Page 113 - Stiven Kinq
P. 113
Ölü zona
sәkiylә ona doğru sürünürdü. Rәngi ağappaq idi, dizlәri qançır
olmuşdu. – Sәnә ilahi qüvvә verilib, – o deyirdi, – bu, böyük
mәsuliyyәtdir, Conni. Böyük etimad bәslәnir sәnә. Sәn buna
layiq olmalısan.
O, anasının әlini әlinә aldı vә dedi:
– Şәr qüvvәlәr, bu qadını rahat buraxın.
Qadın ayağa qalxdı.
– Şәfa tapdım, – o, qәribә, mәşum tәntәnә dolu bir sәslә
qışqırdı, – şәfa tapdım! Oğlum mәni sağaltdı! Onun yerdәki
әmәllәri nә mübarәkdir!
O, etiraz etmәyә çalışdı, demәk istәdi ki, gözәl işlәr görmәk,
bir neçә dildә danışmaq, gәlәcәyi görmәk vә ya itirilmiş şeylәri
tapmaq istәmirәm. O, bütün bunları ona demәk istәyirdi, amma
dili dönmürdü. Sonra anası onun arxasında peyda oldu, o,
mütiliklә belini bükәrәk daş sәkiylә çıxıb gedirdi, amma üzündә
nәsә dünyaya meydan oxuyan bir ifadә vardı; onun sәsi kilsә
zәngi kimi gurlayırdı:
– Xilas oldum! Xilaskar! Qurtuldum! Xilaskar!
Bu mәqamda o, dәhşәtlә baxıb gördü ki, anasının arxasında
minlәrlә, bәlkә dә, milyonlarla şikәst edilmiş, sındırılmış, qorxuya
salınmış insanlar dayanıb. 1976-cı ildә demokratların kimi
prezidentliyә namizәd verәcәklәrini öyrәnmәk istәyәn gonbul
reportyor qadın, әynindә hәrbi-hava qüvvәlәri forması geymiş
gülümsәyәn oğlunun – 1972-ci ildә Hanoya hücum zamanı itkin
düşmüş gәncin fotosunu tutmuş qorxaq fermer, Saraya oxşayan
gözüyaşlı gәnc qadın (qadın yekә başında mavi venaları ölüm
yazısı kimi düyümlәnmiş südәmәr uşağı ona uzadırdı), artritdәn
barmaqları bükülmüş qoca vә bir çox başqaları da bu adamların
içindәydi. Onlar bir mil uzunu sıraya düzülmüşdülәr, sәbirlә
gözlәyir vә öz qorxunc sәssiz yalvarışlarıyla onun axırına çıxmaq
istәyirdilәr.
– Xilas oldum! – anasının inadkar sәsi eşidilirdi. – Xilas-
kar! Qurtuldum! Xilas oldum!
O, onları başa salmaq istәyirdi ki, nә adam sağaltmağa, nә
dә xilas etmәyә qadir deyil, amma yenicә ağzını açmaq istәyirdi
113
sәkiylә ona doğru sürünürdü. Rәngi ağappaq idi, dizlәri qançır
olmuşdu. – Sәnә ilahi qüvvә verilib, – o deyirdi, – bu, böyük
mәsuliyyәtdir, Conni. Böyük etimad bәslәnir sәnә. Sәn buna
layiq olmalısan.
O, anasının әlini әlinә aldı vә dedi:
– Şәr qüvvәlәr, bu qadını rahat buraxın.
Qadın ayağa qalxdı.
– Şәfa tapdım, – o, qәribә, mәşum tәntәnә dolu bir sәslә
qışqırdı, – şәfa tapdım! Oğlum mәni sağaltdı! Onun yerdәki
әmәllәri nә mübarәkdir!
O, etiraz etmәyә çalışdı, demәk istәdi ki, gözәl işlәr görmәk,
bir neçә dildә danışmaq, gәlәcәyi görmәk vә ya itirilmiş şeylәri
tapmaq istәmirәm. O, bütün bunları ona demәk istәyirdi, amma
dili dönmürdü. Sonra anası onun arxasında peyda oldu, o,
mütiliklә belini bükәrәk daş sәkiylә çıxıb gedirdi, amma üzündә
nәsә dünyaya meydan oxuyan bir ifadә vardı; onun sәsi kilsә
zәngi kimi gurlayırdı:
– Xilas oldum! Xilaskar! Qurtuldum! Xilaskar!
Bu mәqamda o, dәhşәtlә baxıb gördü ki, anasının arxasında
minlәrlә, bәlkә dә, milyonlarla şikәst edilmiş, sındırılmış, qorxuya
salınmış insanlar dayanıb. 1976-cı ildә demokratların kimi
prezidentliyә namizәd verәcәklәrini öyrәnmәk istәyәn gonbul
reportyor qadın, әynindә hәrbi-hava qüvvәlәri forması geymiş
gülümsәyәn oğlunun – 1972-ci ildә Hanoya hücum zamanı itkin
düşmüş gәncin fotosunu tutmuş qorxaq fermer, Saraya oxşayan
gözüyaşlı gәnc qadın (qadın yekә başında mavi venaları ölüm
yazısı kimi düyümlәnmiş südәmәr uşağı ona uzadırdı), artritdәn
barmaqları bükülmüş qoca vә bir çox başqaları da bu adamların
içindәydi. Onlar bir mil uzunu sıraya düzülmüşdülәr, sәbirlә
gözlәyir vә öz qorxunc sәssiz yalvarışlarıyla onun axırına çıxmaq
istәyirdilәr.
– Xilas oldum! – anasının inadkar sәsi eşidilirdi. – Xilas-
kar! Qurtuldum! Xilas oldum!
O, onları başa salmaq istәyirdi ki, nә adam sağaltmağa, nә
dә xilas etmәyә qadir deyil, amma yenicә ağzını açmaq istәyirdi
113
