Page 263 - pryaxin
P. 263
Xəzər yuxuları
lazım deyil, istәyirsәn, apar Moskva çayına at”. Mәn dә aparıram
çaya atmağa, – Voronin ayaqları arasındakı nikellә üzlәnmiş
çamadanı göstәrdi. Sergey bu çamadana bayaqdan diqqәt yetirmişdi.
Elә bilmişdi ki, Voronin ezamiyyәtә getmәyә hazırlaşır. Özü dә
xaricә – belә çamadanlarda yalnız “İskra” qәzetinin nüsxәlәrini
daşımaq olar. Sәn demә, tәkcә “İskra” yox, hәm dә od-alov
daşımaq olarmış.
Belә de… Arağın lәzzәti qaçdı: indiki vәziyyәtdә bu qәdәr
silah-sursat onların nәyinә lazımdı? Sergey, hәr ehtimala qarşı,
çamadanı ayağı ilә stolun altına itәlәdi. Yaddan çıxarmasalar,
yaxşıdır, amma bәlkә dә, әn yaxşısı, çamadanı burada qoyub
getmәk olardı.
– Bәs pullar necә oldu? – Viktor sakitlәşmәk bilmirdi. Bәlkә,
fikirlәşirdi ki, onları da suya atmaq, çayda batırmaq lazımdır?
Hәlә gözü açılmamış küçüklәr kimi. Hә, bu onun ürәyindәn
olardı.
– Pullar? Yerindәdir, sadәcә on dәst çatmır…
– E-e… – yenә dә xorla sәslәndilәr. Mәyus olmuşdular:
yәqin, elә bilirdilәr ki, paltar şkafında daha bir çamadan var. Ya
da seyf.
Çamadan, doğrudan da, yaddan çıxdı. Ofisiant qaça-qaça
gәlib dәmir sandığı onlara çatdıranda pillәlәrlә aşağı düşürdülәr.
Voronin әvәzindә ona pul uzadıb çamadanı götürdü.
Çamadanı Bolşe-ustinski körpüsünün yanında çaya atdılar.
Hava qaranlıq idi, göz-gözü görmürdü, “zirehli gәmi”ni suya
buraxarkәn, az qala üçü dә çaya yıxılacaqdı. Amma bir-birindәn
yapışıb, birtәhәr özlәrini tarazlaya bildilәr. Belәcә, bir-birinin
çiynindәn yapışıb (Balkan rәqslәrindә olduğu kimi) xırda addım-
larla sahil küçәsinә çıxdılar. Voronin tәzә-tәzә peyda olmuş mobil
telefonla Nitsaya zәng elәdi: “Tәlәsmәyin, әziz qardaşlar, biletlәri
qaytarın, üç ay keçsin. Sonra gәlәrsiniz, tez gәlmәyin. Biletlәri
burdan sifariş edәrәm, hә, әlbәttә ki, birinci salona, buna söz ola
bilmәz.” Xәfiyyәlәrin ona dediyi sözlәri qardaşlara dolayısı ilә
çatdırdı: yәni, başınızın salamat olmasını istәyirsinizsә, qaçın,
aradan çıxın.
263
lazım deyil, istәyirsәn, apar Moskva çayına at”. Mәn dә aparıram
çaya atmağa, – Voronin ayaqları arasındakı nikellә üzlәnmiş
çamadanı göstәrdi. Sergey bu çamadana bayaqdan diqqәt yetirmişdi.
Elә bilmişdi ki, Voronin ezamiyyәtә getmәyә hazırlaşır. Özü dә
xaricә – belә çamadanlarda yalnız “İskra” qәzetinin nüsxәlәrini
daşımaq olar. Sәn demә, tәkcә “İskra” yox, hәm dә od-alov
daşımaq olarmış.
Belә de… Arağın lәzzәti qaçdı: indiki vәziyyәtdә bu qәdәr
silah-sursat onların nәyinә lazımdı? Sergey, hәr ehtimala qarşı,
çamadanı ayağı ilә stolun altına itәlәdi. Yaddan çıxarmasalar,
yaxşıdır, amma bәlkә dә, әn yaxşısı, çamadanı burada qoyub
getmәk olardı.
– Bәs pullar necә oldu? – Viktor sakitlәşmәk bilmirdi. Bәlkә,
fikirlәşirdi ki, onları da suya atmaq, çayda batırmaq lazımdır?
Hәlә gözü açılmamış küçüklәr kimi. Hә, bu onun ürәyindәn
olardı.
– Pullar? Yerindәdir, sadәcә on dәst çatmır…
– E-e… – yenә dә xorla sәslәndilәr. Mәyus olmuşdular:
yәqin, elә bilirdilәr ki, paltar şkafında daha bir çamadan var. Ya
da seyf.
Çamadan, doğrudan da, yaddan çıxdı. Ofisiant qaça-qaça
gәlib dәmir sandığı onlara çatdıranda pillәlәrlә aşağı düşürdülәr.
Voronin әvәzindә ona pul uzadıb çamadanı götürdü.
Çamadanı Bolşe-ustinski körpüsünün yanında çaya atdılar.
Hava qaranlıq idi, göz-gözü görmürdü, “zirehli gәmi”ni suya
buraxarkәn, az qala üçü dә çaya yıxılacaqdı. Amma bir-birindәn
yapışıb, birtәhәr özlәrini tarazlaya bildilәr. Belәcә, bir-birinin
çiynindәn yapışıb (Balkan rәqslәrindә olduğu kimi) xırda addım-
larla sahil küçәsinә çıxdılar. Voronin tәzә-tәzә peyda olmuş mobil
telefonla Nitsaya zәng elәdi: “Tәlәsmәyin, әziz qardaşlar, biletlәri
qaytarın, üç ay keçsin. Sonra gәlәrsiniz, tez gәlmәyin. Biletlәri
burdan sifariş edәrәm, hә, әlbәttә ki, birinci salona, buna söz ola
bilmәz.” Xәfiyyәlәrin ona dediyi sözlәri qardaşlara dolayısı ilә
çatdırdı: yәni, başınızın salamat olmasını istәyirsinizsә, qaçın,
aradan çıxın.
263
