Page 334 - Stiven Kinq
P. 334
ven Kinq
Conni tüfәngi doldurub, yenidәn tәtiyi çәkdi. İkinci güllә
taxta meydançanın üstünә sәrilmiş tozlu xalçaya dәydi.
Kütlә başını itirmiş sürü kimi vurnuxmağa başladı. Adamlar
mәrkәzi keçidә doğru axışdılar. Qapının ağzında dayananlar o
dәqiqә zaldan çıxdılar, yerdә qalanlar isә söyә-söyә, qışqıra-
qışqıra, bir-birini itәlәyәrәk bayıra çıxmağa çalışırdı.
Zalın o başından da atәş sәslәri eşidildi. Güllә Conninin
önündәki sürahini parça-tikә elәdi. Bir saniyә sonra qulağının
dibindә vıyıltı eşitdi. Sonra sanki görünmәyәn bir әl onun
köynәyini cızdı. Divarın yanındakı üç nәfәr tapançalardan atәş
açırdılar. Qalereyada ayaq üstә dayanmış Conni әla hәdәf idi –
Conni düşündü ki, o, günahsız adamların içәrisindә olsaydı belә,
cangüdәnlәr atәş açmağa tәrәddüd etmәyәcәkdilәr.
Üç yaşlı qadından biri Muçidәn yapışmışdı. O, hönkürüb-
ağlayır, ondan nәsә soruşmağa çalışırdı. Muçi qadını kәnara
itәlәyәrәk, tapançanı ikiәlli sıxdı. Zal barıt tüstüsü qoxuyurdu.
Conni ayağa durandan iyirmi saniyә keçmişdi.
– Yerә yat, Qreq! Uzan!
Stilson taxta meydançanın kәnarında әyilәrәk, altdan-altdan
yuxarı baxırdı. Conni nişan aldı, ancaq elә bu an boynunu yalayıb
keçәn güllә onu sәndirlәmәyә mәcbur etdi. Onun öz güllәsi isә
üzbәsurәt pәncәrәyә dәydi. Şüşә qırıntıları cingiltili yağış kimi
yerә sәpildi. Aşağıda kimsә bәrkdәn çığırdı. Conninin çiyni vә
sinәsi qan içindәydi.
“Hә, onu әcәb öldürürsәn”, ani olaraq düşündü. O, yenidәn
sürahiyә qısıldı, tüfәngә patron qoyub, onu çiyninә tutdu. Nәhayәt,
Stilson özünә gәlәrәk pillәlәrlә zala doğru qaçmağa üz qoydu. O,
qaça-qaça Conniyә baxırdı.
Düz qulağının dibindә daha bir güllә vıyıldadı. “Kәsilmiş
donuz kimi qana bulaşmısan”, – beynindәn keçdi. Tez ol, bu işi
qurtar.
Qapının önündәki tıxac açıldı – adamlar bayıra axışdı.
Tapançanın lülәsi tüstülәndi vә bayaq boynunu cızan görünmәz
әl indi onun sifәtini yaraladı. Cәhәnnәmә ki! Hәr şey cәhәnnәm
olsun, Stilsondan başqa. O, yenidәn nişan aldı.
Heç olmasa indi...
334
Conni tüfәngi doldurub, yenidәn tәtiyi çәkdi. İkinci güllә
taxta meydançanın üstünә sәrilmiş tozlu xalçaya dәydi.
Kütlә başını itirmiş sürü kimi vurnuxmağa başladı. Adamlar
mәrkәzi keçidә doğru axışdılar. Qapının ağzında dayananlar o
dәqiqә zaldan çıxdılar, yerdә qalanlar isә söyә-söyә, qışqıra-
qışqıra, bir-birini itәlәyәrәk bayıra çıxmağa çalışırdı.
Zalın o başından da atәş sәslәri eşidildi. Güllә Conninin
önündәki sürahini parça-tikә elәdi. Bir saniyә sonra qulağının
dibindә vıyıltı eşitdi. Sonra sanki görünmәyәn bir әl onun
köynәyini cızdı. Divarın yanındakı üç nәfәr tapançalardan atәş
açırdılar. Qalereyada ayaq üstә dayanmış Conni әla hәdәf idi –
Conni düşündü ki, o, günahsız adamların içәrisindә olsaydı belә,
cangüdәnlәr atәş açmağa tәrәddüd etmәyәcәkdilәr.
Üç yaşlı qadından biri Muçidәn yapışmışdı. O, hönkürüb-
ağlayır, ondan nәsә soruşmağa çalışırdı. Muçi qadını kәnara
itәlәyәrәk, tapançanı ikiәlli sıxdı. Zal barıt tüstüsü qoxuyurdu.
Conni ayağa durandan iyirmi saniyә keçmişdi.
– Yerә yat, Qreq! Uzan!
Stilson taxta meydançanın kәnarında әyilәrәk, altdan-altdan
yuxarı baxırdı. Conni nişan aldı, ancaq elә bu an boynunu yalayıb
keçәn güllә onu sәndirlәmәyә mәcbur etdi. Onun öz güllәsi isә
üzbәsurәt pәncәrәyә dәydi. Şüşә qırıntıları cingiltili yağış kimi
yerә sәpildi. Aşağıda kimsә bәrkdәn çığırdı. Conninin çiyni vә
sinәsi qan içindәydi.
“Hә, onu әcәb öldürürsәn”, ani olaraq düşündü. O, yenidәn
sürahiyә qısıldı, tüfәngә patron qoyub, onu çiyninә tutdu. Nәhayәt,
Stilson özünә gәlәrәk pillәlәrlә zala doğru qaçmağa üz qoydu. O,
qaça-qaça Conniyә baxırdı.
Düz qulağının dibindә daha bir güllә vıyıldadı. “Kәsilmiş
donuz kimi qana bulaşmısan”, – beynindәn keçdi. Tez ol, bu işi
qurtar.
Qapının önündәki tıxac açıldı – adamlar bayıra axışdı.
Tapançanın lülәsi tüstülәndi vә bayaq boynunu cızan görünmәz
әl indi onun sifәtini yaraladı. Cәhәnnәmә ki! Hәr şey cәhәnnәm
olsun, Stilsondan başqa. O, yenidәn nişan aldı.
Heç olmasa indi...
334
