Page 390 - pryaxin

rgi Pryaxin

Ayağa durub gәzişә-gәzişә aramla diktә elәdi: İmperiyanın
idarәsindәn... Birinci fәsil... “Qonşularla bir yerdә yaşamaq
mәharәti”...

Gәnc mirzә dinmәzcә altdan-altdan, diqqәtlә hökmdara baxdı
vә can-başla papirus qoyulmuş lövhәyә tәrәf әyildi: indi, hәtta
tәkcә qulaqları ilә yox, kürәyiylә dә diqqәt kәsildi.

Xaqan sәhәrdәn macal tapmadı, әqrәblә söhbәt elәmәdi,
ölümlә oynamadı. Ancaq nahaq yerә. Palisandr mücrüyә vaxtında
baxsaydı, onun bu gün boş olduğunu hökmәn görәrdi. Qara
әqrәb mәhbәsdәn çıxmışdı.

***

Sürәkli avtomat atәşi. Ana söyüşü ilә müşayiәt olunan xırıltılı
qışqırıqlar – deyәsәn, hәr ikisi eyni boğazdan çıxırdı. Ana söyüşü
vә atәş sәslәri ilә üst-üstә düşәn işıq. O, pәncәrәlәri, otaqları
işıqlandırır vә otağa dәm qazı girir. “Yanırıq!” – bir anda Sergeyin
ağlından keçdi. Şalvarını, köynәyini tapmaq üçün otaqda vurnuxdu.
Әlhavasına işığı yandırıb, tez dә söndürdü ki, başqalarının diqqә-
tini çәkmәsin. Ancaq işığın yandığı bir anda qarşı tәrәfdәki
çarpayının boş olduğunu gördü. Viktor! Viktor hanı? Nә vaxt vә
hara yoxa çıxıb? Düşünmәyә macal tapmadı. Avtomat qundağının
qapıya çırpılan zәrbәlәrinә davam gәtirmәyәn qapı sınıb-töküldü.

– Çıx, sәnin ananı...
Yarıçılpaq vәziyyәtdә onun boynunun dalından tutub qaranlıq
küçәyә atırlar, ayağa qalxmağa macal tapmamış yenә qamarlayıb
harasa aparırlar.
– Nә olub? – Sergey soruşur vә hәmin anda da sualının
mәnasızlığını anlayır.
Ancaq, hәr halda, cavab özünü gözlәtmәdi:
– Hi-hi-hi! – Әtrafındakı qırxıq başlar hırıldadılar.
Hәr şey aydındı. Bәs Viktor hanı? Musa hanı? Yәqin, bütün
bunlar Musa ilә bağlıdı...
Hamısını fәvvarәnin yanına itәlәyib gәtirirlәr. Çәpәrlәnmiş
әrazidә bütün fәnәrlәr güllәbaran edilib. Basqın edәnlәr başlarına

390