Page 347 - Stiven Kinq
P. 347
Ölü zona
Renfryu: Belәliklә, siz özünüzlә fotoaparat götürdünüz,
Mister Klouson...
Klouson: Elәdir! Evdәn çıxanda fotoaparatımı da götürdüm.
Əslindә hәmin gün evdә qalmaq istәyirdim, baxmayaraq ki, Stil-
sondan xoşum gәlir... yәni bu hadisәdәn qabaq xoşum gәlirdi.
Bilirsiniz, bu ictimai mәrkәz mәni lap boğaza yığıb.
R.: Sürücülük vәsiqәsi üçün verdiyiniz imtahanlara görә?
K.: Hә dә! O gün yenә dә imtahandan kәsildim. Sonra isә
öz-özümә dedim: bu, mәnim nәyimә lazımdır axı? Ancaq nәticәdә
bu şәkli çәkmiş oldum. Əla şәkildir, deyilmi? Görәrsiniz, mәn
varlı adam olacağam. Bu, İvo Cimanın üzәrindә bayraq qaldırılması
sәhnәsindәn heç dә pis alınmayıb.
R.: Cavan oğlan, ümid edirәm ki, siz bütün bunların mәxsusi
olaraq sizin üçün sәhnәlәşdirildiyini düşünmürsünüz...
K.: Əlbәttә ki, yox! Siz nә danışırsınız! Sadәcә olaraq, demәk
istәyirdim ki... e-e...özüm dә bilmirәm nә demәk istәyirdim.
Bilirsiniz, bütün bunlar mәnim gözlәrim qarşısında baş verdi
vә... necә deyim... bir sözlә, nә yaxşı ki, mәnim “Nikon”um
yanımdaydı.
R.: Siz Stilsonun şәklini o, uşağı yuxarı qaldırarkәn çәkdiniz,
elәdir?
K.: Bәli, ser. Uşağın adı Tommi Robsondur.
R.: Bu, böyüdülmüş şәkil sizinkidir?
K.: Elәdir, mәnim çәkdiyim şәkildir.
R.: Siz şәkli çәkәndәn sonra nә baş verdi?
K.: Bu iki quldur mәnim arxamca düşdü. Onlar, “Kameranı
bura ver, oğlan!”, “At onu, it oğlu...” deyә çığırırdılar. Bir sözlә,
belә-belә sözlәr deyirdilәr.
R.: Sizsә onlardan qaçırdınız...
K.: Var gücümlә qaçırdım! Onlar düz qarajların yanına kimi
arxamca qaçdılar. Onlardan biri az qala mәni tutacaqdı, ancaq
buzun üstündә sürüşüb yıxıldı.
K.: Cavan oğlan, demәliyәm ki, qaçaraq onlardan canınızı
qurtarmaqla, hәyatınızın әn böyük yarışmasını udmusunuz.
K.: Tәşәkkür edirәm, ser. Onda Stilsonun tutduğu iş... kaş
onu görәydiniz... balaca uşağın arxasında gizlәnmәk – bundan
da böyük rәzillik olarmı? Hәtta, әgәr...
R.: Tәşәkkür edirәm, mister Klouson. Siz azadsınız.
...Oktyabr ayı idi.
Sara neçә vaxt idi bu sәfәrә çıxmağa ürәk elәmirdi, ancaq
elә bir an gәlib yetişdi ki, o, artıq sәfәri tәxirә salmağın mümkün
347
Renfryu: Belәliklә, siz özünüzlә fotoaparat götürdünüz,
Mister Klouson...
Klouson: Elәdir! Evdәn çıxanda fotoaparatımı da götürdüm.
Əslindә hәmin gün evdә qalmaq istәyirdim, baxmayaraq ki, Stil-
sondan xoşum gәlir... yәni bu hadisәdәn qabaq xoşum gәlirdi.
Bilirsiniz, bu ictimai mәrkәz mәni lap boğaza yığıb.
R.: Sürücülük vәsiqәsi üçün verdiyiniz imtahanlara görә?
K.: Hә dә! O gün yenә dә imtahandan kәsildim. Sonra isә
öz-özümә dedim: bu, mәnim nәyimә lazımdır axı? Ancaq nәticәdә
bu şәkli çәkmiş oldum. Əla şәkildir, deyilmi? Görәrsiniz, mәn
varlı adam olacağam. Bu, İvo Cimanın üzәrindә bayraq qaldırılması
sәhnәsindәn heç dә pis alınmayıb.
R.: Cavan oğlan, ümid edirәm ki, siz bütün bunların mәxsusi
olaraq sizin üçün sәhnәlәşdirildiyini düşünmürsünüz...
K.: Əlbәttә ki, yox! Siz nә danışırsınız! Sadәcә olaraq, demәk
istәyirdim ki... e-e...özüm dә bilmirәm nә demәk istәyirdim.
Bilirsiniz, bütün bunlar mәnim gözlәrim qarşısında baş verdi
vә... necә deyim... bir sözlә, nә yaxşı ki, mәnim “Nikon”um
yanımdaydı.
R.: Siz Stilsonun şәklini o, uşağı yuxarı qaldırarkәn çәkdiniz,
elәdir?
K.: Bәli, ser. Uşağın adı Tommi Robsondur.
R.: Bu, böyüdülmüş şәkil sizinkidir?
K.: Elәdir, mәnim çәkdiyim şәkildir.
R.: Siz şәkli çәkәndәn sonra nә baş verdi?
K.: Bu iki quldur mәnim arxamca düşdü. Onlar, “Kameranı
bura ver, oğlan!”, “At onu, it oğlu...” deyә çığırırdılar. Bir sözlә,
belә-belә sözlәr deyirdilәr.
R.: Sizsә onlardan qaçırdınız...
K.: Var gücümlә qaçırdım! Onlar düz qarajların yanına kimi
arxamca qaçdılar. Onlardan biri az qala mәni tutacaqdı, ancaq
buzun üstündә sürüşüb yıxıldı.
K.: Cavan oğlan, demәliyәm ki, qaçaraq onlardan canınızı
qurtarmaqla, hәyatınızın әn böyük yarışmasını udmusunuz.
K.: Tәşәkkür edirәm, ser. Onda Stilsonun tutduğu iş... kaş
onu görәydiniz... balaca uşağın arxasında gizlәnmәk – bundan
da böyük rәzillik olarmı? Hәtta, әgәr...
R.: Tәşәkkür edirәm, mister Klouson. Siz azadsınız.
...Oktyabr ayı idi.
Sara neçә vaxt idi bu sәfәrә çıxmağa ürәk elәmirdi, ancaq
elә bir an gәlib yetişdi ki, o, artıq sәfәri tәxirә salmağın mümkün
347
