Page 330 - Stiven Kinq
P. 330
ven Kinq
sifәti gözlәnilmәzlikdәn әyilәcәk vә o bağıracaq: Ey, Sani, burada
kimsә gizlәnib!
O, pillәlәrlә qalxan Muçinin boğuq addım sәslәrini eşitdi.
Nәsә elәmәk lazım idi. Tәcili bir şey fikirlәşmәliydi. Duruxub
qalmışdı. İndicә onu görәcәklәr, bu dәqiqә yerini bilәcәklәr, o
isә nә edәcәyini bilmir.
Qapılar açılıb-örtülür, hәr dәfә onların sәsi daha yaxından
eşidilirdi. Conninin alnından düşәn tәr damcısı cins şalvarında
qara lәkә әmәlә gәtirdi. O, yanından ötüb-keçdiyi bütün qapıları
yadına salırdı. Muçi artıq SƏDRİN, ŞƏHƏR İDARƏSİ
ÜZVLƏRİNİN, VERGİ MÜFƏTTİŞİNİN otaqlarını yoxlamışdı,
budur, o, KİŞİ TUALETİNİN qapısını açdı, indi İMKANSIZLARIN
HAMİSİNİN otağına nәzәr salır, bu isә QADIN TUALETİNİN
qapısıdır. Növbәti qapı qalereyaya açılır.
Qapı açıldı.
Muçi sürahiyә doğru iki addım atdı.
– Hә, Sani, razı qaldın?
– Orada nә var, nә yox? Sakitlikdir?
– Lap qayınanamın tabutundakı kimidir, – Muçi sәslәndi vә
aşağıda qәhqәhәylә gülüşdülәr.
– Elә isә en aşağı, gedәk qәhvә içmәyә, – üçüncü adam dedi.
İnanılası deyildi, tәhlükә sovuşmuşdu. Qapı örtüldü. Əvvәlcә
dәhlizdә, sonra isә pillәkәndә uzaqlaşan addım sәslәri eşidildi.
Conni süst düşdü, gözlәri önündә hәr şey oynamağa başladı
vә bütöv bir sarı lәkәyә çevrildi. Qapı sәsi onların çıxıb getdiyini
bildirdi. Bu sәs hәm dә onu gerçәkliyә qaytardı.
– Əclaflar, nacinslәr, – qarovulçu onların arxasınca sәslәndi.
Sonra onun özü dә getdi vә sonrakı iyirmi dәqiqәni Conni
tәklikdә keçirtdi.
Saat ona az qalmış zal yavaş-yavaş dolmağa başladı. Əvvәlcә
üç qadın gәldi. Qara axşam paltarı geymiş yaşlı xanımlar idi, dil-
boğaza qoymurdular. Onlar gözdәn uzaq yerdә, peçin yaxınlığında
әylәşdilәr vә oturacaqlardan, deyәsәn, yalnız Qreq Stilsonun
fotolarından ibarәt olan bukletlәri götürdülәr.
– Ona canım qurban, – qadınlardan biri dedi, – ondan düz
üç dәfә avtoqraf götürmüşәm. Bu gün dә götürәcәyәm.
330
sifәti gözlәnilmәzlikdәn әyilәcәk vә o bağıracaq: Ey, Sani, burada
kimsә gizlәnib!
O, pillәlәrlә qalxan Muçinin boğuq addım sәslәrini eşitdi.
Nәsә elәmәk lazım idi. Tәcili bir şey fikirlәşmәliydi. Duruxub
qalmışdı. İndicә onu görәcәklәr, bu dәqiqә yerini bilәcәklәr, o
isә nә edәcәyini bilmir.
Qapılar açılıb-örtülür, hәr dәfә onların sәsi daha yaxından
eşidilirdi. Conninin alnından düşәn tәr damcısı cins şalvarında
qara lәkә әmәlә gәtirdi. O, yanından ötüb-keçdiyi bütün qapıları
yadına salırdı. Muçi artıq SƏDRİN, ŞƏHƏR İDARƏSİ
ÜZVLƏRİNİN, VERGİ MÜFƏTTİŞİNİN otaqlarını yoxlamışdı,
budur, o, KİŞİ TUALETİNİN qapısını açdı, indi İMKANSIZLARIN
HAMİSİNİN otağına nәzәr salır, bu isә QADIN TUALETİNİN
qapısıdır. Növbәti qapı qalereyaya açılır.
Qapı açıldı.
Muçi sürahiyә doğru iki addım atdı.
– Hә, Sani, razı qaldın?
– Orada nә var, nә yox? Sakitlikdir?
– Lap qayınanamın tabutundakı kimidir, – Muçi sәslәndi vә
aşağıda qәhqәhәylә gülüşdülәr.
– Elә isә en aşağı, gedәk qәhvә içmәyә, – üçüncü adam dedi.
İnanılası deyildi, tәhlükә sovuşmuşdu. Qapı örtüldü. Əvvәlcә
dәhlizdә, sonra isә pillәkәndә uzaqlaşan addım sәslәri eşidildi.
Conni süst düşdü, gözlәri önündә hәr şey oynamağa başladı
vә bütöv bir sarı lәkәyә çevrildi. Qapı sәsi onların çıxıb getdiyini
bildirdi. Bu sәs hәm dә onu gerçәkliyә qaytardı.
– Əclaflar, nacinslәr, – qarovulçu onların arxasınca sәslәndi.
Sonra onun özü dә getdi vә sonrakı iyirmi dәqiqәni Conni
tәklikdә keçirtdi.
Saat ona az qalmış zal yavaş-yavaş dolmağa başladı. Əvvәlcә
üç qadın gәldi. Qara axşam paltarı geymiş yaşlı xanımlar idi, dil-
boğaza qoymurdular. Onlar gözdәn uzaq yerdә, peçin yaxınlığında
әylәşdilәr vә oturacaqlardan, deyәsәn, yalnız Qreq Stilsonun
fotolarından ibarәt olan bukletlәri götürdülәr.
– Ona canım qurban, – qadınlardan biri dedi, – ondan düz
üç dәfә avtoqraf götürmüşәm. Bu gün dә götürәcәyәm.
330
