Page 212 - Stiven Kinq
P. 212
ven Kinq
sentinә kimi onlardan ala bilәrsiniz. Heç nәdәn utanıb-çәkinmәyin,
mәnә zәng edin. İnanın ki, hәr şeyin bu cür alındığına görә
tәәssüf edirәm.
Sizin dostunuz,
Deyv Pelsen.
Conni poçt qutusunun yanında dayanıb, әlindә Deyvin
yazdığı mәktubu oynadırdı. O, gözlәrinә inanmırdı. 1975-ci ilin
son günü hava açıq, amma bir qәdәr şaxtalıydı. Conninin
burnundan havaya buğ püskürürdü.
– Lәnәt şeytana, – o pıçıldadı, – lәnәt sәnә, şeytan!
Hәlә nә baş verdiyinin tam fәrqinә varmamış o, әlini digәr
mәktublara sarı uzatdı. Poçt qutusu, hәmişә olduğu kimi, ağzınacan
doluydu. Mәktubların arasında acıqlı yazılmış bir bildirişә rast
gәldi – ondan tәlәb edirdilәr ki, gәlib, nәhayәt, poçtdan banderolları
götürsün. Qalan mәktublar sonu görünmәyәn xahiş-minnәtlәrlә
doluydu: 1969-cu ildә әrim mәni atdı, bu, onun corablarıdır,
onun yerini mәnә deyin ki, әclafdan aliment qopara bilim.
Mәnim uşağım keçәn il asfiksiyadan öldü, bu, onun oyuncağıdır,
xahiş edirәm yazasız, o, cәnnәtә düşüb, ya yox? Mәn onu xaç
suyuna sala bilmәmişdim, çünki әrim onun әleyhinәydi, odur ki,
indi ürәyim parçalanır... belәcә, ardı-arası kәsilmәyәn sızıltılar.
Əsas: yaxşı müәllim olması üçün çox ziddiyyәtli fiqurdur.
Qәzәb hissi birdәn-birә bütün vücudunu sardı, o, çılğınlıqla
qutudakı açıqçaları vә mәktubları eşәlәyәrәk, qarın üstünә
dağıtmağa başladı. Gözlәnildiyi kimi, başağrıları hәrdәn birlәşәrәk
әzab hәlqәsini tamamlayan iki qara bulud kimi onun gicgahlarının
üstünü alırdı. Axan göz yaşları dondurucu havada şәffaf sırsıraya
dönürdü. O әyilib yerә sәpilmiş konvertlәri götürdü; onlardan
birinin üstündә qalın qara hәrflәrlә yazılmışdı: EKSTRASENS
CON SMİTƏ.
Mәn – ekstrasensәm. Əllәri әsdi vә Deyvin mәktubu qarışıq,
әlindәkilәrin hamısı yerә sәpildi. Deyvin mәktubu yarpaq kimi
yellәnәrәk, yazılı tәrәfi ilә digәr mәktubların üstünә düşdü. Conni
göz yaşları içindә mәktubun üzәrindәki mәşәlә – mәktәbin
embleminә vә onun aşağısındakı ”OXUMAQ, DƏRK ETMƏK,
ÖYRƏNMƏK“ devizinә baxırdı.
212
sentinә kimi onlardan ala bilәrsiniz. Heç nәdәn utanıb-çәkinmәyin,
mәnә zәng edin. İnanın ki, hәr şeyin bu cür alındığına görә
tәәssüf edirәm.
Sizin dostunuz,
Deyv Pelsen.
Conni poçt qutusunun yanında dayanıb, әlindә Deyvin
yazdığı mәktubu oynadırdı. O, gözlәrinә inanmırdı. 1975-ci ilin
son günü hava açıq, amma bir qәdәr şaxtalıydı. Conninin
burnundan havaya buğ püskürürdü.
– Lәnәt şeytana, – o pıçıldadı, – lәnәt sәnә, şeytan!
Hәlә nә baş verdiyinin tam fәrqinә varmamış o, әlini digәr
mәktublara sarı uzatdı. Poçt qutusu, hәmişә olduğu kimi, ağzınacan
doluydu. Mәktubların arasında acıqlı yazılmış bir bildirişә rast
gәldi – ondan tәlәb edirdilәr ki, gәlib, nәhayәt, poçtdan banderolları
götürsün. Qalan mәktublar sonu görünmәyәn xahiş-minnәtlәrlә
doluydu: 1969-cu ildә әrim mәni atdı, bu, onun corablarıdır,
onun yerini mәnә deyin ki, әclafdan aliment qopara bilim.
Mәnim uşağım keçәn il asfiksiyadan öldü, bu, onun oyuncağıdır,
xahiş edirәm yazasız, o, cәnnәtә düşüb, ya yox? Mәn onu xaç
suyuna sala bilmәmişdim, çünki әrim onun әleyhinәydi, odur ki,
indi ürәyim parçalanır... belәcә, ardı-arası kәsilmәyәn sızıltılar.
Əsas: yaxşı müәllim olması üçün çox ziddiyyәtli fiqurdur.
Qәzәb hissi birdәn-birә bütün vücudunu sardı, o, çılğınlıqla
qutudakı açıqçaları vә mәktubları eşәlәyәrәk, qarın üstünә
dağıtmağa başladı. Gözlәnildiyi kimi, başağrıları hәrdәn birlәşәrәk
әzab hәlqәsini tamamlayan iki qara bulud kimi onun gicgahlarının
üstünü alırdı. Axan göz yaşları dondurucu havada şәffaf sırsıraya
dönürdü. O әyilib yerә sәpilmiş konvertlәri götürdü; onlardan
birinin üstündә qalın qara hәrflәrlә yazılmışdı: EKSTRASENS
CON SMİTƏ.
Mәn – ekstrasensәm. Əllәri әsdi vә Deyvin mәktubu qarışıq,
әlindәkilәrin hamısı yerә sәpildi. Deyvin mәktubu yarpaq kimi
yellәnәrәk, yazılı tәrәfi ilә digәr mәktubların üstünә düşdü. Conni
göz yaşları içindә mәktubun üzәrindәki mәşәlә – mәktәbin
embleminә vә onun aşağısındakı ”OXUMAQ, DƏRK ETMƏK,
ÖYRƏNMƏK“ devizinә baxırdı.
212
