Page 82 - pryaxin
P. 82
rgi Pryaxin
gördüyü uğurlarımı vә istedadımı tәriflәyib göylәrә qaldırırdı.
Bütün mübahisәli mәsәlәlәri mәnim xeyrimә hәll etmәyә çalışırdı.
Mәsәlәn, bir dәfә, “Komsomolskaya Pravda”nın müxbiri işlәdiyim
vaxtlarda kәndә, onun yanına gәlmişdim. Qonaq gәlmişdim, iş
üçün yox. Amma müxbir mәntәqәsinin maşınında. Kubadan tәzә-
cә qayıtmışdım – oraya Ümumdünya gәnclәr festivalını “işıqlan-
dırmaq” üçün getmişdim. Dayıma Kubadan qәlyan (o illәr qәlyan
çәkmәyә alışmışdı) vә bir kisә tәnbәki gәtirmişdim. Kuba onun
tәsәvvüründә Kuril adalarından da uzaqda – başqa dünyada yer-
lәşirdi, odur ki, hәm qәlyana, hәm dә mәnim belә uzaq yerlәrә
gedib çıxmağıma tәәccüblәndi. Tәntәnәli qarşılama mәrasimindәn
sonra, ertәsi gün mәni sәhәr tezdәn oyatdı.
– Gedәk bazara! – O, qulağıma pıçıldadı. Әslindә buna pıçıltı
demәk olmazdı, nә onun geniş sinәsi, nә dә marten sobası kimi
bişmiş qırtlağı pıçıltıyla danışmağa imkan verirdi.
Bilirdim ki, bazar günü sәhәr tezdәn bazara getmәk –
cәnublular üçün az qala ayindir, amma bu kollektiv yürüşdә mәn
niyә iştirak etmәliyәm?
– Sürücünü götür, get – yataqda qurcuxub cavab verdim.
– Yox, – dayım qaşqabağını tökdü. – Qalx…
Neylәmәk olardı: qalxıb özümü birtәhәr tarazladım – dünәnki
araq mәclisindәn sonra hәlә dә özümә gәlmәmişdim. Getdik.
“Volqa”nı girişdә saxlamaq istәyirdik, amma dayım qapıçını dilә
tutdu, nәsә vәd elәyib yola gәtirdi vә biz maşını düz bazarın
içinә sürdük. Dayımla mәn maşından düşüb piştaxtaların arası
ilә şәstlә addımlamağa başladıq. Vitya maşını yavaş-yavaş
arxamızca sürürdü. Dayım satıcılarla sövdәlәşir, qiymәt danışırdı.
Bir yerdә ayaq saxlayıb, kiçicik stәkanlarda ev çaxırının dadına
baxdıq. Yalnız bu zaman başa düşdüm ki, dayım niyә mәni
buraya gәtirib: bura rayonun әn izdihamlı yeri olduğu üçün
Sergey Vladimiroviç hәr addımda dost-tanışa rast gәlirdi. O, hәr
dәfә әlaltından çaxır satan qadını yanına çağırır, özünә vә növbәti
tanışına çaxır süzmәyi buyurur, sonra ucadan – elә bil saksofonun
müştüyünü qatarın fit borusuna taxmısan – bәyan edirdi:
– Bacım oğludur, Kubadan qayıdıb…
Bunu deyәndәn sonra başıyla mәnә vә arxamızca gәlәn
maşına işarә edirdi, sanki birbaşa Kubadan bu maşında gәlmişәm,
82
gördüyü uğurlarımı vә istedadımı tәriflәyib göylәrә qaldırırdı.
Bütün mübahisәli mәsәlәlәri mәnim xeyrimә hәll etmәyә çalışırdı.
Mәsәlәn, bir dәfә, “Komsomolskaya Pravda”nın müxbiri işlәdiyim
vaxtlarda kәndә, onun yanına gәlmişdim. Qonaq gәlmişdim, iş
üçün yox. Amma müxbir mәntәqәsinin maşınında. Kubadan tәzә-
cә qayıtmışdım – oraya Ümumdünya gәnclәr festivalını “işıqlan-
dırmaq” üçün getmişdim. Dayıma Kubadan qәlyan (o illәr qәlyan
çәkmәyә alışmışdı) vә bir kisә tәnbәki gәtirmişdim. Kuba onun
tәsәvvüründә Kuril adalarından da uzaqda – başqa dünyada yer-
lәşirdi, odur ki, hәm qәlyana, hәm dә mәnim belә uzaq yerlәrә
gedib çıxmağıma tәәccüblәndi. Tәntәnәli qarşılama mәrasimindәn
sonra, ertәsi gün mәni sәhәr tezdәn oyatdı.
– Gedәk bazara! – O, qulağıma pıçıldadı. Әslindә buna pıçıltı
demәk olmazdı, nә onun geniş sinәsi, nә dә marten sobası kimi
bişmiş qırtlağı pıçıltıyla danışmağa imkan verirdi.
Bilirdim ki, bazar günü sәhәr tezdәn bazara getmәk –
cәnublular üçün az qala ayindir, amma bu kollektiv yürüşdә mәn
niyә iştirak etmәliyәm?
– Sürücünü götür, get – yataqda qurcuxub cavab verdim.
– Yox, – dayım qaşqabağını tökdü. – Qalx…
Neylәmәk olardı: qalxıb özümü birtәhәr tarazladım – dünәnki
araq mәclisindәn sonra hәlә dә özümә gәlmәmişdim. Getdik.
“Volqa”nı girişdә saxlamaq istәyirdik, amma dayım qapıçını dilә
tutdu, nәsә vәd elәyib yola gәtirdi vә biz maşını düz bazarın
içinә sürdük. Dayımla mәn maşından düşüb piştaxtaların arası
ilә şәstlә addımlamağa başladıq. Vitya maşını yavaş-yavaş
arxamızca sürürdü. Dayım satıcılarla sövdәlәşir, qiymәt danışırdı.
Bir yerdә ayaq saxlayıb, kiçicik stәkanlarda ev çaxırının dadına
baxdıq. Yalnız bu zaman başa düşdüm ki, dayım niyә mәni
buraya gәtirib: bura rayonun әn izdihamlı yeri olduğu üçün
Sergey Vladimiroviç hәr addımda dost-tanışa rast gәlirdi. O, hәr
dәfә әlaltından çaxır satan qadını yanına çağırır, özünә vә növbәti
tanışına çaxır süzmәyi buyurur, sonra ucadan – elә bil saksofonun
müştüyünü qatarın fit borusuna taxmısan – bәyan edirdi:
– Bacım oğludur, Kubadan qayıdıb…
Bunu deyәndәn sonra başıyla mәnә vә arxamızca gәlәn
maşına işarә edirdi, sanki birbaşa Kubadan bu maşında gәlmişәm,
82
