Page 58 - Stiven Kinq
P. 58
ven Kinq
çıxışa doğru yönәldi. Ümid edirdi ki, – nә bilmәk olar – hәmin
sәsin sahibiylә birgә buradan çıxış yolu tapacaq, bәlkә dә, sadәcә
olaraq onu ovundurmaq, әvәzindә özü dә tәsәlli tapmaq istәyirdi.
Ancaq sәs getdikcә uzaqlaşır, boğulur vә zәiflәyirdi. Nәhayәt,
güclә eşidilәn sәs әks-sәdaya çevrildi. Vә tamamilә yox oldu.
İndi o, tәk-tәnha qaranlıq vә boş zala doğru irәlilәyirdi. Ona elә
gәlirdi ki, bu, nә xәyal, nә ilğım, nә dә ki, yuxu olmasa da, nәsә
qeyri-adi bir şeydir. Yәqin, o, mәhşәrә, dirilәr vә ölülәr arasında
olan sirli keçidә düşüb. Amma bәs haraya yol almışdı?
Gözlәri önündә müxtәlif surәtlәr canlanmağa başladı. Qorxu
vә sәksәkә oyadan surәtlәr. Onlar ruhlar kimi onun arxasınca
gәlir, hәrdәn dә gah yandan, gah qabaqdan peyda olur, gah da
xor qrupu kimi onu әhatәyә alır, ona sarmaşır vә sehrli barmaqlarıyla
onun göz qapaqlarına toxunurdular... amma bütün bunlar,
doğrudanmı baş verirdi?.. O, bütün bunları, az qala, gözlәri ilә
görürdü. Mәhşәrin boğuq sәslәrini eşidirdi. Oradan gecәnin
qaranlığında fırlanan vә sürәtini yavaşıdan Uğur çarxının da sәsi
gәlirdi. Qırmızı vә qara, hәyat vә ölüm. O, bunların hansına pul
qoyub? Xatırlaya bilmirdi, amma xatırlamaq lazım idi, çünki
indi hәyatda qalıb-qalmayacağı bundan asılı idi. Ora, yoxsa bura?
Nә olar, olar. Onun sevdiyi qız özünü yaxşı hiss etmir. Onu evә
aparmaq lazımdır.
Bir müddәt sonra әtraf işıqlaşmağa başladı. Əvvәlcә elә
bildi ki, bu, onun tәxәyyülündә baş verir, әgәr mümkünsә, yuxuda
da yuxu görür, amma bir az keçdi vә işıq o dәrәcәdә güclәndi ki,
artıq onu tәxәyyülün ayağına yazmaq mümkün deyildi. Keçiddә
yaşadıqları yuxuya bәnzәmirdi artıq. Divarlar bir-birindәn aralandı
vә zülmәt hәlim, buludlu mart gününün dumanlı, boz-bulanıq
alatoran havasıyla әvәzlәndi. Ona elә gәlirdi ki, o, heç dә keçiddә
deyil, hansısa otaqdadır, demәk olar ki, otaqdadır, çünki onu
otaqdan plasentaya bәnzәr nazik pәrdә ayırırdı. O doğulmağa
hazırlaşan uşağa bәnzәyirdi. İndi o, başqa sәslәr eşidirdi: bu sәs-
lәr әks-sәdaya bәnzәmirdi, monoton vә boğuq idi, sanki namәlum
dillәrdә danışan adsız Allahların sәslәri idi. Sәslәr yavaş-yavaş
aydınlaşmağa başladı, o, artıq bu danışıqları başa düşmәyә
başlamışdı.
58
çıxışa doğru yönәldi. Ümid edirdi ki, – nә bilmәk olar – hәmin
sәsin sahibiylә birgә buradan çıxış yolu tapacaq, bәlkә dә, sadәcә
olaraq onu ovundurmaq, әvәzindә özü dә tәsәlli tapmaq istәyirdi.
Ancaq sәs getdikcә uzaqlaşır, boğulur vә zәiflәyirdi. Nәhayәt,
güclә eşidilәn sәs әks-sәdaya çevrildi. Vә tamamilә yox oldu.
İndi o, tәk-tәnha qaranlıq vә boş zala doğru irәlilәyirdi. Ona elә
gәlirdi ki, bu, nә xәyal, nә ilğım, nә dә ki, yuxu olmasa da, nәsә
qeyri-adi bir şeydir. Yәqin, o, mәhşәrә, dirilәr vә ölülәr arasında
olan sirli keçidә düşüb. Amma bәs haraya yol almışdı?
Gözlәri önündә müxtәlif surәtlәr canlanmağa başladı. Qorxu
vә sәksәkә oyadan surәtlәr. Onlar ruhlar kimi onun arxasınca
gәlir, hәrdәn dә gah yandan, gah qabaqdan peyda olur, gah da
xor qrupu kimi onu әhatәyә alır, ona sarmaşır vә sehrli barmaqlarıyla
onun göz qapaqlarına toxunurdular... amma bütün bunlar,
doğrudanmı baş verirdi?.. O, bütün bunları, az qala, gözlәri ilә
görürdü. Mәhşәrin boğuq sәslәrini eşidirdi. Oradan gecәnin
qaranlığında fırlanan vә sürәtini yavaşıdan Uğur çarxının da sәsi
gәlirdi. Qırmızı vә qara, hәyat vә ölüm. O, bunların hansına pul
qoyub? Xatırlaya bilmirdi, amma xatırlamaq lazım idi, çünki
indi hәyatda qalıb-qalmayacağı bundan asılı idi. Ora, yoxsa bura?
Nә olar, olar. Onun sevdiyi qız özünü yaxşı hiss etmir. Onu evә
aparmaq lazımdır.
Bir müddәt sonra әtraf işıqlaşmağa başladı. Əvvәlcә elә
bildi ki, bu, onun tәxәyyülündә baş verir, әgәr mümkünsә, yuxuda
da yuxu görür, amma bir az keçdi vә işıq o dәrәcәdә güclәndi ki,
artıq onu tәxәyyülün ayağına yazmaq mümkün deyildi. Keçiddә
yaşadıqları yuxuya bәnzәmirdi artıq. Divarlar bir-birindәn aralandı
vә zülmәt hәlim, buludlu mart gününün dumanlı, boz-bulanıq
alatoran havasıyla әvәzlәndi. Ona elә gәlirdi ki, o, heç dә keçiddә
deyil, hansısa otaqdadır, demәk olar ki, otaqdadır, çünki onu
otaqdan plasentaya bәnzәr nazik pәrdә ayırırdı. O doğulmağa
hazırlaşan uşağa bәnzәyirdi. İndi o, başqa sәslәr eşidirdi: bu sәs-
lәr әks-sәdaya bәnzәmirdi, monoton vә boğuq idi, sanki namәlum
dillәrdә danışan adsız Allahların sәslәri idi. Sәslәr yavaş-yavaş
aydınlaşmağa başladı, o, artıq bu danışıqları başa düşmәyә
başlamışdı.
58
