Page 71 - Stiven Kinq
P. 71
Ölü zona
– Siz onlarla yalnız yarım saat bir yerdә qala bilәrsiniz.
Əgәr nevroloji şöbәdә müayinәlәrdәn sonra çox yorulmasanız,
axşamtәrәfi dә görüşә bilәrsiniz.
– Doktor Braunun göstәrişidir?
– Doktor Braunun vә doktor Veyzakın.
– Olsun. Hәlәlik olsun. Onlara mәni uzun müddәt әllәşdir-
mәyә vә iynәlәmәyә imkan verәcәyimә әmin deyilәm. Mari
tәrәddüd içindә dayanmışdı.
– Yenә nәsә var? – Conni soruşdu.
– Yox... indi yox. Yәqin, özünüzünkülәri görmәyә tәlәsirsiniz,
indi onları çağıraram.
O, hәyәcan içindә gözlәmәyә başladı. İkinci çarpayı boşal-
mışdı; Conni iynәdәn sonra yatarkәn xәrçәng xәstәsini aparmışdılar.
Qapı açıldı. Atası vә anası içәri girdilәr. Conni bir anlığa
özünü itirdi vә ardınca yüngüllük hiss etdi. Özünü ona görә itirdi
ki, onlar, doğrudan da, qocalmışdılar; onların o qәdәr dә çox
qocalmadıqlarına görә isә yüngüllük hiss elәdi. Əgәr onlar bu
qәdәr dәyişmişlәrsә, demәli, onun özü dә az dәyişmәyib.
Onun daxilindә nә isә, doğrudan da, dәyişmişdi vә bu
dәyişiklik nәhs ola bilәrdi. O, bunları düşünmәyә güclә macal
tapdı, geyimindәn bәnövşә әtri gәlәn anası ona sarıldı:
– Allaha şükür, Conni, Allaha şükür ki, sәn oyandın.
O da anasını bәrk-bәrk qucaqladı, amma qolları hәlә gücsüz
olduğundan, tez dә yanına düşdü. Ancaq bir-iki saniyә öncә o,
anasının nәlәr keçirdiyini, nә düşündüyünü vә onun başına nә
gәlәcәyini hiss etdi. Sonra bu hiss, yuxusunda gördüyü qara
dәhliz kimi, әriyib yox oldu. Vera Conniyә baxmaq üçün ondan
bir az aralandıqda, gözlәrindәki sonsuz sevinc dәrin narahatlıqla
әvәz olunmuşdu. Conni qeyri-ixtiyari dedi:
– Ana, sәn o hәblәri qәbul elә, belә yaxşıdır.
Anasının gözlәri tәәccübdәn genişlәndi, o, dodaqlarını yaladı.
Herbert tez onun yanına gәldi. O, göz yaşlarını güclә saxlayırdı.
Atası arıqlamışdı – bu, Veranın kökәldiyi qәdәr olmasa da, nәzәrә
çarpırdı. Onun saçları seyrәlmişdi, amma üzü yenә hәminki kimi
sadә, doğmaydı. O, arxa cibindәn böyük, güllü yaylıq çıxarıb
gözlәrini sildi. Sonra әlini ona uzatdı:
71
– Siz onlarla yalnız yarım saat bir yerdә qala bilәrsiniz.
Əgәr nevroloji şöbәdә müayinәlәrdәn sonra çox yorulmasanız,
axşamtәrәfi dә görüşә bilәrsiniz.
– Doktor Braunun göstәrişidir?
– Doktor Braunun vә doktor Veyzakın.
– Olsun. Hәlәlik olsun. Onlara mәni uzun müddәt әllәşdir-
mәyә vә iynәlәmәyә imkan verәcәyimә әmin deyilәm. Mari
tәrәddüd içindә dayanmışdı.
– Yenә nәsә var? – Conni soruşdu.
– Yox... indi yox. Yәqin, özünüzünkülәri görmәyә tәlәsirsiniz,
indi onları çağıraram.
O, hәyәcan içindә gözlәmәyә başladı. İkinci çarpayı boşal-
mışdı; Conni iynәdәn sonra yatarkәn xәrçәng xәstәsini aparmışdılar.
Qapı açıldı. Atası vә anası içәri girdilәr. Conni bir anlığa
özünü itirdi vә ardınca yüngüllük hiss etdi. Özünü ona görә itirdi
ki, onlar, doğrudan da, qocalmışdılar; onların o qәdәr dә çox
qocalmadıqlarına görә isә yüngüllük hiss elәdi. Əgәr onlar bu
qәdәr dәyişmişlәrsә, demәli, onun özü dә az dәyişmәyib.
Onun daxilindә nә isә, doğrudan da, dәyişmişdi vә bu
dәyişiklik nәhs ola bilәrdi. O, bunları düşünmәyә güclә macal
tapdı, geyimindәn bәnövşә әtri gәlәn anası ona sarıldı:
– Allaha şükür, Conni, Allaha şükür ki, sәn oyandın.
O da anasını bәrk-bәrk qucaqladı, amma qolları hәlә gücsüz
olduğundan, tez dә yanına düşdü. Ancaq bir-iki saniyә öncә o,
anasının nәlәr keçirdiyini, nә düşündüyünü vә onun başına nә
gәlәcәyini hiss etdi. Sonra bu hiss, yuxusunda gördüyü qara
dәhliz kimi, әriyib yox oldu. Vera Conniyә baxmaq üçün ondan
bir az aralandıqda, gözlәrindәki sonsuz sevinc dәrin narahatlıqla
әvәz olunmuşdu. Conni qeyri-ixtiyari dedi:
– Ana, sәn o hәblәri qәbul elә, belә yaxşıdır.
Anasının gözlәri tәәccübdәn genişlәndi, o, dodaqlarını yaladı.
Herbert tez onun yanına gәldi. O, göz yaşlarını güclә saxlayırdı.
Atası arıqlamışdı – bu, Veranın kökәldiyi qәdәr olmasa da, nәzәrә
çarpırdı. Onun saçları seyrәlmişdi, amma üzü yenә hәminki kimi
sadә, doğmaydı. O, arxa cibindәn böyük, güllü yaylıq çıxarıb
gözlәrini sildi. Sonra әlini ona uzatdı:
71
