Page 162 - Stiven Kinq
P. 162
ven Kinq
Maşının faraları yandı, mühәrriki tikiş maşını kimi işlәmәyә
başladı. Sara Conniyә әl elәdi vә maşın yerindәn tәrpәndi. Conni
әllәri cibindә, kötüyün yanında dayanıb maşının arxasınca baxırdı.
Onun daxilindә sanki nәsә qapandı. Amma bu, ona elә dә әhәmiy-
yәtli görünmәdi. Daha doğrusu, heç әhәmiyyәtli görünmәdi. Ən
pisi dә elә bu idi.
O, maşının arxa faraları gözdәn itәnә kimi gözlәdi, sonra
pillәkәnlә şüşәbәndә qalxıb evә daxil oldu. Televizor işlәyirdi.
Atası qonaq otağındakı yellәnәn kresloda oturmuşdu. O, anbardan
tapdığı vә indi xalçanın üstündә tökülüb-qalmış oyuncaqlara
baxırdı.
– Saranı gördüyümә şad oldum, – Herbert dedi, – siz
onunla... – birsaniyәlik, güclә sezilәn tәrәddüddәn sonra әlavә
etdi, – vaxtınızı yaxşı keçirdiniz?
– Hә, – Conni dedi.
– O, yenә gәlәcәkmi?
– Yox, gәlәcәyini düşünmürәm.
Onlar bir-birlәrinә baxdılar.
– Nә isә, bәlkә dә, belә yaxşıdır, – nәhayәt, Herbert dedi.
– Hә, yәqin, belә yaxşıdır.
– Sәnin oyuncaqlarındır, – dizi üstә çöküb onları döşәmәdәn
toplayan Herbert dedi. – Lota Hedrou әkiz doğanda bunlardan
xeylisini ona verdim, amma yenә qaldı. Mәn dә onları gizlәdim.
O, bir-bir oyuncaqlara baxır, onları әlindә oynadır vә qutuya
yığırdı. Yarış maşını. Buldozer. Polis maşını. Conni әliylә tutduğu
yerdә rәngi tamamilә sürtülüb çıxmış yanğınsöndürәn maşın. O,
oyuncaqları anbara aparıb, yenә orada gizlәtdi.
Conniylә Sara Hezlit düz üç il bir-birindәn ayrı düşdülәr.
Hәmin il qar tez yağdı. Noyabrın birindә torpaq artıq altı
düym qalınlığında ağ xalının altındaydı. Odur ki, poçtu götürmәyә
getmәzdәn qabaq Conni kauçuk dabanları olan köhnә yaşıl
çәkmәlәrini vә köhnә sırıqlısını geymәli olurdu. İki hәftә öncә
Deyv Pelsen fәnn mәtnlәrini göndәrmişdi vә Conni artıq dәrslәrin
tәxmini planını tәrtib etmәyә başlamışdı. O, mәktәbә qayıdacağı
günü sәbirsizliklә gözlәyirdi. Deyv ona Klivs-Mills, Xaulend-strit,
24 ünvanında yerlәşәn mәnzil dә tapmışdı. Conni evin ünvanı
yazılmış vәrәqi qatlayıb portmanatına qoydu, çünki nә qәdәr
çalışsa da, küçәnin adı vә evin nömrәsi tez-tez yadından çıxırdı.
Dumanlı-çiskinli bir gün idi, buludlar alçaqdan uçuşurdu,
162
Maşının faraları yandı, mühәrriki tikiş maşını kimi işlәmәyә
başladı. Sara Conniyә әl elәdi vә maşın yerindәn tәrpәndi. Conni
әllәri cibindә, kötüyün yanında dayanıb maşının arxasınca baxırdı.
Onun daxilindә sanki nәsә qapandı. Amma bu, ona elә dә әhәmiy-
yәtli görünmәdi. Daha doğrusu, heç әhәmiyyәtli görünmәdi. Ən
pisi dә elә bu idi.
O, maşının arxa faraları gözdәn itәnә kimi gözlәdi, sonra
pillәkәnlә şüşәbәndә qalxıb evә daxil oldu. Televizor işlәyirdi.
Atası qonaq otağındakı yellәnәn kresloda oturmuşdu. O, anbardan
tapdığı vә indi xalçanın üstündә tökülüb-qalmış oyuncaqlara
baxırdı.
– Saranı gördüyümә şad oldum, – Herbert dedi, – siz
onunla... – birsaniyәlik, güclә sezilәn tәrәddüddәn sonra әlavә
etdi, – vaxtınızı yaxşı keçirdiniz?
– Hә, – Conni dedi.
– O, yenә gәlәcәkmi?
– Yox, gәlәcәyini düşünmürәm.
Onlar bir-birlәrinә baxdılar.
– Nә isә, bәlkә dә, belә yaxşıdır, – nәhayәt, Herbert dedi.
– Hә, yәqin, belә yaxşıdır.
– Sәnin oyuncaqlarındır, – dizi üstә çöküb onları döşәmәdәn
toplayan Herbert dedi. – Lota Hedrou әkiz doğanda bunlardan
xeylisini ona verdim, amma yenә qaldı. Mәn dә onları gizlәdim.
O, bir-bir oyuncaqlara baxır, onları әlindә oynadır vә qutuya
yığırdı. Yarış maşını. Buldozer. Polis maşını. Conni әliylә tutduğu
yerdә rәngi tamamilә sürtülüb çıxmış yanğınsöndürәn maşın. O,
oyuncaqları anbara aparıb, yenә orada gizlәtdi.
Conniylә Sara Hezlit düz üç il bir-birindәn ayrı düşdülәr.
Hәmin il qar tez yağdı. Noyabrın birindә torpaq artıq altı
düym qalınlığında ağ xalının altındaydı. Odur ki, poçtu götürmәyә
getmәzdәn qabaq Conni kauçuk dabanları olan köhnә yaşıl
çәkmәlәrini vә köhnә sırıqlısını geymәli olurdu. İki hәftә öncә
Deyv Pelsen fәnn mәtnlәrini göndәrmişdi vә Conni artıq dәrslәrin
tәxmini planını tәrtib etmәyә başlamışdı. O, mәktәbә qayıdacağı
günü sәbirsizliklә gözlәyirdi. Deyv ona Klivs-Mills, Xaulend-strit,
24 ünvanında yerlәşәn mәnzil dә tapmışdı. Conni evin ünvanı
yazılmış vәrәqi qatlayıb portmanatına qoydu, çünki nә qәdәr
çalışsa da, küçәnin adı vә evin nömrәsi tez-tez yadından çıxırdı.
Dumanlı-çiskinli bir gün idi, buludlar alçaqdan uçuşurdu,
162
