Page 161 - Stiven Kinq

Ölü zona

Ümidsizlik, ağır çıxılmazlıq hissi onun bütün vücudunu
sardı, amma o, bu hissi özündәn kәnarlaşdırmağa çalışırdı. Hәlә
kәdәrlәnmәyin vaxtı çatmamışdı. Hәr halda, hәlәlik.

Saat doqquzun yarısında Denni şıltaqlıq elәmәyә, ağlamağa
başladı. Sara dedi:

– Uşaqlar, biz getmәliyik. Kennebak yolunda o, öz butulkasını
әmib sakitlәşәr. Biz heç üç mil getmәmiş o, yatacaq. Qonaqpәr-
vәrliyinizә görә sağ olun, – onun parlayan yaşıl gözlәri bir anlığa
Conninin baxışlarıyla toqquşdu.

– “Sağ ol”u sizә demәk lazımdır, – Herbert ayağa duraraq
dedi, – düzdürmü, Conni?

– Düzdür, – Conni cavab verdi. – Sara, sәnә çarpayını
maşına qoymağa kömәk elәyәrәm. Qapının önündә Herbert Den-
ninin alnından (uşaq öz balaca, gonbul әliylә Herbertin burnundan
tutub elә sıxdı ki, Conninin atasının gözlәri yaşardı), Saranın isә
üzündәn öpdü. Conni balacanın çarpayısını götürüb qırmızı
“Pinto”ya sarı getdi.

O, hәr şeyi yerbәyer etdikdәn sonra Saranın, maşının ön
qapısının yanında dayanıb, ona baxdığını gördü.

– Biz bacardığımızı elәdik. – O dedi vә yüngülcә gülümsәdi.
Conni onun gözlәrinin parıltısından hiss etdi ki, onun yenә dә
ağlamağı gәlir.

– Heç dә pis olmadı, – Conni dedi.
– Hә, yenә görüşәcәyik, ya yox?
– Bilmirәm, Sara. Bәs sәn nә düşünürsәn?
– Yәqin ki, yox. Bu, çox sadә olardı, deyilmi?
– Hә, çox sadә olardı.
Sara yaxınlaşıb onu öpmәk üçün barmaqlarının ucuna qalxdı.
Conni onun tәmiz vә әtirli saçlarının qoxusunu hiss edirdi.
– Salamat qal, – o pıçıldadı, – mәn sәnin haqqında düşünә-
cәyәm.
– Sağ ol, Sara, – Conni barmağını onun burnunun üstündә
gәzdirdi.
Sara çevrilib, sükan arxasına keçdi. “Cavan, yaraşıqlı
qadındır, әrinin işlәri dә yaxşıdır. Bir ildәn sonra o, “Pinto”da
gәzmәyәcәk” – Conni düşündü.

161