Page 269 - pryaxin
P. 269
Xəzər yuxuları
bәs hal bu, qәziyyә bu – ayaqqabılarım yırtılıb, bunlara әl
gәzdirmәk lazımdır, kömәk elәyin, Pavel İvanoviç. Ayaqqabıları
onun stolunun üstünә qoyursunuz vә dәrhal, vaxt itirmәdәn öz iş
yerinizә qayıdırsınız. Yadda saxlayın, bura kolxoz deyil, qayda-
larımız çox ciddidir. Bütün günü işlә mәşğul olursunuz, axşamtәrәfi
yenidәn Pavel İvanoviçin yanına gedirsiniz. O, tәmir olunmuş
ayaqqabılarınızı tәmiz sellofan torbaya qoyub, özünüzә qaytarır, –
Yevgeni Alekseyeviç bu dәfә Pavel İvanoviçi yamsıladı, – onun
işi bundan ibarәtdir, başa düşürsünüz? Partiya işindә sәmәrәli
fәaliyyәt göstәrә bilmәyimiz üçün bizә atalıq qayğısı göstәrmәlidir.
– Әlbәttә, başa düşürәm, çox sağ olun! – yeni işçimiz
minnәtdarlıqla başını yellәdi.
İş elә gәtirdi ki, vur-tut bir neçә gündәn sonra oğlanın yerli
istehsal olan ayaqqabısının dabanı qopub düşdü. Allah bilir, yeni
işinә can yandıran cavan oğlan, bәlkә dә, evdәn işә piyada gәlib-
gedirdi. Nә isә, oğlan deyilәn kimi elәdi. Dabanı qopmuş ayaq-
qabısını tәmiz sellofan torbaya saldı, gәtirib düz Pavel İvanoviçin
açıq rәngli gözlәri önündә stolunun üstünә qoydu. Pavel İvanoviç
isә o qәdәr tәmizkar insan idi ki, qolçaqlarını yalnız şöbә müdiri
yanına çağıranda çıxarırdı. Tәrs kimi oğlan ayaqqabılarını onun
yenicә ütülәnmiş qolçaqlarının arasına qoydu vә әrz elәdi ki,
tәlәsmәk lazımdır, axşam gәlib götürәcәk. Katibliyin rәisi matdım-
matdım gah stolun üstündәki iyrәnc әşyaya, gah da onunla üzbәüz
otürmüş “xırda” adamcığaza baxırdı.
– Bu nәdir?
– Ayaqqabı. Dabanı qopub. Xahiş edirәm, günün sonuna
kimi… – ortada nәsә bir anlaşılmazlıq olduğunu hiss edәn MK
işçisi – ağıl dәryası tәkrarladı.
– Nә-ә-ә?! – katibliyin rәisi nәrildәdi. Onsuz da boş-avara
girәlәnәn, ayağa dolaşan bu tәlimatçılardan zәhlәsi gedirdi.
Yeni işçi işin nә yerdә olduğunu başa düşüb yerindәn dik
atıldı. Qapıya sarı qaçmaqdaykәn, rәis ayaqqabını götürüb, onun
arxasınca tolazladı. Polietilen torba dәhlizә ondan da qabaq çatdı.
Sergeyin özü şöbә rәisi olandan sonra yeni gәlәnlәri hәmişә
veteranın yanına söhbәt elәmәyә göndәrirdi. Bu, bir növ, test idi,
söhbәtdәn sonra cavanlar sanki dәyişilirdi. Yevgeni Alekseyeviçin
269
bәs hal bu, qәziyyә bu – ayaqqabılarım yırtılıb, bunlara әl
gәzdirmәk lazımdır, kömәk elәyin, Pavel İvanoviç. Ayaqqabıları
onun stolunun üstünә qoyursunuz vә dәrhal, vaxt itirmәdәn öz iş
yerinizә qayıdırsınız. Yadda saxlayın, bura kolxoz deyil, qayda-
larımız çox ciddidir. Bütün günü işlә mәşğul olursunuz, axşamtәrәfi
yenidәn Pavel İvanoviçin yanına gedirsiniz. O, tәmir olunmuş
ayaqqabılarınızı tәmiz sellofan torbaya qoyub, özünüzә qaytarır, –
Yevgeni Alekseyeviç bu dәfә Pavel İvanoviçi yamsıladı, – onun
işi bundan ibarәtdir, başa düşürsünüz? Partiya işindә sәmәrәli
fәaliyyәt göstәrә bilmәyimiz üçün bizә atalıq qayğısı göstәrmәlidir.
– Әlbәttә, başa düşürәm, çox sağ olun! – yeni işçimiz
minnәtdarlıqla başını yellәdi.
İş elә gәtirdi ki, vur-tut bir neçә gündәn sonra oğlanın yerli
istehsal olan ayaqqabısının dabanı qopub düşdü. Allah bilir, yeni
işinә can yandıran cavan oğlan, bәlkә dә, evdәn işә piyada gәlib-
gedirdi. Nә isә, oğlan deyilәn kimi elәdi. Dabanı qopmuş ayaq-
qabısını tәmiz sellofan torbaya saldı, gәtirib düz Pavel İvanoviçin
açıq rәngli gözlәri önündә stolunun üstünә qoydu. Pavel İvanoviç
isә o qәdәr tәmizkar insan idi ki, qolçaqlarını yalnız şöbә müdiri
yanına çağıranda çıxarırdı. Tәrs kimi oğlan ayaqqabılarını onun
yenicә ütülәnmiş qolçaqlarının arasına qoydu vә әrz elәdi ki,
tәlәsmәk lazımdır, axşam gәlib götürәcәk. Katibliyin rәisi matdım-
matdım gah stolun üstündәki iyrәnc әşyaya, gah da onunla üzbәüz
otürmüş “xırda” adamcığaza baxırdı.
– Bu nәdir?
– Ayaqqabı. Dabanı qopub. Xahiş edirәm, günün sonuna
kimi… – ortada nәsә bir anlaşılmazlıq olduğunu hiss edәn MK
işçisi – ağıl dәryası tәkrarladı.
– Nә-ә-ә?! – katibliyin rәisi nәrildәdi. Onsuz da boş-avara
girәlәnәn, ayağa dolaşan bu tәlimatçılardan zәhlәsi gedirdi.
Yeni işçi işin nә yerdә olduğunu başa düşüb yerindәn dik
atıldı. Qapıya sarı qaçmaqdaykәn, rәis ayaqqabını götürüb, onun
arxasınca tolazladı. Polietilen torba dәhlizә ondan da qabaq çatdı.
Sergeyin özü şöbә rәisi olandan sonra yeni gәlәnlәri hәmişә
veteranın yanına söhbәt elәmәyә göndәrirdi. Bu, bir növ, test idi,
söhbәtdәn sonra cavanlar sanki dәyişilirdi. Yevgeni Alekseyeviçin
269
