Page 69 - pryaxin
P. 69
Xəzər yuxuları
Yuvalıq yerlәr kimi. Amma indi Volqa susuz, hәyat әlamәtlәri
olmayan Puqaçov çöllüyünü xatırladır.
Volqa onda onu yetim kimi qәbul elәmişdi. Moskvanı üst-
başından tәmizlәyirmiş kimi, bir-iki dәfә Volqa sularına baş
vurdu. Uqliçin tәzәcә biçilmiş otluqlarında uzanaraq, gözlәrini
yumdu vә özünü boyarın qәzәbindәn qaçıb qurtulmuş, yaşıötmüş
şagird Dmitrinin yerindә tәsәvvür elәdi. Gözlәrini lap vaxtında
açdı: yamacın kәnarı ilә qısa әtәk geymiş bir qız keçib gedirdi,
onun yaşıdı olardı. Qız qucağında, uşaq tutubmuş kimi, beş-altı
alma tutmuşdu. Tünd-qırmızı, moruq rәngli, ağır, daxildәn
közәrmiş vә gec soyuyan çuqun kürәciyini xatırladan almalardı.
Qızın alma kimi girdә sinәsi dimdik idi. Sergey almaları görüncә
ürәklәndi. Almalar olmasaydı, qız buludlarda süzәn mәlәk kimi
әlçatmaz görünәrdi.
Qarnı üstә uzanmış Sergey daha yaxşı görmәk üçün başını
qaldırdı vә әlini yellәyәrәk qızı salamladı:
– Xoş gördük!
Qız gülümsünәrәk, onun qarşısında bir dizini yerә qoydu vә
irәliyә doğru әyildi:
– Gözünü çәk, satılmır!
Almalardan biri Sergeyә tәrәf diyirlәnmәyә başladı.
– Doğrudan? – Sergey dә güldü.
Cәld tәrpәnmәk lazım idi: pasxa yumurtası kimi qırmızı,
günәşdә işıldayan alma diyirlәnib Volqaya düşә bilәrdi. Sergey
yerә yatdı, ani olaraq qızın qәşәng dizlәrinә göz yetirmәyә dә
macal tapdı, almanı havadaca Lev Yaşin sayağı qamarlamağa da.
Ancaq almanı әli ilә yox, ağzı ilә tutdu. Bәli, Nikolo-Alek-
sandrovdan olan oğlanlar yemәli (vә ya içmәli) nә varsa, onu
mәdәlәrindәn yan keçmәyә qoymaz! Heç vaxt! Özü dә gәmidә
uzaq sәyahәtә çıxmışsa…
Belәcә, qız onu susmağa mәcbur elәyib “Beryozka” rәqsinin
iştirakçısısayağı, gülә-gülә, yüngül addımlarla uzaqlaşmağa baş-
ladı. Bu dәfә yerişi daha işvәliydi, yeridikcә kilsә zәngini xatır-
ladan әtәyi sağa-sola yellәnirdi. Qız Sergeyin ona baxdığını hiss
edirdi. Dişindә alma tutmuş Sergey qızın arxasınca qışıqırıb,
nәsә demәk istәdi, ancaq elә bu an “Klement Qotvald”ın hökmlü,
boğuq sәsi eşidildi:
69
Yuvalıq yerlәr kimi. Amma indi Volqa susuz, hәyat әlamәtlәri
olmayan Puqaçov çöllüyünü xatırladır.
Volqa onda onu yetim kimi qәbul elәmişdi. Moskvanı üst-
başından tәmizlәyirmiş kimi, bir-iki dәfә Volqa sularına baş
vurdu. Uqliçin tәzәcә biçilmiş otluqlarında uzanaraq, gözlәrini
yumdu vә özünü boyarın qәzәbindәn qaçıb qurtulmuş, yaşıötmüş
şagird Dmitrinin yerindә tәsәvvür elәdi. Gözlәrini lap vaxtında
açdı: yamacın kәnarı ilә qısa әtәk geymiş bir qız keçib gedirdi,
onun yaşıdı olardı. Qız qucağında, uşaq tutubmuş kimi, beş-altı
alma tutmuşdu. Tünd-qırmızı, moruq rәngli, ağır, daxildәn
közәrmiş vә gec soyuyan çuqun kürәciyini xatırladan almalardı.
Qızın alma kimi girdә sinәsi dimdik idi. Sergey almaları görüncә
ürәklәndi. Almalar olmasaydı, qız buludlarda süzәn mәlәk kimi
әlçatmaz görünәrdi.
Qarnı üstә uzanmış Sergey daha yaxşı görmәk üçün başını
qaldırdı vә әlini yellәyәrәk qızı salamladı:
– Xoş gördük!
Qız gülümsünәrәk, onun qarşısında bir dizini yerә qoydu vә
irәliyә doğru әyildi:
– Gözünü çәk, satılmır!
Almalardan biri Sergeyә tәrәf diyirlәnmәyә başladı.
– Doğrudan? – Sergey dә güldü.
Cәld tәrpәnmәk lazım idi: pasxa yumurtası kimi qırmızı,
günәşdә işıldayan alma diyirlәnib Volqaya düşә bilәrdi. Sergey
yerә yatdı, ani olaraq qızın qәşәng dizlәrinә göz yetirmәyә dә
macal tapdı, almanı havadaca Lev Yaşin sayağı qamarlamağa da.
Ancaq almanı әli ilә yox, ağzı ilә tutdu. Bәli, Nikolo-Alek-
sandrovdan olan oğlanlar yemәli (vә ya içmәli) nә varsa, onu
mәdәlәrindәn yan keçmәyә qoymaz! Heç vaxt! Özü dә gәmidә
uzaq sәyahәtә çıxmışsa…
Belәcә, qız onu susmağa mәcbur elәyib “Beryozka” rәqsinin
iştirakçısısayağı, gülә-gülә, yüngül addımlarla uzaqlaşmağa baş-
ladı. Bu dәfә yerişi daha işvәliydi, yeridikcә kilsә zәngini xatır-
ladan әtәyi sağa-sola yellәnirdi. Qız Sergeyin ona baxdığını hiss
edirdi. Dişindә alma tutmuş Sergey qızın arxasınca qışıqırıb,
nәsә demәk istәdi, ancaq elә bu an “Klement Qotvald”ın hökmlü,
boğuq sәsi eşidildi:
69
