Page 392 - pryaxin
P. 392
rgi Pryaxin
böyründәn keçib hamısına diqqәtlә baxa-baxa Musadan yan ötür,
yavaş-yavaş ona doğru addımlayır. Sergey alaqaranlıqda gicgahları
qırxılmış, onu nömrәyә vә nömrәdәn geri müşayiәt elәyәn oğlanı
tanıyaraq adamların bir anda nökәrdәn ağaya çevrilmәsinә heyrәt
elәyir. Lap on yeddinci ildә olduğu kimi. Başı ağrıdan partlayır.
Fәnәrin işığı ona çatana qәdәr sağ әlini qaldırıb dua etmәyә cәhd
göstәrir: ora getmәk mәnim üçün tezdi, tezdi... Ancaq әli daş
kimi ağırdı. Arxasınca iki әliavtomatlı gәlәn oğlan Sergeyә çatıb
diqqәtlә onun gözlәrinin içinә baxaraq çiyninә toxunur.
– Bunu.
Hiss olunurdu ki, dostlar Sergeydәn dә çox heyrәtlәnib.
– Hara?! – Viktor arxadan bağırır. – Hamımızı aparın!..
– Geri çәkilin! – İlk baxışdan sayı iyirmidәn az olmayan qul-
durlardan biri bağırır. – Geri!
Sergeydәn arxada yenә avtomatdan havaya atәş açılır. Görünür,
başının üstündәn yenә öz qardaşları marslılara siqnal göndәrirlәr.
Sergey geri çevrilәrәk, quldurların әhatәyә aldığı dostları ilә
kәdәrlә baxışır: haqqınızı halal edin.
Körpüyә doğru aparırlar. Heç kim onun boynundan, qollarından
tutmayıb. Yalnız dövrәyә alıblar. Ağa-nökәr qıvraq addımlarla
qabaqda gedir vә ona danışıqsız qulaq asan mühafizәçilәrә hәrdәn
anlaşılmaz jestlәr edir. İstәmir ki, Sergey söhbәtin nәdәn getdiyini
bilsin. Ancaq Sergeyin onsuz da başa düşmәdiyi dildә, sözlәri
boğazlarında qaynada-qaynada sakitcә danışa bilәrdilәr. Elә
jestlәri kimi anlaşılmaz dildә. Deyәsәn, solmuş әlyazmadakı
kimi, bәzi sözlәri, hәr halda, ayırd elәyә bilir? Sahildә, suya
düşәn yerdә güllәlәmәk? Elә elәmәk ki, yoldaşları görmәsin?
“Mama... mamacan... mamura... sәnin yanına gәlmәk mәnim
üçün hәlә tezdi...” – addımlarının ahәnginә uyğun öz-özünә pı-
çıldayır. Nöqtә-tire, nöqtә-tire...
Lap suya tәrәf enirlәr. Azca lәpәlәnәn sular da sanki öz
dillәrindә sübh duasını pıçıldayır. Ancaq onu burada da dayandırmır,
üzü gündoğana döndәrmirlәr. Sergey Vahidi xatırlayır: lәnәt
şeytana, möcüzәlәr olur axı! Bәs bu möcüzә onun başına niyә
gәlmәsin?
Oğlan onun әlindәn tutub ayaqları altında titrәyәn taxta
körpüylә – sәhәr yox idi – aparır. Bir neçә metr gedirlәr: yan
392
böyründәn keçib hamısına diqqәtlә baxa-baxa Musadan yan ötür,
yavaş-yavaş ona doğru addımlayır. Sergey alaqaranlıqda gicgahları
qırxılmış, onu nömrәyә vә nömrәdәn geri müşayiәt elәyәn oğlanı
tanıyaraq adamların bir anda nökәrdәn ağaya çevrilmәsinә heyrәt
elәyir. Lap on yeddinci ildә olduğu kimi. Başı ağrıdan partlayır.
Fәnәrin işığı ona çatana qәdәr sağ әlini qaldırıb dua etmәyә cәhd
göstәrir: ora getmәk mәnim üçün tezdi, tezdi... Ancaq әli daş
kimi ağırdı. Arxasınca iki әliavtomatlı gәlәn oğlan Sergeyә çatıb
diqqәtlә onun gözlәrinin içinә baxaraq çiyninә toxunur.
– Bunu.
Hiss olunurdu ki, dostlar Sergeydәn dә çox heyrәtlәnib.
– Hara?! – Viktor arxadan bağırır. – Hamımızı aparın!..
– Geri çәkilin! – İlk baxışdan sayı iyirmidәn az olmayan qul-
durlardan biri bağırır. – Geri!
Sergeydәn arxada yenә avtomatdan havaya atәş açılır. Görünür,
başının üstündәn yenә öz qardaşları marslılara siqnal göndәrirlәr.
Sergey geri çevrilәrәk, quldurların әhatәyә aldığı dostları ilә
kәdәrlә baxışır: haqqınızı halal edin.
Körpüyә doğru aparırlar. Heç kim onun boynundan, qollarından
tutmayıb. Yalnız dövrәyә alıblar. Ağa-nökәr qıvraq addımlarla
qabaqda gedir vә ona danışıqsız qulaq asan mühafizәçilәrә hәrdәn
anlaşılmaz jestlәr edir. İstәmir ki, Sergey söhbәtin nәdәn getdiyini
bilsin. Ancaq Sergeyin onsuz da başa düşmәdiyi dildә, sözlәri
boğazlarında qaynada-qaynada sakitcә danışa bilәrdilәr. Elә
jestlәri kimi anlaşılmaz dildә. Deyәsәn, solmuş әlyazmadakı
kimi, bәzi sözlәri, hәr halda, ayırd elәyә bilir? Sahildә, suya
düşәn yerdә güllәlәmәk? Elә elәmәk ki, yoldaşları görmәsin?
“Mama... mamacan... mamura... sәnin yanına gәlmәk mәnim
üçün hәlә tezdi...” – addımlarının ahәnginә uyğun öz-özünә pı-
çıldayır. Nöqtә-tire, nöqtә-tire...
Lap suya tәrәf enirlәr. Azca lәpәlәnәn sular da sanki öz
dillәrindә sübh duasını pıçıldayır. Ancaq onu burada da dayandırmır,
üzü gündoğana döndәrmirlәr. Sergey Vahidi xatırlayır: lәnәt
şeytana, möcüzәlәr olur axı! Bәs bu möcüzә onun başına niyә
gәlmәsin?
Oğlan onun әlindәn tutub ayaqları altında titrәyәn taxta
körpüylә – sәhәr yox idi – aparır. Bir neçә metr gedirlәr: yan
392
