Page 156 - Stiven Kinq
P. 156
ven Kinq
– Denni görmәsin, – Sara dedi, – bәlkә dә, bu, sәfehlikdir,
ancaq o görsә, elә bilәcәyәm ki, әrimә onun gözlәri önündә
xәyanәt etmişәm. – Onun üzünә yenә dә qızartı çökdü, bu,
Connini az qala mәst edәcәkdi. Saranın sәsi yenә dә titrәmәyә
başladı: – İstәyirәm ki, mәni qucasan, öpәsәn, mәni sevәsәn. Ola
bilsin, bu, yaxşı iş deyil, amma özümlә bacarmıram. Qoy yaxşı
iş olmasın. Amma bu, әdalәtlidir.
Conni yavaş-yavaş onun üzünü isladan göz yaşlarını sildi.
– Yalnız bir dәfә, elәmi?
Sara başını yellәdi.
– İndi biz bu illәr әrzindә bütün itirdiklәrimizi geriyә
qaytarmağa çalışarıq. – Sara gözlәrini qaldırdı, onlar hәmişә ol-
duğundan da yaşıl vә göz yaşıyla doluydu. – Biz hәr şeyi birdәn
qaytara bilәrikmi, Conni?
– Yox, – Conni gülümsәyәrәk dedi, – amma cәhd etmәk
olar.
Sara mehriban nәzәrlәrlә kötüyün üstünә çıxmağa çalışan
Denniyә baxdı.
– O, yuxuya gedәndә, – dedi.
Onlar eyvanda oturub, Denninin dibsiz mavi sәma altında
çıxardığı oyunlara tamaşa edirdilәr. Tәlәsmirdilәr, sakit görünürdülәr,
baxmayaraq ki, get-gedә içlәrindәki ehtiras güclәnirdi – bunu
onların hәr ikisi hiss edirdi. Sara paltosunun yaxasını açdı,
yırğalanan kresloya oturub qıçını-qıçının üstünә aşırdı. O, әyninә
açıq-mavi rәngli don geymişdi, nizamsız saçları çiyinlәrinә
tökülmüşdü, külәk onları oynadırdı. Üzünün qızartısı keçmәmişdi.
Sәmanın әnginliklәrindә qәrbdәn-şәrqә bәyaz buludlar uçub
gedirdi.
Sarayla Conni laqqırtı vururdular – heç yana tәlәsmirdilәr.
Komadan çıxmasından bu yana Conni ilk dәfәydi ki, vaxtı özünün
düşmәni hesab etmirdi. Vaxt әn әsas şeyi әllәrindәn alıb, indi
onlara azacıq nәfәslәrini dәrmәk üçün şәrait yaratmışdı. İndi
onlar bundan gen-bol istifadә edә bilәrdilәr. Onlar evlәnmiş
tanışları, tәqaüd alan Klivs-Millsli adlı qız, Men ştatının müstәqil
qubernatoru haqqında danışırdılar.
– Ona bax, – Sara başıyla Denniyә işarә etdi. Uşaq Vera
Smitin sarmaşıq üçün qoyduğu şәcәrәnin yanındakı otluqda
156
– Denni görmәsin, – Sara dedi, – bәlkә dә, bu, sәfehlikdir,
ancaq o görsә, elә bilәcәyәm ki, әrimә onun gözlәri önündә
xәyanәt etmişәm. – Onun üzünә yenә dә qızartı çökdü, bu,
Connini az qala mәst edәcәkdi. Saranın sәsi yenә dә titrәmәyә
başladı: – İstәyirәm ki, mәni qucasan, öpәsәn, mәni sevәsәn. Ola
bilsin, bu, yaxşı iş deyil, amma özümlә bacarmıram. Qoy yaxşı
iş olmasın. Amma bu, әdalәtlidir.
Conni yavaş-yavaş onun üzünü isladan göz yaşlarını sildi.
– Yalnız bir dәfә, elәmi?
Sara başını yellәdi.
– İndi biz bu illәr әrzindә bütün itirdiklәrimizi geriyә
qaytarmağa çalışarıq. – Sara gözlәrini qaldırdı, onlar hәmişә ol-
duğundan da yaşıl vә göz yaşıyla doluydu. – Biz hәr şeyi birdәn
qaytara bilәrikmi, Conni?
– Yox, – Conni gülümsәyәrәk dedi, – amma cәhd etmәk
olar.
Sara mehriban nәzәrlәrlә kötüyün üstünә çıxmağa çalışan
Denniyә baxdı.
– O, yuxuya gedәndә, – dedi.
Onlar eyvanda oturub, Denninin dibsiz mavi sәma altında
çıxardığı oyunlara tamaşa edirdilәr. Tәlәsmirdilәr, sakit görünürdülәr,
baxmayaraq ki, get-gedә içlәrindәki ehtiras güclәnirdi – bunu
onların hәr ikisi hiss edirdi. Sara paltosunun yaxasını açdı,
yırğalanan kresloya oturub qıçını-qıçının üstünә aşırdı. O, әyninә
açıq-mavi rәngli don geymişdi, nizamsız saçları çiyinlәrinә
tökülmüşdü, külәk onları oynadırdı. Üzünün qızartısı keçmәmişdi.
Sәmanın әnginliklәrindә qәrbdәn-şәrqә bәyaz buludlar uçub
gedirdi.
Sarayla Conni laqqırtı vururdular – heç yana tәlәsmirdilәr.
Komadan çıxmasından bu yana Conni ilk dәfәydi ki, vaxtı özünün
düşmәni hesab etmirdi. Vaxt әn әsas şeyi әllәrindәn alıb, indi
onlara azacıq nәfәslәrini dәrmәk üçün şәrait yaratmışdı. İndi
onlar bundan gen-bol istifadә edә bilәrdilәr. Onlar evlәnmiş
tanışları, tәqaüd alan Klivs-Millsli adlı qız, Men ştatının müstәqil
qubernatoru haqqında danışırdılar.
– Ona bax, – Sara başıyla Denniyә işarә etdi. Uşaq Vera
Smitin sarmaşıq üçün qoyduğu şәcәrәnin yanındakı otluqda
156
