Page 64 - pryaxin
P. 64
rgi Pryaxin
çox, yerin altından gәlәn gurultunu xatırladırdı. Bir dәqiqә sonra
trotil vә yanmış metal qoxusu onlara da gәlib çatırdı.
Sözün düzü, bu partlayışlar o qәdәr dә vahimәli görünmürdü.
Sergey yalnız bircә dәfә başının üstündәn nәyinsә vıyıltıyla
keçib-getdiyini eşitmişdi, daha doğrusu, dәrisi ilә hiss etmişdi.
İşlәrin yekunlaşdığını bildirәn siqnal sәsi eşidilәn kimi,
Sergey dәrhal çadıra tәlәsirdi: burada yuyunub-tәmizlәnir, hәmişә
özüylә götürdüyü parad formasını geyirdi. Elә bil bu çöllükdә
Ali Baş komandanla görüşmәyә hazırlaşırdı. Әslindә isә rәqs
meydançasında onu gözlәyәn gözәlçәlәrin görüşünә tәlәsirdi.
Vaxt keçdi, 93-cü ilin oktyabrında onu Ağ Evdә öldürdülәr.
Lәnәt şeytana, Stalinqrad döyüşlәrindәn sağ çıxdı, amma Moskvanın
mәrkәzindә güllәyә tuş gәldi. Onda Sergey artıq polkovnik idi,
rәislәri kimi әllәrini qaldırıb, qaliblәrә tәslim olmağı özünә rәva
görmәmişdi…
Bundan sonra necә fikirlәşmәyәsәn ki, Moskva – Rusiyanın
minalanmış әn tәhlükәli sahәsidir. “Әsgәr tarlası”nda “QAZ-
66”ya oturub görüşünә tәlәsdiyi, sonradan isә evlәndiyi qadın
dul qaldı…
…İnsanın dördayaqlı dostları kimi, uşaqlar da partlayış anını
öncәdәn hiss edirlәr. Baxırsan, bir dәqiqә әvvәl heç kәs yox idi,
ancaq leytenant әlini detenatora atan kimi hardansa peyda olur,
hamını tәşvişә salırlar. Onları qovub uzaqlaşdırmaq da mümkün
deyil, әvvәla, birdәn-birә sanki yerin altından çıxırlar, ikincisi
dә, әllәrindә hәmişә donuz piyi, süd, yumurta olurdu – minaaxta-
ranların yanına әliboş gәlmirdilәr.
Leytenant Çapayevsayağı, yalnız qeyzlә әlini yellәtmәyә
macal tapırdı:
– Uzan!
Uşaqlar ağıllı tәrpәnib әllәrindәki bağlamaları yerә atır,
kәsilmiş ağac kimi tir-tap yerә sәrilirdilәr. Necә qovasan axı? –
uşaqların gәtirdiyi sovqatdan leytenanta da pay düşürdü: ona
gәtirilәn boğçanı, görüşә tәlәsdiyi üçün özüylә maşına götürürdü.
Sergey әsgәrlәrlә birgә, çadırın yanındaca ocaq qalayır, “arxa
cәbhә”dәn gәtirilmiş nemәtlәrdәn dadırdılar, sonra isә kәnd uşaq-
ları ilә birgә oturub, rahatca gündәlik tәәssüratlarını bölüşürdülәr.
64
çox, yerin altından gәlәn gurultunu xatırladırdı. Bir dәqiqә sonra
trotil vә yanmış metal qoxusu onlara da gәlib çatırdı.
Sözün düzü, bu partlayışlar o qәdәr dә vahimәli görünmürdü.
Sergey yalnız bircә dәfә başının üstündәn nәyinsә vıyıltıyla
keçib-getdiyini eşitmişdi, daha doğrusu, dәrisi ilә hiss etmişdi.
İşlәrin yekunlaşdığını bildirәn siqnal sәsi eşidilәn kimi,
Sergey dәrhal çadıra tәlәsirdi: burada yuyunub-tәmizlәnir, hәmişә
özüylә götürdüyü parad formasını geyirdi. Elә bil bu çöllükdә
Ali Baş komandanla görüşmәyә hazırlaşırdı. Әslindә isә rәqs
meydançasında onu gözlәyәn gözәlçәlәrin görüşünә tәlәsirdi.
Vaxt keçdi, 93-cü ilin oktyabrında onu Ağ Evdә öldürdülәr.
Lәnәt şeytana, Stalinqrad döyüşlәrindәn sağ çıxdı, amma Moskvanın
mәrkәzindә güllәyә tuş gәldi. Onda Sergey artıq polkovnik idi,
rәislәri kimi әllәrini qaldırıb, qaliblәrә tәslim olmağı özünә rәva
görmәmişdi…
Bundan sonra necә fikirlәşmәyәsәn ki, Moskva – Rusiyanın
minalanmış әn tәhlükәli sahәsidir. “Әsgәr tarlası”nda “QAZ-
66”ya oturub görüşünә tәlәsdiyi, sonradan isә evlәndiyi qadın
dul qaldı…
…İnsanın dördayaqlı dostları kimi, uşaqlar da partlayış anını
öncәdәn hiss edirlәr. Baxırsan, bir dәqiqә әvvәl heç kәs yox idi,
ancaq leytenant әlini detenatora atan kimi hardansa peyda olur,
hamını tәşvişә salırlar. Onları qovub uzaqlaşdırmaq da mümkün
deyil, әvvәla, birdәn-birә sanki yerin altından çıxırlar, ikincisi
dә, әllәrindә hәmişә donuz piyi, süd, yumurta olurdu – minaaxta-
ranların yanına әliboş gәlmirdilәr.
Leytenant Çapayevsayağı, yalnız qeyzlә әlini yellәtmәyә
macal tapırdı:
– Uzan!
Uşaqlar ağıllı tәrpәnib әllәrindәki bağlamaları yerә atır,
kәsilmiş ağac kimi tir-tap yerә sәrilirdilәr. Necә qovasan axı? –
uşaqların gәtirdiyi sovqatdan leytenanta da pay düşürdü: ona
gәtirilәn boğçanı, görüşә tәlәsdiyi üçün özüylә maşına götürürdü.
Sergey әsgәrlәrlә birgә, çadırın yanındaca ocaq qalayır, “arxa
cәbhә”dәn gәtirilmiş nemәtlәrdәn dadırdılar, sonra isә kәnd uşaq-
ları ilә birgә oturub, rahatca gündәlik tәәssüratlarını bölüşürdülәr.
64
