Page 120 - Stiven Kinq
P. 120
ven Kinq
– Mәn hәr şeyi başa düşürәm, – o dedi, – amma mәnim
köynәyimi alıblar vә mәn onu qaytarmaq istәyirәm. Onu mәnә
qaytarmasanız, Amerika vәtәndaş azadlıqları birliyini sizin
üstünüzә qısqırdacağam.
Qreq ayağa qalxdı, sodalı su avtomatıyla üzbәüz bozumtul
polad seyfә yaxınlaşdı, cibindәn bir topa açar çıxarıb, lazım
olanını seçdi vә seyfi açdı. Buradakı yol hәrәkәt qaydalarının
pozulması hallarını qeydә almaq üçün nәzәrdә tutulmuş blank
dәstinin üstünә qırmızı köynәk qoyulmuşdu. O, köynәyi elә
tutdu ki, üstündәki yazını oxumaq mümkün olsun: “Yatağa girәk,
әzizim?”.
– Sәn bu köynәkdә küçәlәri dolaşırdın, – Qreq әvvәlki mü-
layim sәslә dedi.
Oğlan stulun arxa ayaqları üstә yellәnәrәk bir qurtum da
pepsi içdi. Onun lovğa, tәkәbbürlü gülüşü hәlә dә üzündәydi.
– Elәdir, – o dedi, – vә mәn onu geri almaq istәyirәm. O,
mәnim mülkiyyәtimdir.
Qreqin başı ağrımağa başladı. Bu yaramaz başa düşmәk
istәmir. Bilmir ki, otaq sәsdәn izolә olunub vә buradan kәnara
sәs-sәmir çıxmayacaq. Yox, o, bunu başa düşmür. Anlamır.
“Özünü әlә al, Qreq. Hәddini aşma.”
Belә demәk asandır. Adәtәn bunu yerinә yetirmәk dә çәtin
deyil. Amma onun özündәn tez çıxması, tündmәzaclığı... bәzәn
o, öz üzәrindә nәzarәti itirirdi.
Qreq әlini cibinә atıb alışqan çıxardı.
– Öz gestapoçu rәisiniz Uiqqinsә vә mәnim faşist dayıma
deyin ki, konstitusiyaya birinci düzәliş... – Oğlan yarıda dayandı
vә onun gözlәri böyüdü, – siz neylәyirsiniz?.. Ağlınızı itirmisiniz?
Ey! Ey!
Qreq onun sözlәrinә әhәmiyyәt vermәdәn, zahiri arxayınlıqla
alışqanı yandırdı. Alov dili göründü vә Qreq köynәyi yandırdı.
Köynәk o dәqiqә od tutdu.
Stulun qabaq ayaqları taqqıltıyla yerә dәydi vә әlindә pepsi
şüşәsi tutmuş oğlan Qreqin üstünә atıldı. Onun üzündәki
özündәnrazı gülüş yox oldu, әvәzindә isә çaşqınlıq vә açıq-aşkar
tәәccüb, zamanında әrköyün böyüdülmüş insanın qәzәb ifadәsi
yarandı.
120
– Mәn hәr şeyi başa düşürәm, – o dedi, – amma mәnim
köynәyimi alıblar vә mәn onu qaytarmaq istәyirәm. Onu mәnә
qaytarmasanız, Amerika vәtәndaş azadlıqları birliyini sizin
üstünüzә qısqırdacağam.
Qreq ayağa qalxdı, sodalı su avtomatıyla üzbәüz bozumtul
polad seyfә yaxınlaşdı, cibindәn bir topa açar çıxarıb, lazım
olanını seçdi vә seyfi açdı. Buradakı yol hәrәkәt qaydalarının
pozulması hallarını qeydә almaq üçün nәzәrdә tutulmuş blank
dәstinin üstünә qırmızı köynәk qoyulmuşdu. O, köynәyi elә
tutdu ki, üstündәki yazını oxumaq mümkün olsun: “Yatağa girәk,
әzizim?”.
– Sәn bu köynәkdә küçәlәri dolaşırdın, – Qreq әvvәlki mü-
layim sәslә dedi.
Oğlan stulun arxa ayaqları üstә yellәnәrәk bir qurtum da
pepsi içdi. Onun lovğa, tәkәbbürlü gülüşü hәlә dә üzündәydi.
– Elәdir, – o dedi, – vә mәn onu geri almaq istәyirәm. O,
mәnim mülkiyyәtimdir.
Qreqin başı ağrımağa başladı. Bu yaramaz başa düşmәk
istәmir. Bilmir ki, otaq sәsdәn izolә olunub vә buradan kәnara
sәs-sәmir çıxmayacaq. Yox, o, bunu başa düşmür. Anlamır.
“Özünü әlә al, Qreq. Hәddini aşma.”
Belә demәk asandır. Adәtәn bunu yerinә yetirmәk dә çәtin
deyil. Amma onun özündәn tez çıxması, tündmәzaclığı... bәzәn
o, öz üzәrindә nәzarәti itirirdi.
Qreq әlini cibinә atıb alışqan çıxardı.
– Öz gestapoçu rәisiniz Uiqqinsә vә mәnim faşist dayıma
deyin ki, konstitusiyaya birinci düzәliş... – Oğlan yarıda dayandı
vә onun gözlәri böyüdü, – siz neylәyirsiniz?.. Ağlınızı itirmisiniz?
Ey! Ey!
Qreq onun sözlәrinә әhәmiyyәt vermәdәn, zahiri arxayınlıqla
alışqanı yandırdı. Alov dili göründü vә Qreq köynәyi yandırdı.
Köynәk o dәqiqә od tutdu.
Stulun qabaq ayaqları taqqıltıyla yerә dәydi vә әlindә pepsi
şüşәsi tutmuş oğlan Qreqin üstünә atıldı. Onun üzündәki
özündәnrazı gülüş yox oldu, әvәzindә isә çaşqınlıq vә açıq-aşkar
tәәccüb, zamanında әrköyün böyüdülmüş insanın qәzәb ifadәsi
yarandı.
120
