Page 336 - Stiven Kinq
P. 336
ven Kinq
әlindәn saldığını anladı. Tüfәng qalereyanın döşәmәsinә düşdü,
öz-özünә açılan güllә isә divara dәydi. Conni sürahini sındıraraq,
kәllәmayallaq aşağı yıxıldı. Zal onun gözlәri önündә iki dәfә
çevrildi, sonra bәrk şaqqıltı eşidildi: o, oturacaqların üstünә
düşdü, bu zaman ayaqları vә onurğa sümüyü sındı.
Conni qışqırmaq istәdi, ancaq ağzından qan fontan vurdu.
O, taxta qırıntılarının içindә uzanıb fikirlәşirdi: Hәr şey bitdi.
Hәr şeyi korladım. Əmәyim zay oldu.
Kiminsә kobud әllәri onu arxası üstә çevirdi. Elliman, Muçi
vә onların yanındakı üçüncü adam onun başı üstә dayanmışdılar.
Onu çevirәn Elliman idi.
Stilson yaxınlaşıb Muçini kәnara itәlәdi.
– Onu boşla, – o, sәrt sәslә dedi, – mәnim şәklimi çәkәn it
oğlu hara getdi? Onu tapın, aparatını sındırın.
Muçi vә üçüncü adam getdilәr. Qarasaçlı qadın haradasa
yaxınlıqda ağlaya-ağlaya deyirdi: “...uşağın arxasında gizlәnirdi,
uşağın arxasında, hamıya danışacağam, hamıya...”
– Onun ağzını yum, Sani, – Stilson dedi.
– Oldu, – Sani dә tәlәsik getdi.
Stilson dizi üstә çökәrәk, Conninin üzәrinә әyildi.
– Biz tanışıq, dostum? Yalan danışma. Onsuz da yaşama-
yacaqsan.
– Tanışıq, – Conni pıçıltıyla dedi.
– Trimbull?
Conni güclә sezilәcәk bir tәrzdә başını yellәdi. Stilson
birdәn ayağa qalxdı vә bu an Conni son gücünü toplayaraq, onun
әlindәn yapışdı. Bu, cәmisi bir saniyә çәkdi. Stilson әlini asanlıqla
azad etdi. Ancaq elә bu bir saniyә dә kifayәt idi.
Hәr şey dәyişmişdi.
Adamlar ona tәrәf axışırdı. O, onların yalnız ayaqlarını
görürdü. Amma artıq bunun heç bir әhәmiyyәti yox idi. Hәr şey
dәyişmişdi.
Gözlәrindәn yaş axmağa başladı. Bu dәfә Stilsona toxunarkәn,
o, yalnız boşluq hiss etmişdi. Elә bil әlini işlәnmiş akkumulyatora,
yaxud yıxılmış ağaca, adamsız evә, boş kitab rәfinә vә ya içәri-
sindә yalnız şam yandırmağa yarayan çaxır şüşәsinә toxundurmuşdu.
Hәr şey tutqunlaşır, ondan uzaqlaşırdı. Ətrafında toplaşmış
ayaqlar öz konturlarını itirir, sanki әriyirdilәr. O, hәyәcanlı danışıq
336
әlindәn saldığını anladı. Tüfәng qalereyanın döşәmәsinә düşdü,
öz-özünә açılan güllә isә divara dәydi. Conni sürahini sındıraraq,
kәllәmayallaq aşağı yıxıldı. Zal onun gözlәri önündә iki dәfә
çevrildi, sonra bәrk şaqqıltı eşidildi: o, oturacaqların üstünә
düşdü, bu zaman ayaqları vә onurğa sümüyü sındı.
Conni qışqırmaq istәdi, ancaq ağzından qan fontan vurdu.
O, taxta qırıntılarının içindә uzanıb fikirlәşirdi: Hәr şey bitdi.
Hәr şeyi korladım. Əmәyim zay oldu.
Kiminsә kobud әllәri onu arxası üstә çevirdi. Elliman, Muçi
vә onların yanındakı üçüncü adam onun başı üstә dayanmışdılar.
Onu çevirәn Elliman idi.
Stilson yaxınlaşıb Muçini kәnara itәlәdi.
– Onu boşla, – o, sәrt sәslә dedi, – mәnim şәklimi çәkәn it
oğlu hara getdi? Onu tapın, aparatını sındırın.
Muçi vә üçüncü adam getdilәr. Qarasaçlı qadın haradasa
yaxınlıqda ağlaya-ağlaya deyirdi: “...uşağın arxasında gizlәnirdi,
uşağın arxasında, hamıya danışacağam, hamıya...”
– Onun ağzını yum, Sani, – Stilson dedi.
– Oldu, – Sani dә tәlәsik getdi.
Stilson dizi üstә çökәrәk, Conninin üzәrinә әyildi.
– Biz tanışıq, dostum? Yalan danışma. Onsuz da yaşama-
yacaqsan.
– Tanışıq, – Conni pıçıltıyla dedi.
– Trimbull?
Conni güclә sezilәcәk bir tәrzdә başını yellәdi. Stilson
birdәn ayağa qalxdı vә bu an Conni son gücünü toplayaraq, onun
әlindәn yapışdı. Bu, cәmisi bir saniyә çәkdi. Stilson әlini asanlıqla
azad etdi. Ancaq elә bu bir saniyә dә kifayәt idi.
Hәr şey dәyişmişdi.
Adamlar ona tәrәf axışırdı. O, onların yalnız ayaqlarını
görürdü. Amma artıq bunun heç bir әhәmiyyәti yox idi. Hәr şey
dәyişmişdi.
Gözlәrindәn yaş axmağa başladı. Bu dәfә Stilsona toxunarkәn,
o, yalnız boşluq hiss etmişdi. Elә bil әlini işlәnmiş akkumulyatora,
yaxud yıxılmış ağaca, adamsız evә, boş kitab rәfinә vә ya içәri-
sindә yalnız şam yandırmağa yarayan çaxır şüşәsinә toxundurmuşdu.
Hәr şey tutqunlaşır, ondan uzaqlaşırdı. Ətrafında toplaşmış
ayaqlar öz konturlarını itirir, sanki әriyirdilәr. O, hәyәcanlı danışıq
336
