Page 44 - Stiven Kinq
P. 44
ven Kinq
seyfi guppultuyla stolun üstünә qoydu. – Əgәr burada beş yüz
qırx dollar olmasa, mәn hamının gözü qabağında öz köynәyimi
yeyәcәyәm. – O, iri, ağır әlini Conninin çiyninә şappıldatdı, –
bircә dәqiqә, oğlum. Sәn bu gün öz uduşunu almasan, qoy mәni
Stiv Bernxardt deyә çağırmasınlar.
– Doğru sözümdür, ser, mәndә o qәdәr pul...
– Ya sәn pulu ödәyәcәksәn, – Stiv Bernxardt sahibә doğru
әyilәrәk dedi, – ya da mәn elә elәyәcәyәm ki, bu dükanı bir daha
işlәdә bilmәyәcәksәn. Zarafat elәmirәm. Ciddi sözümdür.
Sahib ah çәkәrәk, әlini döş cibinә saldı vә oradan nazik
zәncirdәn sallanan bir açar çıxardı. Kütlә, nәfәsini içinә çәkmişdi.
Sara tamamilә halsızlaşmışdı. Qarnı ölü qarnı kimi köpmüşdü.
İçindәn nә isә israrla çölә çıxmağa can atırdı. O, ayaqları dolaşa-
dolaşa Conninin yanından aralandı vә kütlәnin arasına daldı.
– Xәstәlәnmәmisәn ki, әzizim? – Hansısa bir qadın soruşdu.
Sara yalnız başını yellәdi.
– Sara! – Conni onun arxasınca sәslәndi.
“Cekil vә Hayddan... gizlәnmәk mümkün deyil”, – düşündü.
O qaçaraq karuselin yanından ötәrkәn, mәrkәzi xiyabanın qaran-
lığında, sanki işıqsaçan maskanın görünüb, yox olduğunu sezdi.
Tәntidiyindәn fәnәrә çırpıldı, sәndirlәdi vә ikiәlli fәnәr dirәyindәn
yapışdı, o dәqiqә dә qusmağa başladı. Sanki dabanından başlayaraq,
astarı üzünә çevrilirdi. Mәdәsi әsәb tellәri kimi gәrginliklә yığılıb-
açılırdı.
– Aman tanrım, – o, zәif sәslә pıçıldadı vә yıxılmamaq üçün
dirәkdәn daha da bәrk yapışdı. Haradasa, arxada Conni onu
sәslәyirdi, amma o, cavab vermәk iqtidarında deyildi, heç buna
hәvәsi dә yox idi. Mәdәsi azacıq sakitlәşdi. Bu dәqiqә yalnız bir
istәyi vardı: qaranlıqda dayanmaq vә hәlә nәfәs aldığına, bu
axşamı yola verdiyinә sevinmәk.
– Sara! Sara!
O, ağzını tәmizlәmәk üçün iki dәfә tüpürdü.
– Mәn buradayam, Conni.
Conni gips atların sıçrayışda donduğu karuselin ardından
göründü. Sara onun, әlindә bir büküm pul tutduğunu gördü.
– Özünә gәldin?
– Yox, amma eybi yoxdur. Bir az ürәyim bulanırdı.
44
seyfi guppultuyla stolun üstünә qoydu. – Əgәr burada beş yüz
qırx dollar olmasa, mәn hamının gözü qabağında öz köynәyimi
yeyәcәyәm. – O, iri, ağır әlini Conninin çiyninә şappıldatdı, –
bircә dәqiqә, oğlum. Sәn bu gün öz uduşunu almasan, qoy mәni
Stiv Bernxardt deyә çağırmasınlar.
– Doğru sözümdür, ser, mәndә o qәdәr pul...
– Ya sәn pulu ödәyәcәksәn, – Stiv Bernxardt sahibә doğru
әyilәrәk dedi, – ya da mәn elә elәyәcәyәm ki, bu dükanı bir daha
işlәdә bilmәyәcәksәn. Zarafat elәmirәm. Ciddi sözümdür.
Sahib ah çәkәrәk, әlini döş cibinә saldı vә oradan nazik
zәncirdәn sallanan bir açar çıxardı. Kütlә, nәfәsini içinә çәkmişdi.
Sara tamamilә halsızlaşmışdı. Qarnı ölü qarnı kimi köpmüşdü.
İçindәn nә isә israrla çölә çıxmağa can atırdı. O, ayaqları dolaşa-
dolaşa Conninin yanından aralandı vә kütlәnin arasına daldı.
– Xәstәlәnmәmisәn ki, әzizim? – Hansısa bir qadın soruşdu.
Sara yalnız başını yellәdi.
– Sara! – Conni onun arxasınca sәslәndi.
“Cekil vә Hayddan... gizlәnmәk mümkün deyil”, – düşündü.
O qaçaraq karuselin yanından ötәrkәn, mәrkәzi xiyabanın qaran-
lığında, sanki işıqsaçan maskanın görünüb, yox olduğunu sezdi.
Tәntidiyindәn fәnәrә çırpıldı, sәndirlәdi vә ikiәlli fәnәr dirәyindәn
yapışdı, o dәqiqә dә qusmağa başladı. Sanki dabanından başlayaraq,
astarı üzünә çevrilirdi. Mәdәsi әsәb tellәri kimi gәrginliklә yığılıb-
açılırdı.
– Aman tanrım, – o, zәif sәslә pıçıldadı vә yıxılmamaq üçün
dirәkdәn daha da bәrk yapışdı. Haradasa, arxada Conni onu
sәslәyirdi, amma o, cavab vermәk iqtidarında deyildi, heç buna
hәvәsi dә yox idi. Mәdәsi azacıq sakitlәşdi. Bu dәqiqә yalnız bir
istәyi vardı: qaranlıqda dayanmaq vә hәlә nәfәs aldığına, bu
axşamı yola verdiyinә sevinmәk.
– Sara! Sara!
O, ağzını tәmizlәmәk üçün iki dәfә tüpürdü.
– Mәn buradayam, Conni.
Conni gips atların sıçrayışda donduğu karuselin ardından
göründü. Sara onun, әlindә bir büküm pul tutduğunu gördü.
– Özünә gәldin?
– Yox, amma eybi yoxdur. Bir az ürәyim bulanırdı.
44
