Page 293 - Stiven Kinq
P. 293
Ölü zona
vә aşağı әyilәrәk Elton Conun çığırtısını üstәlәmәk üçün bәrkdәn
qışqırdı:
– Bәlkә, yuxarı qalxıb kribec oynayaq?
Conni razılıq әlamәti olaraq başını yellәdi.
Şelli mәtbәxdә mәktub yazırdı. Onlar içәri girәndә o, başını
qaldırıb gülümsündü.
– Mәn artıq düşünürdüm ki, siz iki mazoxist bütün gecәni
orada oturacaqsınız. Siz belә etmәyә mәcbur deyilsiniz.
– Bağışlayın, belә alındı, – Conni dedi. – Bilirәm, mәn kә-
nardan dәli kimi görünürdüm.
– Bir az, – Şelli dedi, – nә gizlәdim. Amma uşaqları burada
görmәk xoşdur. Mәn mәmnunam.
Uzaqdan göy gurultusunun sәsi eşidildi. Conni pәncәrәyә
sarı döndü. Şelli gizlincә gülümsәdi. Rocer kribec oynamaq üçün
lövhә axtarmağa yollandı.
– Buna dolu demәk olmaz, – qadın dedi, – bir az guruldayıb
sakitlәşәcәk.
– Hә, әlbәttә, – Conni cavabında dedi.
Şelli mәktubunun sonuna quyruqlu bir imza qoydu, onu
zәrfә salıb, ünvanı yazdı vә üstünә marka yapışdırdı.
– Conni, siz, doğrudan, nәsә hiss etmisiniz?
– Hә.
– Yәqin, ümumi zәiflikdәndir, – qadın dedi, – düzgün qida-
lanmamaqdandır. Gör necә arıqsınız! Bәlkә, buna görә gözünüzә
xәyal görünür?
– Yox, mәn elә fikirlәşmirәm.
Yenә dә uzaqlarda şimşәk çaxdı.
– Çakın evdә olmasından mәmnunam. Mәn astrologiyaya,
falçılığa, öncәgörmәyә-filana inanmıram... amma onun evdә
olmasından mәmnunam. O, bizim tәk körpәmizdir... Əlbәttә,
düşünәcәksiniz ki, “körpәyә bax”, amma mәn onun qısa şalvar
geydiyi, şәhәr parkındakı karuseldә yellәndiyi vaxtları xatırlayıram.
Çox yaxşı xatırlayıram. O, öz uşaqlığı ilә... vidalaşarkәn, onun
yanında olmaq necә dә xoşdur.
– Siz onun barәsindә elә danışırsınız ki... – Conni birdәn-
birә qәhәrlәndiyini görüb susdu. Deyәsәn, son altı-yeddi ayda
özünü әlә almağı yadırğamışdı.
293
vә aşağı әyilәrәk Elton Conun çığırtısını üstәlәmәk üçün bәrkdәn
qışqırdı:
– Bәlkә, yuxarı qalxıb kribec oynayaq?
Conni razılıq әlamәti olaraq başını yellәdi.
Şelli mәtbәxdә mәktub yazırdı. Onlar içәri girәndә o, başını
qaldırıb gülümsündü.
– Mәn artıq düşünürdüm ki, siz iki mazoxist bütün gecәni
orada oturacaqsınız. Siz belә etmәyә mәcbur deyilsiniz.
– Bağışlayın, belә alındı, – Conni dedi. – Bilirәm, mәn kә-
nardan dәli kimi görünürdüm.
– Bir az, – Şelli dedi, – nә gizlәdim. Amma uşaqları burada
görmәk xoşdur. Mәn mәmnunam.
Uzaqdan göy gurultusunun sәsi eşidildi. Conni pәncәrәyә
sarı döndü. Şelli gizlincә gülümsәdi. Rocer kribec oynamaq üçün
lövhә axtarmağa yollandı.
– Buna dolu demәk olmaz, – qadın dedi, – bir az guruldayıb
sakitlәşәcәk.
– Hә, әlbәttә, – Conni cavabında dedi.
Şelli mәktubunun sonuna quyruqlu bir imza qoydu, onu
zәrfә salıb, ünvanı yazdı vә üstünә marka yapışdırdı.
– Conni, siz, doğrudan, nәsә hiss etmisiniz?
– Hә.
– Yәqin, ümumi zәiflikdәndir, – qadın dedi, – düzgün qida-
lanmamaqdandır. Gör necә arıqsınız! Bәlkә, buna görә gözünüzә
xәyal görünür?
– Yox, mәn elә fikirlәşmirәm.
Yenә dә uzaqlarda şimşәk çaxdı.
– Çakın evdә olmasından mәmnunam. Mәn astrologiyaya,
falçılığa, öncәgörmәyә-filana inanmıram... amma onun evdә
olmasından mәmnunam. O, bizim tәk körpәmizdir... Əlbәttә,
düşünәcәksiniz ki, “körpәyә bax”, amma mәn onun qısa şalvar
geydiyi, şәhәr parkındakı karuseldә yellәndiyi vaxtları xatırlayıram.
Çox yaxşı xatırlayıram. O, öz uşaqlığı ilә... vidalaşarkәn, onun
yanında olmaq necә dә xoşdur.
– Siz onun barәsindә elә danışırsınız ki... – Conni birdәn-
birә qәhәrlәndiyini görüb susdu. Deyәsәn, son altı-yeddi ayda
özünü әlә almağı yadırğamışdı.
293
