Page 91 - pryaxin
P. 91
Xəzər yuxuları
xeyli tanış üz gördüm. Ürәyimdә onlara “afәrin” dedim – nә
demәk olar, yeni şәraitә uyğunlaşmışdılar, başlarını aşağı salıb
ömür sürmәkdәydilәr. Amma әksәriyyәt özünü elә aparırdı ki,
guya heç nә baş vermәyib. Nә isә… Onlarla birgә oturub yemәk
yedim, boğazımı yaşladım, amma tez çıxıb getdim. Başım
dumanlanmamış әkildim. Fikirlәşdim ki, buralar mәnim oylağım
deyil, mәnim burada nә işim var… Kremlin meydanlarından
keçib-gedәrkәn fikir verib gördüm ki, yan-yana düzülmüş
dәbdәbәli, gözoxşayan maşınların hamısı xarici ölkәlәrdәn gәtirilib.
Ölkәdә doğum sayının azalması ilә bağlı yayılan mәlumatlar
yalandır: siz bu müdirlәrә, rәislәrә baxın. Ölkә şaqren dәrisi kimi
kiçilir, daralır, bunlar isә günbәgün artıb-çoxalır. Saysız-hesabsız
xarici maşınlara, par-par alışıb-yanan limuzinlәrә baxanda bunu
çox aydın görmәk olar. Sıravi moskvalılar onların arasından
keçib-getmәyә dә çәtinlik çәkir. Lәnәt şeytana, bu limuzinlәrin
arasından keçib-getmәk üçün arıqlayıb çöpә dönmәlisәn, ruh
kimi gәzib-dolaşmalısan. Bir şeyә dә fikir verdim: nisbәtәn babat
vәzifәsi olanlar qәbula öz cangüdәnlәri ilә gәlir. Müdirlәrdәn
fәrqli olaraq, cangüdәnlәr bәzәn adama salam da verir. Necә
deyәrlәr, demokratik prinsiplәrә riayәt edirlәr, başqalarına yuxarı-
dan-aşağı baxmırlar. Әvvәllәr Kremldә belә şeylәr görmәzdin:
bu cür tәdbirlәrdә – sui-qәsd-filan olmasın deyә – yalnız bir
nәfәrin mühafizәçisi olurdu. Ümumiyyәtlә, formal olaraq, başqa
idarәlәrә tәhkim olunan mühafizәçilәr dә әslindә yalnız bir nәfәri
qoruyurdu – tayı-bәrabәri olmayan misilsiz varlığı. Yerdә qalanları
isә hәmin varlığın bircә işarәsi ilә hәbs edir, izini itirirdilәr.
“Yox, әvvәllәr belә şeylәr yox idi”, – “Spasskiye vorota”dan
keçib, “QUM”a tәrәf addımlayarkәn donquldanmağa başladım.
“Bobik”imi (yerli “Uaz”markalı maşını xalq arasında belә
adlandırırlar) orada saxlamışdım. Fikirlәşdim ki, yaxşı elәyib,
maşınımı İvanovskaya meydanına buraxmayıblar: Kremlin bu
qapalı meydanında, dәbdәbәli xarici maşınların әhatәsindә mәnim
maşınım “Avrora”nın xәyalәti kimi görünәrdi. “Yox, әvvәllәr
belә şeylәr yox idi”– yenidәn mızıldandım. Amma dәyişilmәyәn
bәzi şeylәr qalırdı – Kremldә, әvvәlki kimi, yaxşı içkilәr
verirdilәr…
91
xeyli tanış üz gördüm. Ürәyimdә onlara “afәrin” dedim – nә
demәk olar, yeni şәraitә uyğunlaşmışdılar, başlarını aşağı salıb
ömür sürmәkdәydilәr. Amma әksәriyyәt özünü elә aparırdı ki,
guya heç nә baş vermәyib. Nә isә… Onlarla birgә oturub yemәk
yedim, boğazımı yaşladım, amma tez çıxıb getdim. Başım
dumanlanmamış әkildim. Fikirlәşdim ki, buralar mәnim oylağım
deyil, mәnim burada nә işim var… Kremlin meydanlarından
keçib-gedәrkәn fikir verib gördüm ki, yan-yana düzülmüş
dәbdәbәli, gözoxşayan maşınların hamısı xarici ölkәlәrdәn gәtirilib.
Ölkәdә doğum sayının azalması ilә bağlı yayılan mәlumatlar
yalandır: siz bu müdirlәrә, rәislәrә baxın. Ölkә şaqren dәrisi kimi
kiçilir, daralır, bunlar isә günbәgün artıb-çoxalır. Saysız-hesabsız
xarici maşınlara, par-par alışıb-yanan limuzinlәrә baxanda bunu
çox aydın görmәk olar. Sıravi moskvalılar onların arasından
keçib-getmәyә dә çәtinlik çәkir. Lәnәt şeytana, bu limuzinlәrin
arasından keçib-getmәk üçün arıqlayıb çöpә dönmәlisәn, ruh
kimi gәzib-dolaşmalısan. Bir şeyә dә fikir verdim: nisbәtәn babat
vәzifәsi olanlar qәbula öz cangüdәnlәri ilә gәlir. Müdirlәrdәn
fәrqli olaraq, cangüdәnlәr bәzәn adama salam da verir. Necә
deyәrlәr, demokratik prinsiplәrә riayәt edirlәr, başqalarına yuxarı-
dan-aşağı baxmırlar. Әvvәllәr Kremldә belә şeylәr görmәzdin:
bu cür tәdbirlәrdә – sui-qәsd-filan olmasın deyә – yalnız bir
nәfәrin mühafizәçisi olurdu. Ümumiyyәtlә, formal olaraq, başqa
idarәlәrә tәhkim olunan mühafizәçilәr dә әslindә yalnız bir nәfәri
qoruyurdu – tayı-bәrabәri olmayan misilsiz varlığı. Yerdә qalanları
isә hәmin varlığın bircә işarәsi ilә hәbs edir, izini itirirdilәr.
“Yox, әvvәllәr belә şeylәr yox idi”, – “Spasskiye vorota”dan
keçib, “QUM”a tәrәf addımlayarkәn donquldanmağa başladım.
“Bobik”imi (yerli “Uaz”markalı maşını xalq arasında belә
adlandırırlar) orada saxlamışdım. Fikirlәşdim ki, yaxşı elәyib,
maşınımı İvanovskaya meydanına buraxmayıblar: Kremlin bu
qapalı meydanında, dәbdәbәli xarici maşınların әhatәsindә mәnim
maşınım “Avrora”nın xәyalәti kimi görünәrdi. “Yox, әvvәllәr
belә şeylәr yox idi”– yenidәn mızıldandım. Amma dәyişilmәyәn
bәzi şeylәr qalırdı – Kremldә, әvvәlki kimi, yaxşı içkilәr
verirdilәr…
91
