Page 123 - Stiven Kinq
P. 123
Ölü zona
– Mәn zibilәm, – hәlә dә hönkürәn oğlan dedi. Onun bur-
nundan fırtıq sallanırdı. Əlinin dalıyla burnunu sildi...
– Yox, istәyirәm, deyәsәn ki, mәn әmәlli-başlı zibilәm.
– Mәn... әmәlli-başlı zibilәm.
– Daha bir şey vә bununla da qurtaraq. De ki, bu andıra
qalmış köynәyi yandırdığınız üçün sağ olun, mister Stilson.
Oğlan artıq hәr şeyә hazır idi. Azadlığın iyini duymuşdu.
– Bu andıra qalmış köynәyi yandırdığınız üçün çox sağ
olun.
Qreq әlindәki şüşәni sağdan-sola oğlanın qarnına çәkdi;
onun qarnında nazik qan zolağı әmәlә gәldi. O, oğlanı çox
yüngül yaralamışdı, amma oğlan elә bağırdı ki, sanki cәhәnnәmin
bütün şeytanları onun arxasınca düşmüşdülәr.
– Sәn “ser Stilson” demәyi unutdun – Qreq dedi vә birdәn-
birә sakitlәşdi. Başağrısı bir anlığa şiddәtlәnib tamamilә yox
oldu. O, gözünü әlindәki şüşәyә zillәyib, onun әlindә haradan
peyda olması barәdә fikirlәşirdi. – Sәfehliyә bax. Bu yaramaza
görә, az qala bütün işlәri korlayacaqdım.
– Ser Stilson! – Oğlan bağırdı. O, qorxudan ağlını itirmәk
dәrәcәsinә gәlmişdi. – Ser Stilson! Ser Stilson! Ser Stil...
– Bax, belә! – Qreq dedi.
– ...son! Ser Stilson! Ser Stilson! Ser...
Qreq oğlanın sifәtinә güclü zәrbә endirdi. Oğlanın başı
divara dәydi, o, gözlәrini bәrәldәrәk susdu.
Qreq lap ona yaxınlaşdı. Əlini uzadıb oğlanın başını ovcunun
içinә aldı vә onu özünә sarı çәkdi. İndi onlar bir-birinin gözünün
içinә baxırdılar.
– Mәnә bax, sәnin dayın bu şәhәrdә gücdür, – o, oğlanın
qulaqlarından yapışıb dedi. Oğlanın geniş açılmış qonur gözlәri
yenidәn yaşlandı. – Mәn dә gücәm... vә ya tezliklә olacağam...
baxmayaraq ki, mәn Corc Harviyә bәrabәr tutulmuram. O, burada
doğulub, böyüyüb vә sairә. Vә әgәr sәn burada baş verәnlәr
haqqında öz dayına danışsan, bilmәk olmaz, o, mәni Ricueydәn
qovmaq fikrinә düşә bilәr.
Oğlanın dodaqları qorxudan sәyriyirdi. Qreq onun qulaqla-
rından tutub silkәlәmәkdәydi.
– Yәqin, bunu etmәz... sәnin köynәyinә görә. Amma hәr
şey ola bilәr. Qan qohumluğu balaca şey deyil. İndi özün fikirlәş,
123
– Mәn zibilәm, – hәlә dә hönkürәn oğlan dedi. Onun bur-
nundan fırtıq sallanırdı. Əlinin dalıyla burnunu sildi...
– Yox, istәyirәm, deyәsәn ki, mәn әmәlli-başlı zibilәm.
– Mәn... әmәlli-başlı zibilәm.
– Daha bir şey vә bununla da qurtaraq. De ki, bu andıra
qalmış köynәyi yandırdığınız üçün sağ olun, mister Stilson.
Oğlan artıq hәr şeyә hazır idi. Azadlığın iyini duymuşdu.
– Bu andıra qalmış köynәyi yandırdığınız üçün çox sağ
olun.
Qreq әlindәki şüşәni sağdan-sola oğlanın qarnına çәkdi;
onun qarnında nazik qan zolağı әmәlә gәldi. O, oğlanı çox
yüngül yaralamışdı, amma oğlan elә bağırdı ki, sanki cәhәnnәmin
bütün şeytanları onun arxasınca düşmüşdülәr.
– Sәn “ser Stilson” demәyi unutdun – Qreq dedi vә birdәn-
birә sakitlәşdi. Başağrısı bir anlığa şiddәtlәnib tamamilә yox
oldu. O, gözünü әlindәki şüşәyә zillәyib, onun әlindә haradan
peyda olması barәdә fikirlәşirdi. – Sәfehliyә bax. Bu yaramaza
görә, az qala bütün işlәri korlayacaqdım.
– Ser Stilson! – Oğlan bağırdı. O, qorxudan ağlını itirmәk
dәrәcәsinә gәlmişdi. – Ser Stilson! Ser Stilson! Ser Stil...
– Bax, belә! – Qreq dedi.
– ...son! Ser Stilson! Ser Stilson! Ser...
Qreq oğlanın sifәtinә güclü zәrbә endirdi. Oğlanın başı
divara dәydi, o, gözlәrini bәrәldәrәk susdu.
Qreq lap ona yaxınlaşdı. Əlini uzadıb oğlanın başını ovcunun
içinә aldı vә onu özünә sarı çәkdi. İndi onlar bir-birinin gözünün
içinә baxırdılar.
– Mәnә bax, sәnin dayın bu şәhәrdә gücdür, – o, oğlanın
qulaqlarından yapışıb dedi. Oğlanın geniş açılmış qonur gözlәri
yenidәn yaşlandı. – Mәn dә gücәm... vә ya tezliklә olacağam...
baxmayaraq ki, mәn Corc Harviyә bәrabәr tutulmuram. O, burada
doğulub, böyüyüb vә sairә. Vә әgәr sәn burada baş verәnlәr
haqqında öz dayına danışsan, bilmәk olmaz, o, mәni Ricueydәn
qovmaq fikrinә düşә bilәr.
Oğlanın dodaqları qorxudan sәyriyirdi. Qreq onun qulaqla-
rından tutub silkәlәmәkdәydi.
– Yәqin, bunu etmәz... sәnin köynәyinә görә. Amma hәr
şey ola bilәr. Qan qohumluğu balaca şey deyil. İndi özün fikirlәş,
123
