Page 81 - pryaxin

Xəzər yuxuları

dönә-dönә yanaqlarımdan öpdü. Әmәlli-başlı tәәccüblәnmişdim:
hәlә bilmirdim ki, tәkcә analar vә xalalar yox, dayılar da öpür.
Dayım mәni yenidәn başı üzәrinә qaldırdı vә düz gözümün içinә
zillәndi. Mәn onun par-par parıldayan şәn gözlәrinә baxır,
ağlamaqdan özümü güclә saxlayırdım: tanımadığım bu kişiyә
etibar etmirdim, qorxurdum ki, birdәn әlini buraxar, kәllә-
mayallaq gedәrәm.

İki dünya – iki Temir.
Sonra dizi üstә çöküb qıvraq hәrәkәtlә çamadanını açdı vә
çin malı olan kәtan süfrәni anama tәrәf atdı. Süfrәnin uçuşunu
izlәmәyә dә macal tapmadım: o, yenidәn çamadana sarı әyildi.
Ola bilmәz, lәnәt şeytana, yәni doğrudanmı mәnә dә pay
gәtirib?!
Dayım çamadandan zağlanmış, qara revolver çıxarıb mәnә
tuşladı. Qorxudan çarpayıya qısılıb ona baxırdım. O, çaxmağı
çәkdi, tapança tüstülәndi vә bәrk partıltı qopdu. Sonra dayım
tapançanın dәstәyini әlimә verdi vә qәhqәhә çәkib gülmәyә
başladı. Anam da qımışdı, amma dayımın gözlәrini xatırladan
yaşıl-mavi gözlәrindәn dәhşәt yağırdı. Bir anlığa nәfәsim tutuldu,
sonra özümә gәlib hönkür-hönkür ağlamağa başladım. Amma
hәm dә sevincimdәn ağlayırdım – axı sağ qalmışdım. Dayım
başa düşdü ki, sәfeh hәrәkәt elәyib, mәni dә, arxasında dayanmış
bacısını da әmәlli-başlı qorxudub. Tapançanı sağ әlimә verib
lülәsini öz sinәsinә tuşladı vә tәlәb etdi ki, ona atәş açım, olsun
әvәz-әvәz. Mәn hıçqıra-hıçqıra, bәdәnim әsә-әsә tapançanı sol
әlimә aldım (çünki solaxay idim) vә… atәş aça bilmәdim. Ağlaya-
ağlaya anamın qucağına atıldım. Dayımın üzündәn görünürdü
ki, peşman olub. Yavaş-yavaş ayağa qalxıb, boynunun ardını
qaşımağa başladı. Bu zaman xoruz pipiyinә oxşayan furajkası
yerә düşüb diyirlәndi.
Duelimiz 1 : 0 hesabı ilә başa çatdı.
Sonra hәr ehtimala qarşı, tapançanı götürdüm vә әlli ikinci
ilә kimi özümdә saxladım.
Tapançadan atәş açmaqla Seryoja dayım özünü işә saldı! O
dәqiqәdәn sonra hәyatda onun qәdәr etibarlı havadarım olmadı.
Yeri gәldi-gәlmәdi, hey mәnim tәrәfimi tutur, yalnız özünün

81