Page 213 - Stiven Kinq
P. 213
Ölü zona
– Öz dalınızı öyrәdin, әlindәn heç bir iş gәlmәyәn avaralar! –
Conni hirslә sәslәndi. O, dizlәri üstә çökdü, sәpәlәnmiş mәktubları
әlcәklә özünә sarı çәkәrәk, onları toplamağa başladı. Don vurmuş
barmaqları sızıldayırdı. Bu, qana bulaşmış, unitazın üstündә
әbәdiyyәtә qovuşmuş, tәpәdәn-dırnağa amerikalı olan Frenk
Doddan yadigar qalmışdı.
O, mәktubların hamısını topladı vә bu an özünün sınıq val
kimi tәkrarlanan sәsini eşitdi : “Siz mәnim axırıma çıxacaqsınız,
mәni rahat buraxın, siz mәnim axırıma çıxacaqsınız, mәgәr bu,
sizә çatmır?”
Sonra özünü әlә aldı. Yox, belә olmaz. Hәyat bir yerdә
durmur. Nә olursa-olsun, hәyat yerindә saymır.
Conni evә qayıdarkәn bundan sonra nә ilә mәşğul olacağını
düşünürdü. Bәlkә, hәr şey elә öz-özünә yoluna düşәcәk? Necә
olmasa da o, anasının vәsiyyәtinә әmәl etmişdi. Əgәr Tanrı onun
üzәrinә missiya qoymuşdusa, o da bu missiyanı yerinә yetirmişdi.
Mәgәr missiyanın onu kamikadzeyә çevirmәsi vacib mәsәlәdi?
Əsas odur ki, o, borcunu yerinә yetirib. Vә bütün şeylәrin haqqını
artıqlamasıyla ödәyib.
İkinci hissә
GÜLƏN PƏLƏNG
Gәnc oğlan parlaq iyun günәşi altında, hovuzun kәnarında
futbolçu ayağına bәnzәyәn ayaqlarını irәli uzadaraq şezlonqda
oturmuşdu vә ağır-ağır höccәlәyirdi:
– “Gәnc Denni Cu... Cuniperin... gәnc Denni Cuniperin
ölmüş olduğuna şübhә yox idi. Vә de... demәk lazımdır ki,
dünyada onun bu... bu...”. Zәhrimara qalasan, oxuya bilmirәm.
– “Dünyada onun bu ölümә layiq olmadığını düşünәn az
adam tapılardı”, – Conni Smit onun sözünü tamamladı. – Sadә
dillә desәk, Denninin öz layiqli cәzasını almasıyla hamı razılaşardı.
O, Çakın baxışlarını öz üzündә hiss etdi, onun, adәtәn
mülayim, gülәrüz sifәtindә indi tanış hisslәrin qamması ifadә
213
– Öz dalınızı öyrәdin, әlindәn heç bir iş gәlmәyәn avaralar! –
Conni hirslә sәslәndi. O, dizlәri üstә çökdü, sәpәlәnmiş mәktubları
әlcәklә özünә sarı çәkәrәk, onları toplamağa başladı. Don vurmuş
barmaqları sızıldayırdı. Bu, qana bulaşmış, unitazın üstündә
әbәdiyyәtә qovuşmuş, tәpәdәn-dırnağa amerikalı olan Frenk
Doddan yadigar qalmışdı.
O, mәktubların hamısını topladı vә bu an özünün sınıq val
kimi tәkrarlanan sәsini eşitdi : “Siz mәnim axırıma çıxacaqsınız,
mәni rahat buraxın, siz mәnim axırıma çıxacaqsınız, mәgәr bu,
sizә çatmır?”
Sonra özünü әlә aldı. Yox, belә olmaz. Hәyat bir yerdә
durmur. Nә olursa-olsun, hәyat yerindә saymır.
Conni evә qayıdarkәn bundan sonra nә ilә mәşğul olacağını
düşünürdü. Bәlkә, hәr şey elә öz-özünә yoluna düşәcәk? Necә
olmasa da o, anasının vәsiyyәtinә әmәl etmişdi. Əgәr Tanrı onun
üzәrinә missiya qoymuşdusa, o da bu missiyanı yerinә yetirmişdi.
Mәgәr missiyanın onu kamikadzeyә çevirmәsi vacib mәsәlәdi?
Əsas odur ki, o, borcunu yerinә yetirib. Vә bütün şeylәrin haqqını
artıqlamasıyla ödәyib.
İkinci hissә
GÜLƏN PƏLƏNG
Gәnc oğlan parlaq iyun günәşi altında, hovuzun kәnarında
futbolçu ayağına bәnzәyәn ayaqlarını irәli uzadaraq şezlonqda
oturmuşdu vә ağır-ağır höccәlәyirdi:
– “Gәnc Denni Cu... Cuniperin... gәnc Denni Cuniperin
ölmüş olduğuna şübhә yox idi. Vә de... demәk lazımdır ki,
dünyada onun bu... bu...”. Zәhrimara qalasan, oxuya bilmirәm.
– “Dünyada onun bu ölümә layiq olmadığını düşünәn az
adam tapılardı”, – Conni Smit onun sözünü tamamladı. – Sadә
dillә desәk, Denninin öz layiqli cәzasını almasıyla hamı razılaşardı.
O, Çakın baxışlarını öz üzündә hiss etdi, onun, adәtәn
mülayim, gülәrüz sifәtindә indi tanış hisslәrin qamması ifadә
213
