Page 259 - pryaxin
P. 259
Xəzər yuxuları
proseslәrini daha da sürәtlәndirir. Sәni tapdayıb üstündәn keçirlәr,
sonra geriyә boylanıb tәәccüblәnirlәr: heyif, qocalıb! Qadınları
sevgi qocaldır, kişilәri sevginin olmaması. Uğur vә ehtiras sәndәn
uzaqlaşan kimi (çox zaman ikisi dә birdәn) ölüm altdan-altdan
öz işini görmәyә, sәni hәmişә hazır saxladığı kәfәnә bükmәyә
başlayır. Bir dә onda ayılırsan ki, artıq puç olmusan, girdә bir
şeyә çevrilmisәn, sәni artıq yaxşıca hava vurulmuş şin kimi
әllәşdirmәk olar: hazırdır! Göndәrmәk olar: hәlә üç-dörd il
bundan qabaq qılıncının dalı da, qabağı da kәsirdi, yeriyәndә
ayağı yerә dәymirdi. Amma indi nә dinib-danışa bilirsәn, nә dә
әl-qol atmaq imkanın var. Sәni büküb-bağlayıblar, yalnız lazımi
ünvana göndәrmәk qalır. Doxsan birinci ilә qәdәr bütün ciddi
işlәri ayıq başla görürdülәrsә, indi içmәmiş, әllәrini ağdan-qaraya
vurmurlar: yәqin ki, FHDK-dan nümunә götürürlәr. Doğrudan
da, әvvәllәr vәzifә sahiblәri öz xidmәti mövqeyindәn istifadә
edib mәsәlәlәri hәll edirdilәrsә, indi nәsә әldә etmәk istәyirsәnsә,
yaxşı dostların olmalıdır, çünki heç kim heç kimә özünü borclu
saymır. Elә bil hamını dәyişiblәr, qara qәpikdәn ötrü insanlar bir-
birinin әtini yemәyә hazırdır, halbuki әvvәllәr bu barәdә danışmağa
da utanardılar. Әvvәlki hәyatımızda qәpik bu qәdәr qiymәtli
deyildi. Kapitalizm, lәnәt şeytana, cibdә başlayır, elә orada da
qurtarır. Adlı-sanlı universitetlәr altmış yaşlı insanları yenidәn
tәrbiyәlәndirmәk istәyir, qalırsan mat-mәәttәl. Nәticәdә adamlar,
öz işinin xәtrinә, “Royal” spirtindәn (bu spirt tәkcә insanları
yox, milçәklәri dә qırıb qurtarmağa qadirdir), bibәr arağından
tutmuş, qara etiketli “Stoliçnaya” vә “Putinka” araqlarına qәdәr,
hәr şeylәrindәn keçmәyә hazırdır. Hәr şey iş gördüyün adamın
kimliyindәn vә cibindәki pulun miqdarından asılıdır. “Ciblәrim
bomboşdur, amma bir gün mәşhur olsam, Yaltada dincәlәrәm…”
Biz hamımız buraları çoxdan tәrk etmişik…
Belәcә, ömür sürürsәn. İçin içini yeyir, fikirlәrin dolaşır,
amma yenә dә, fikirlәşmәdәn, işini irәli salmaq üçün “dil tapırsan”.
Dünyada baş verәn hәr kataklizmdәn sonra üz-gözündә heç bir
ifadә olmayan, әli işdәn soyumuş insanların sayı artır. Onlar elә
gәzib-dolaşırlar, elә bil bu dünyanın adamı deyillәr…
259
proseslәrini daha da sürәtlәndirir. Sәni tapdayıb üstündәn keçirlәr,
sonra geriyә boylanıb tәәccüblәnirlәr: heyif, qocalıb! Qadınları
sevgi qocaldır, kişilәri sevginin olmaması. Uğur vә ehtiras sәndәn
uzaqlaşan kimi (çox zaman ikisi dә birdәn) ölüm altdan-altdan
öz işini görmәyә, sәni hәmişә hazır saxladığı kәfәnә bükmәyә
başlayır. Bir dә onda ayılırsan ki, artıq puç olmusan, girdә bir
şeyә çevrilmisәn, sәni artıq yaxşıca hava vurulmuş şin kimi
әllәşdirmәk olar: hazırdır! Göndәrmәk olar: hәlә üç-dörd il
bundan qabaq qılıncının dalı da, qabağı da kәsirdi, yeriyәndә
ayağı yerә dәymirdi. Amma indi nә dinib-danışa bilirsәn, nә dә
әl-qol atmaq imkanın var. Sәni büküb-bağlayıblar, yalnız lazımi
ünvana göndәrmәk qalır. Doxsan birinci ilә qәdәr bütün ciddi
işlәri ayıq başla görürdülәrsә, indi içmәmiş, әllәrini ağdan-qaraya
vurmurlar: yәqin ki, FHDK-dan nümunә götürürlәr. Doğrudan
da, әvvәllәr vәzifә sahiblәri öz xidmәti mövqeyindәn istifadә
edib mәsәlәlәri hәll edirdilәrsә, indi nәsә әldә etmәk istәyirsәnsә,
yaxşı dostların olmalıdır, çünki heç kim heç kimә özünü borclu
saymır. Elә bil hamını dәyişiblәr, qara qәpikdәn ötrü insanlar bir-
birinin әtini yemәyә hazırdır, halbuki әvvәllәr bu barәdә danışmağa
da utanardılar. Әvvәlki hәyatımızda qәpik bu qәdәr qiymәtli
deyildi. Kapitalizm, lәnәt şeytana, cibdә başlayır, elә orada da
qurtarır. Adlı-sanlı universitetlәr altmış yaşlı insanları yenidәn
tәrbiyәlәndirmәk istәyir, qalırsan mat-mәәttәl. Nәticәdә adamlar,
öz işinin xәtrinә, “Royal” spirtindәn (bu spirt tәkcә insanları
yox, milçәklәri dә qırıb qurtarmağa qadirdir), bibәr arağından
tutmuş, qara etiketli “Stoliçnaya” vә “Putinka” araqlarına qәdәr,
hәr şeylәrindәn keçmәyә hazırdır. Hәr şey iş gördüyün adamın
kimliyindәn vә cibindәki pulun miqdarından asılıdır. “Ciblәrim
bomboşdur, amma bir gün mәşhur olsam, Yaltada dincәlәrәm…”
Biz hamımız buraları çoxdan tәrk etmişik…
Belәcә, ömür sürürsәn. İçin içini yeyir, fikirlәrin dolaşır,
amma yenә dә, fikirlәşmәdәn, işini irәli salmaq üçün “dil tapırsan”.
Dünyada baş verәn hәr kataklizmdәn sonra üz-gözündә heç bir
ifadә olmayan, әli işdәn soyumuş insanların sayı artır. Onlar elә
gәzib-dolaşırlar, elә bil bu dünyanın adamı deyillәr…
259
