Page 18 - Stiven Kinq
P. 18
ven Kinq
Yox, bu, belә olmadı.
Əslindә, o, qızı üç vә ya dörd dәfә vurdu. Qız ağlayaraq
kömәk çağırana qәdәr. Bu zaman o, özünü çәtinliklә әlә aldı vә
onu sakitlәşdirmәk üçün bütün bacarığını işә salmalı oldu. Onda
da başında ağrı әmәlә gәlmişdi. Sayrışan parlaq nöqtәlәr gözlәri
önündә sürәtlә qaçışır vә toqquşurdu. O, özünü inandırmağa
çalışırdı ki, buna sәbәb istidir, samanlıqdakı dәhşәtli isti. Amma
onda başağrısı yaradan tәk bu deyildi. Onun içindә, eynәn evin
qarşısında it onun şalvarını cıranda olduğu kimi, anlaşılmaz,
qәribә bir qәzәb әmәlә gәlmişdi.
– Mәn dәli deyilәm, – Qreq hündürdәn dedi. O, tez yan
şüşәni aşağı saldı, isti yay havası toz, qarğıdalı vә peyin iyi ilә
birgә maşının içinә doldu. Radionu işә salıb Petti Peydjin oxuduğu
mahnını tutdu. Başının ağrısı bir az azaldı.
Başlıcası, özünü әlә almaq vә öz reputasiyasını korlama-
maqdır. Buna әmәl elәsә, hәr şey yaxşı olacaq. O, bunların hәr
ikisinә müyәssәr olmağa başlamışdı. Tez-tez yuxularında başının
üstünü kәsdirib, “Sәn zibilsәn, heç nәsәn! Zibilin birisi!” – deyә
bar-bar bağıran, şlyapasını boynunun ardına itәlәmiş atası da son
vaxtlar onu bir o qәdәr narahat etmirdi.
O, bu yuxunu az-az görmәyә başlamışdı, çünki artıq hәr şey
dәyişmişdi. O, artıq hәmin tösmәrәk “zibil” deyildi. Əlbәttә,
uşaqlıqda o, tez-tez xәstәlәnәrdi, zәif idi, amma o, tez sağaldı vә
indi, hәtta anasının qayğısını çәkirdi.
Doğrudur, atası artıq hәyatda deyildi vә bunları bilә bilmәzdi.
Qreq atasının sözlәrini qaytarıb onun boğazına dürtә bilmәzdi,
çünki atası neft platformasında baş vermiş partlayış zamanı hәlak
olmuşdu; o, artıq ölü idi vә Qreq, atasını qәbirdәn çıxarıb, heç
olmasa, bir dәfә onun çürümüş sifәtinә “Sәn sәhv edirdin, atacan,
mәnim barәmdә sәhv edirdin!” – deyә vә arxasına yaxşı bir tәpik
ilişdirә bilmәzdi. Hәmin o itә vurduğu tәpikdәn...
Yenidәn başı ağrımağa başladı, amma ağrı o qәdәr dә şiddәtli
deyildi.
– Mәn dәli deyilәm, – o, yenә dedi, bu dәfә musiqi onun
sәsini batırırdı. Anası tez-tez Qreqә deyәrdi ki, onu böyük, çox
böyük gәlәcәk gözlәyir, o, buna inanırdı. Başlıcası, özünü
18
Yox, bu, belә olmadı.
Əslindә, o, qızı üç vә ya dörd dәfә vurdu. Qız ağlayaraq
kömәk çağırana qәdәr. Bu zaman o, özünü çәtinliklә әlә aldı vә
onu sakitlәşdirmәk üçün bütün bacarığını işә salmalı oldu. Onda
da başında ağrı әmәlә gәlmişdi. Sayrışan parlaq nöqtәlәr gözlәri
önündә sürәtlә qaçışır vә toqquşurdu. O, özünü inandırmağa
çalışırdı ki, buna sәbәb istidir, samanlıqdakı dәhşәtli isti. Amma
onda başağrısı yaradan tәk bu deyildi. Onun içindә, eynәn evin
qarşısında it onun şalvarını cıranda olduğu kimi, anlaşılmaz,
qәribә bir qәzәb әmәlә gәlmişdi.
– Mәn dәli deyilәm, – Qreq hündürdәn dedi. O, tez yan
şüşәni aşağı saldı, isti yay havası toz, qarğıdalı vә peyin iyi ilә
birgә maşının içinә doldu. Radionu işә salıb Petti Peydjin oxuduğu
mahnını tutdu. Başının ağrısı bir az azaldı.
Başlıcası, özünü әlә almaq vә öz reputasiyasını korlama-
maqdır. Buna әmәl elәsә, hәr şey yaxşı olacaq. O, bunların hәr
ikisinә müyәssәr olmağa başlamışdı. Tez-tez yuxularında başının
üstünü kәsdirib, “Sәn zibilsәn, heç nәsәn! Zibilin birisi!” – deyә
bar-bar bağıran, şlyapasını boynunun ardına itәlәmiş atası da son
vaxtlar onu bir o qәdәr narahat etmirdi.
O, bu yuxunu az-az görmәyә başlamışdı, çünki artıq hәr şey
dәyişmişdi. O, artıq hәmin tösmәrәk “zibil” deyildi. Əlbәttә,
uşaqlıqda o, tez-tez xәstәlәnәrdi, zәif idi, amma o, tez sağaldı vә
indi, hәtta anasının qayğısını çәkirdi.
Doğrudur, atası artıq hәyatda deyildi vә bunları bilә bilmәzdi.
Qreq atasının sözlәrini qaytarıb onun boğazına dürtә bilmәzdi,
çünki atası neft platformasında baş vermiş partlayış zamanı hәlak
olmuşdu; o, artıq ölü idi vә Qreq, atasını qәbirdәn çıxarıb, heç
olmasa, bir dәfә onun çürümüş sifәtinә “Sәn sәhv edirdin, atacan,
mәnim barәmdә sәhv edirdin!” – deyә vә arxasına yaxşı bir tәpik
ilişdirә bilmәzdi. Hәmin o itә vurduğu tәpikdәn...
Yenidәn başı ağrımağa başladı, amma ağrı o qәdәr dә şiddәtli
deyildi.
– Mәn dәli deyilәm, – o, yenә dedi, bu dәfә musiqi onun
sәsini batırırdı. Anası tez-tez Qreqә deyәrdi ki, onu böyük, çox
böyük gәlәcәk gözlәyir, o, buna inanırdı. Başlıcası, özünü
18
