Page 15 - Stiven Kinq
P. 15
Ölü zona
– Xoş gördük, köpәk, – Qreq mәnalı-mәnalı, yavaşcadan,
hәlim sәslә dedi. İyirmi iki yaşında o, artıq natiqlik tәcrübәsinә
yiyәlәnmişdi vә auditoriyanı әlә almağı bacarırdı.
Köpәk bu dostyana salamı saya salmadı. O, get-gedә
yaxınlaşırdı, deyәsәn, bu böyük, qәzәbli it kommivoyajörü özünә
sәhәr yemәyi hesab elәyirdi. Qreq geriyә qayıtdı, maşına oturdu,
qapını çırpdı vә iki dәfә siqnal verdi. Sifәti tәrlәmişdi, kәtan
pencәyinin qoltuqlarının altında tünd-boz lәkәlәr әmәlә gәlmişdi,
bu lәkәlәr onun kürәyindә qol-budaqlı ağaca bәnzәyirdi.
Qreq yenә siqnal verdi, evdәn sәs-sәmir çıxmadı. Bu
heyvәrәlәr, yәqin ki, öz “İnternational Harvester”lәrinә vә ya
“Studebekker”lәrinә doluşub şәhәrә әylәnmәyә yollanıblar.
Qreq gülümsәdi.
O, maşını arxaya verib evә aparan yolu tәrk elәmәk әvәzinә,
әlini arxa oturacağa uzadıb çilәyicini götürdü – çilәyici dezintek-
sididlә deyil, ammonyakla doldurulmuşdu.
Qreq gülümsünәrәk çilәyicinin porşenini açdı vә maşından
çıxdı. Arxa ayaqları üstә oturmağa hazırlaşan it o dәqiqә dik
atıldı vә mırıldayaraq ona yaxınlaşmağa başladı.
Qreq gülümsәmәkdә davam edirdi.
– Gәl, gәl, köpәk, – o, hәmin mülayim, ikibaşlı ifadәylә
dedi: – gәl, gәl bura. Gәl, payını al.
O, evin qarşısındakı әl boyda yerdә özünü hakimi-mütlәq
kimi aparan bu mәnfur fermer itlәrinә nifrәt edirdi; bu itlәrә
baxıb onların yiyәlәri haqqında da mühakimә yürütmәk olardı.
– Avam kәndçi, – o, güclә eşidilәcәk sәslә dedi. O, elә hey
gülümsәyirdi. – Gәl, gәl bura, köpәk.
İt yaxınlaşırdı. Onun dal ayaqları atılmaq üçün gәrildi.
Tövlәdә inәk böyürdü. Külәk nәvazişlә qarğıdalının yarpaqlarını
xışıldadırdı. İt irәli atılanda Qreqin üzündәki gülüş sәrt vә kinli
ifadәyә çevrildi. O, porşeni basaraq yandırıcı ammonyakı düz
itin gözlәrinә çilәdi.
İtin qәzәbli hürüşü kәsik-kәsik, әzablı zingiltiylә әvәzlәndi,
ammonyak onun gözlәrini aşılayıb yandırdıqca, bәrkdәn ulamağa
başladı. İt artıq quyruğunu qısmışdı, o, qarovul itindәn daha çox,
әzişdirilmiş hәyәt itinә oxşayırdı.
15
– Xoş gördük, köpәk, – Qreq mәnalı-mәnalı, yavaşcadan,
hәlim sәslә dedi. İyirmi iki yaşında o, artıq natiqlik tәcrübәsinә
yiyәlәnmişdi vә auditoriyanı әlә almağı bacarırdı.
Köpәk bu dostyana salamı saya salmadı. O, get-gedә
yaxınlaşırdı, deyәsәn, bu böyük, qәzәbli it kommivoyajörü özünә
sәhәr yemәyi hesab elәyirdi. Qreq geriyә qayıtdı, maşına oturdu,
qapını çırpdı vә iki dәfә siqnal verdi. Sifәti tәrlәmişdi, kәtan
pencәyinin qoltuqlarının altında tünd-boz lәkәlәr әmәlә gәlmişdi,
bu lәkәlәr onun kürәyindә qol-budaqlı ağaca bәnzәyirdi.
Qreq yenә siqnal verdi, evdәn sәs-sәmir çıxmadı. Bu
heyvәrәlәr, yәqin ki, öz “İnternational Harvester”lәrinә vә ya
“Studebekker”lәrinә doluşub şәhәrә әylәnmәyә yollanıblar.
Qreq gülümsәdi.
O, maşını arxaya verib evә aparan yolu tәrk elәmәk әvәzinә,
әlini arxa oturacağa uzadıb çilәyicini götürdü – çilәyici dezintek-
sididlә deyil, ammonyakla doldurulmuşdu.
Qreq gülümsünәrәk çilәyicinin porşenini açdı vә maşından
çıxdı. Arxa ayaqları üstә oturmağa hazırlaşan it o dәqiqә dik
atıldı vә mırıldayaraq ona yaxınlaşmağa başladı.
Qreq gülümsәmәkdә davam edirdi.
– Gәl, gәl, köpәk, – o, hәmin mülayim, ikibaşlı ifadәylә
dedi: – gәl, gәl bura. Gәl, payını al.
O, evin qarşısındakı әl boyda yerdә özünü hakimi-mütlәq
kimi aparan bu mәnfur fermer itlәrinә nifrәt edirdi; bu itlәrә
baxıb onların yiyәlәri haqqında da mühakimә yürütmәk olardı.
– Avam kәndçi, – o, güclә eşidilәcәk sәslә dedi. O, elә hey
gülümsәyirdi. – Gәl, gәl bura, köpәk.
İt yaxınlaşırdı. Onun dal ayaqları atılmaq üçün gәrildi.
Tövlәdә inәk böyürdü. Külәk nәvazişlә qarğıdalının yarpaqlarını
xışıldadırdı. İt irәli atılanda Qreqin üzündәki gülüş sәrt vә kinli
ifadәyә çevrildi. O, porşeni basaraq yandırıcı ammonyakı düz
itin gözlәrinә çilәdi.
İtin qәzәbli hürüşü kәsik-kәsik, әzablı zingiltiylә әvәzlәndi,
ammonyak onun gözlәrini aşılayıb yandırdıqca, bәrkdәn ulamağa
başladı. İt artıq quyruğunu qısmışdı, o, qarovul itindәn daha çox,
әzişdirilmiş hәyәt itinә oxşayırdı.
15
