Page 281 - Stiven Kinq
P. 281
Ölü zona
salıb artrit xәstәliyinә tutulmuş adamlara xas olan ehtiyatlılıqla
bıçağın ağzını açdı. Bıçaq işıqda iblisanә bir tәrzdә parıldadı. Bu
bıçaq uşaqları süngüyә keçirәn, rahibәlәri zorlayan iyrәnc
mәxluqun başını әzmәk vә necә vuruşmaq lazım gәldiyini
fransızlara göstәrmәk üçün 1917-ci ildә Fransaya yollanmış
oğlanlardan birinin cibindә olub. Bu oğlanları pulemyotlarla
biçirdilәr, dizenteriya vә influensa onlara qәnim kәsilmişdi, onlar
xardal qazı vә fosgen udur, Belo Vud altında yaylım atәşinә tuş
gәlir, şeytanın özüylә rastlaşıbmış kimi qorxu, dәhşәt hissi
keçirirdilәr. Doğrudanmı bütün bunlar bihudә olub? Demәli, hәr
şeyi yenidәn başlamaq lazım gәlәcәk.
Hardansa musiqi sәsi gәlirdi. Adamlar şәnlәnir, rәqs edirdilәr.
Gündüz lampasının uğultusu eşidilirdi. Conni bıçağın üzәrindә
oynaşan işıq sayrışmalarından hipnoz olmuş kimi gözünü ondan
çәkә bilmirdi.
– Görürsәn? – Markstoun sakitcә soruşdu.
– Hә, – Conni köks ötürdü.
– Mәn bu bıçağı o qatilә, düz onun qara vә yalançı ürәyinә
saplayardım, – Markstoun dedi, – sonra isә... bax, belәcә
çevirәrdim. – O, bıçağı әvvәlcә saat әqrәbi istiqamәtindә, sonra
isә tәrsinә burdu. Onun sifәtindә qәribә bir gülüş yarandı, körpә
uşaq damağına oxşayan damağı göründü, – amma öncә bıçağın
ağzına siçan zәhәri sürtәrdim.
– Hitleri öldürәrdimmi? – Rocer Çatsvort tәkrarladı; onun
ağzından buğ çıxırdı. Onlar Daremdәki evin arxasındakı qarlı
meşәlikdә gәzişirdilәr. Meşә sükuta qәrq olmuşdu. Martın әvvәli
olmasına baxmayaraq, sükut yanvarda olduğu kimi hәrәkәtsiz
idi.
– Bәli, mәhz onu soruşuram.
– Maraqlı sualdır, – Rocer dedi, – düzdür, predmetsiz sualdır,
amma maraqlıdır. Yox, çәtin ki! Mәn onun partiyasına daxil
olardım. Onu içәridәn dәyişmәyә çalışardım. Bәlkә dә, bu yolla
onu partiyadan xaric etmәk vә ya nüfuzdan salmaq mümkün
olardı.
Conni bilyard kiylәrini, Sani Ellimanın açıq-yaşıl gözlәrini
xatırladı.
281
salıb artrit xәstәliyinә tutulmuş adamlara xas olan ehtiyatlılıqla
bıçağın ağzını açdı. Bıçaq işıqda iblisanә bir tәrzdә parıldadı. Bu
bıçaq uşaqları süngüyә keçirәn, rahibәlәri zorlayan iyrәnc
mәxluqun başını әzmәk vә necә vuruşmaq lazım gәldiyini
fransızlara göstәrmәk üçün 1917-ci ildә Fransaya yollanmış
oğlanlardan birinin cibindә olub. Bu oğlanları pulemyotlarla
biçirdilәr, dizenteriya vә influensa onlara qәnim kәsilmişdi, onlar
xardal qazı vә fosgen udur, Belo Vud altında yaylım atәşinә tuş
gәlir, şeytanın özüylә rastlaşıbmış kimi qorxu, dәhşәt hissi
keçirirdilәr. Doğrudanmı bütün bunlar bihudә olub? Demәli, hәr
şeyi yenidәn başlamaq lazım gәlәcәk.
Hardansa musiqi sәsi gәlirdi. Adamlar şәnlәnir, rәqs edirdilәr.
Gündüz lampasının uğultusu eşidilirdi. Conni bıçağın üzәrindә
oynaşan işıq sayrışmalarından hipnoz olmuş kimi gözünü ondan
çәkә bilmirdi.
– Görürsәn? – Markstoun sakitcә soruşdu.
– Hә, – Conni köks ötürdü.
– Mәn bu bıçağı o qatilә, düz onun qara vә yalançı ürәyinә
saplayardım, – Markstoun dedi, – sonra isә... bax, belәcә
çevirәrdim. – O, bıçağı әvvәlcә saat әqrәbi istiqamәtindә, sonra
isә tәrsinә burdu. Onun sifәtindә qәribә bir gülüş yarandı, körpә
uşaq damağına oxşayan damağı göründü, – amma öncә bıçağın
ağzına siçan zәhәri sürtәrdim.
– Hitleri öldürәrdimmi? – Rocer Çatsvort tәkrarladı; onun
ağzından buğ çıxırdı. Onlar Daremdәki evin arxasındakı qarlı
meşәlikdә gәzişirdilәr. Meşә sükuta qәrq olmuşdu. Martın әvvәli
olmasına baxmayaraq, sükut yanvarda olduğu kimi hәrәkәtsiz
idi.
– Bәli, mәhz onu soruşuram.
– Maraqlı sualdır, – Rocer dedi, – düzdür, predmetsiz sualdır,
amma maraqlıdır. Yox, çәtin ki! Mәn onun partiyasına daxil
olardım. Onu içәridәn dәyişmәyә çalışardım. Bәlkә dә, bu yolla
onu partiyadan xaric etmәk vә ya nüfuzdan salmaq mümkün
olardı.
Conni bilyard kiylәrini, Sani Ellimanın açıq-yaşıl gözlәrini
xatırladı.
281
