Page 309 - Stiven Kinq
P. 309
Ölü zona
Dekabrın 27-dә saat 10.30-da xәstә görkәmli arıq kişi
axsaya-axsaya Fenniksdәki dәftәrxana lәvazimatları mağazasına
girәrәk, satıcı Din Kleyә sarı yönәldi. Sonralar bu adam barәdә
danışarkәn, Kley öz anasının işlәtdiyi ifadәdәn istifadә edәcәk:
onun gözlәri “yanırdı”. Alıcı bildirdi ki, ona böyük bir “diplomat”
lazımdır. Nәhayәt, onlardan әn yaxşısını – qiymәti 149 dollar 95
sent olan, öküz gönündәn düzәldilmiş çantanı seçәndәn sonra
tәzә iyirmi dollarlıqlarla hesablaşdı. Bütün bu prosedur on
dәqiqәdәn çox çәkmәdi. Alıcı mağazadan çıxıb mәrkәzә doğru
getdi vә Din Kley onu bir daha görmәdi. Ta yerli “San” qәzetindә
onun şәklini görәnә kimi.
Elә hәmin gün ucaboylu, çalsaçlı kişi dәmiryol kassasına
yaxınlaşıb, tezliklә Nyu-Yorka getmәli olduğunu bildirdi. Oraya
aparan әn yaxın yolu soruşdu. Kassir qadın Bonnit Alvares ona
qatarı harada dәyişmәk lazım olduğunu başa saldı. Kişi barmağını
qatarların hәrәkәt sxemi üzәrindә gәzdirәrәk, öz dәftәrçәsindә
qeydlәr apardı. Sonra Bonni Alvaresdәn soruşdu: “Yanvarın
üçünә bilet almaq mümkündürmü?” Bonni bilgisayarın klavişlәrini
tıqqıldadıb “hә” cavabı verdi.
– Elә isә buyurun... – Ucaboy kişi qәfildәn duruxdu vә әlini
başına apardı.
– Sizә nә oldu, ser?
– Atәşfәşanlıq, – kişi dedi. Sonralar qadın polisi әmin edirdi
ki, hәmin vaxt o, mәhz bu sözü dedi: Atәşfәşanlıq.
– Ser, özünüzü pis hiss edirsiniz?
– Başım... bağışlayın. – o gülümsәmәyә çalışdı, amma bu,
onun arıq, vaxtından әvvәl qocalmış sifәtindә heç bir dәyişiklik
yaratmadı.
– Aspirin verim? Varımdır.
– Sağ olun, lazım deyil. Keçib-gedәr.
Qadın bileti ona verәrkәn әlavә etdi ki, qatar Nyu-Yorkun
Mәrkәzi vağzalına yanvarın altısı, günorta yetişәcәk.
– Bilet neçәyәdir?
Qadın mәblәği deyәrәk soruşdu:
– Nağd ödәyәcәksiniz, mister Smit?
– Nağd, – o, cavab verdi vә portmanatından bir büküm on-
iyirmi dollarlıq әsginaslar çıxartdı.
Qadın pulları saydı, qalığını qaytardı, bileti vә qәbzi ona
verdi.
309
Dekabrın 27-dә saat 10.30-da xәstә görkәmli arıq kişi
axsaya-axsaya Fenniksdәki dәftәrxana lәvazimatları mağazasına
girәrәk, satıcı Din Kleyә sarı yönәldi. Sonralar bu adam barәdә
danışarkәn, Kley öz anasının işlәtdiyi ifadәdәn istifadә edәcәk:
onun gözlәri “yanırdı”. Alıcı bildirdi ki, ona böyük bir “diplomat”
lazımdır. Nәhayәt, onlardan әn yaxşısını – qiymәti 149 dollar 95
sent olan, öküz gönündәn düzәldilmiş çantanı seçәndәn sonra
tәzә iyirmi dollarlıqlarla hesablaşdı. Bütün bu prosedur on
dәqiqәdәn çox çәkmәdi. Alıcı mağazadan çıxıb mәrkәzә doğru
getdi vә Din Kley onu bir daha görmәdi. Ta yerli “San” qәzetindә
onun şәklini görәnә kimi.
Elә hәmin gün ucaboylu, çalsaçlı kişi dәmiryol kassasına
yaxınlaşıb, tezliklә Nyu-Yorka getmәli olduğunu bildirdi. Oraya
aparan әn yaxın yolu soruşdu. Kassir qadın Bonnit Alvares ona
qatarı harada dәyişmәk lazım olduğunu başa saldı. Kişi barmağını
qatarların hәrәkәt sxemi üzәrindә gәzdirәrәk, öz dәftәrçәsindә
qeydlәr apardı. Sonra Bonni Alvaresdәn soruşdu: “Yanvarın
üçünә bilet almaq mümkündürmü?” Bonni bilgisayarın klavişlәrini
tıqqıldadıb “hә” cavabı verdi.
– Elә isә buyurun... – Ucaboy kişi qәfildәn duruxdu vә әlini
başına apardı.
– Sizә nә oldu, ser?
– Atәşfәşanlıq, – kişi dedi. Sonralar qadın polisi әmin edirdi
ki, hәmin vaxt o, mәhz bu sözü dedi: Atәşfәşanlıq.
– Ser, özünüzü pis hiss edirsiniz?
– Başım... bağışlayın. – o gülümsәmәyә çalışdı, amma bu,
onun arıq, vaxtından әvvәl qocalmış sifәtindә heç bir dәyişiklik
yaratmadı.
– Aspirin verim? Varımdır.
– Sağ olun, lazım deyil. Keçib-gedәr.
Qadın bileti ona verәrkәn әlavә etdi ki, qatar Nyu-Yorkun
Mәrkәzi vağzalına yanvarın altısı, günorta yetişәcәk.
– Bilet neçәyәdir?
Qadın mәblәği deyәrәk soruşdu:
– Nağd ödәyәcәksiniz, mister Smit?
– Nağd, – o, cavab verdi vә portmanatından bir büküm on-
iyirmi dollarlıq әsginaslar çıxartdı.
Qadın pulları saydı, qalığını qaytardı, bileti vә qәbzi ona
verdi.
309
