr bәrk sıxmağa çalışdı; onun
solğun, ölgün barmaqları atasının iri әlinin içindә itdi. O, növbәylә
ata-anasına baxırdı – әvvәlcә tünd-qara rәngli gen kostyum
geymiş anasına, sonra isә, Kanzasda tozsoran satıcısına daha
uyğun olan, doğrudan da, çox zövqsüz dama-dama pencәkdә
gәlmiş atasına baxdı vә göz yaşlarını saxlaya bilmәdi.
– Bağışlayın, – dedi, – bağışlayın, bu, sadәcә...
– Ağla, – Vera onun çarpayısına әylәşәrәk pıçıldadı. İndi
onun sifәtindә çılğınlıqdan әsәr-әlamәt qalmamışdı, rahat,
mәsumanә bir ifadә vardı, – ağla, bәzәn bu, hәr şeydәn yaxşı
kömәk elәyir.
Conni ağladı.
Herbert, Jermena xalanın öldüyünü dedi. Vera danışdı ki,
nәhayәt, Paunalda ibadәtgahın tikilmәsi üçün pul tapılıb vә bir
ay әvvәl, torpağın donu açılan kimi, tikintiyә başlanılıb. Herbert
әlavә etdi ki, onlara öz xidmәtini tәklif edib, ancaq onun işi –
vicdanlı iş, sifarişçilәrin cibinә görә deyil.
– Sәn sadәcә uğursuz adamsan, – Vera dedi.
Bir müddәt susdular, sonra Vera yenidәn danışmağa başladı:
– Conni, ümid edirәm ki, sәn xәstәlikdәn qurtulmağının
Tanrı möcüzәsi olduğunu başa düşürsәn. Hәkimlәr әllәrini
üzmüşdülәr. Matveyin doqquzuncu fәslindә deyilir ki...
– Vera, – Herbert xәbәrdaredici tәrzdә sәslәndi.
– Əlbәttә, bu, möcüzәdir, ana. Bunu bilirәm.
– Sәn... sәn bilirsәn?
– Hә. Sәninlә bu barәdә danışmaq istәrdim... sәnin fikirlәrini
dinlәmәk... qoy bir özümә gәlim...
Veranın tәәccübdәn ağzı açıla qalmışdı. Conni isә onun başı
üstündәn atasına baxırdı. Onların baxışları bir anlığa toqquşdu
vә Conni onun gözlәrindәn yüngüllük hiss etdiyini duydu. Herbert
güclә sezilәcәk tәrzdә başını yellәdi.
– Qayıdıb! – Vera vәcdlә ucadan dedi. – Mәnim balam haqq
yoluna qayıdıb! Allaha şükür!
– Vera, sakit ol, – Herbert dedi, – hәlә ki, xәstәxanadasan,
Allaha astadan şükür elә.
72
– Salam oğlum, – dedi, – bizimlә bir yerdә olduğuna görә
çox şadam.
Conni onun әlini bacardığı qәdәr bәrk sıxmağa çalışdı; onun
solğun, ölgün barmaqları atasının iri әlinin içindә itdi. O, növbәylә
ata-anasına baxırdı – әvvәlcә tünd-qara rәngli gen kostyum
geymiş anasına, sonra isә, Kanzasda tozsoran satıcısına daha
uyğun olan, doğrudan da, çox zövqsüz dama-dama pencәkdә
gәlmiş atasına baxdı vә göz yaşlarını saxlaya bilmәdi.
– Bağışlayın, – dedi, – bağışlayın, bu, sadәcә...
– Ağla, – Vera onun çarpayısına әylәşәrәk pıçıldadı. İndi
onun sifәtindә çılğınlıqdan әsәr-әlamәt qalmamışdı, rahat,
mәsumanә bir ifadә vardı, – ağla, bәzәn bu, hәr şeydәn yaxşı
kömәk elәyir.
Conni ağladı.
Herbert, Jermena xalanın öldüyünü dedi. Vera danışdı ki,
nәhayәt, Paunalda ibadәtgahın tikilmәsi üçün pul tapılıb vә bir
ay әvvәl, torpağın donu açılan kimi, tikintiyә başlanılıb. Herbert
әlavә etdi ki, onlara öz xidmәtini tәklif edib, ancaq onun işi –
vicdanlı iş, sifarişçilәrin cibinә görә deyil.
– Sәn sadәcә uğursuz adamsan, – Vera dedi.
Bir müddәt susdular, sonra Vera yenidәn danışmağa başladı:
– Conni, ümid edirәm ki, sәn xәstәlikdәn qurtulmağının
Tanrı möcüzәsi olduğunu başa düşürsәn. Hәkimlәr әllәrini
üzmüşdülәr. Matveyin doqquzuncu fәslindә deyilir ki...
– Vera, – Herbert xәbәrdaredici tәrzdә sәslәndi.
– Əlbәttә, bu, möcüzәdir, ana. Bunu bilirәm.
– Sәn... sәn bilirsәn?
– Hә. Sәninlә bu barәdә danışmaq istәrdim... sәnin fikirlәrini
dinlәmәk... qoy bir özümә gәlim...
Veranın tәәccübdәn ağzı açıla qalmışdı. Conni isә onun başı
üstündәn atasına baxırdı. Onların baxışları bir anlığa toqquşdu
vә Conni onun gözlәrindәn yüngüllük hiss etdiyini duydu. Herbert
güclә sezilәcәk tәrzdә başını yellәdi.
– Qayıdıb! – Vera vәcdlә ucadan dedi. – Mәnim balam haqq
yoluna qayıdıb! Allaha şükür!
– Vera, sakit ol, – Herbert dedi, – hәlә ki, xәstәxanadasan,
Allaha astadan şükür elә.
72
