Page 25 - pryaxin
P. 25
Xəzər yuxuları
Lәnәt şeytana, aşağıda – o dibsiz, yağlı çirkin içindә itib-
batmış döyüş arabası bir yana, birdәn Mamayın özünә rast
gәlsәlәr, necә olacaq? Tәsәvvür edin, balıqların, dombagöz
xәrçәnglәrin gәmirib pis günә qoyduğu Mamay arabada oturub,
sizin yolunuzu gözlәyir…
Hamısı ağır-ağır nәfәs alır, fısıldayr, ancaq heç kәs yorulduğunu
boynuna almaq istәmirdi. Danışmağa da heylәri qalmamışdı.
Göz qapaqları ağırlaşıb, öz-özünә örtülürdü. Sergey ürәyindә
saymağa başladı. Üç yüzәcәn saydı – nә olar-olar… Yazılmamış
uşaq qanununa görә, sәssiz-sәmirsiz, daş kimi suyun dibinә endi.
– X-xoş gördük, vәtәndaş Mamay!..
Dizәcәn çirkә batmışdı. Dizәcәn, çünki burada su elә dizdәn
idi. Sәn demә, çoxdandır ki, dayaz suda çapalayırmışlar.
– İşә bax! – Sergeyin xırıltılı nidası yoldaşları üçün komanda
kimi sәslәndi: onlar da onun kimi elәdilәr. Ayaqlarını sürüyә-
sürüyә, on beş dәqiqәyә qәdәr gölün әks sahili boyu çölә doğru
irәlilәdilәr. 205-ci briqadanın hәrbi şәhәrciyi indi hәmin çöllükdә
yerlәşir. Sergeylә Musa hәmin şәhәrciyә dә baş çәkәcәklәr, özü
dә Musanın sayәsindә oraya әliboş getmәyәcәklәr.
Әldәn düşmüş uşaqlar irәlidәki qayalığa çatıb heysizlikdәn
yerә sәrildilәr. Qayanın әl çatmayan hündür yerlәri göz-göz idi –
hәr tәrәfdә sahil quşlarının yuvası görünürdü. Bir qәdәr dincәlәndәn
sonra qәrara aldılar: geriyә quru yolla qayıtmaq lazımdır. Üzә-
üzә qayıtmağa ürәk elәmirdilәr: hәlә dә dizlәri titrәyirdi. Gölün
kәnarı ilә getmәyә başladılar. Günәş qüruba enir, hava get-gedә
soyuyurdu. Aprel ayıydı, onların әynindә isә qısa tumandan
başqa heç nә yox idi. Buyvolun әtrafına dolanan şose yola
çatdılar. Tәkәm-seyrәk keçib gedәn maşınların sürücülәri gülә-
gülә onlara siqnal verir, ancaq heç kәs özüylә aparmaq istәmirdi.
Paltarları gölün o tәrәfindә qalmışdı. Onları yovşan basmış
çuxurda gizlәtmişdilәr: üç kartuz, üç köynәk, üç şalvar. “Qomin-
dan”çı geyimi – onlar internat formasını belә adlandırırdılar.
Kimsә tamah salıb aparsa, neylәyәcәklәr? Bu görkәmdә, soyuqdan
әsә-әsә internata gәlsәlәr, hamını özlәrinә güldürәcәklәr, başqa
heç nә!
Cәmisi bir kilometr üzmüşdülәr, quru yolla qayıtmaq üçünsә,
әn azı, dörd kilometr yol getmәliydilәr…
25
Lәnәt şeytana, aşağıda – o dibsiz, yağlı çirkin içindә itib-
batmış döyüş arabası bir yana, birdәn Mamayın özünә rast
gәlsәlәr, necә olacaq? Tәsәvvür edin, balıqların, dombagöz
xәrçәnglәrin gәmirib pis günә qoyduğu Mamay arabada oturub,
sizin yolunuzu gözlәyir…
Hamısı ağır-ağır nәfәs alır, fısıldayr, ancaq heç kәs yorulduğunu
boynuna almaq istәmirdi. Danışmağa da heylәri qalmamışdı.
Göz qapaqları ağırlaşıb, öz-özünә örtülürdü. Sergey ürәyindә
saymağa başladı. Üç yüzәcәn saydı – nә olar-olar… Yazılmamış
uşaq qanununa görә, sәssiz-sәmirsiz, daş kimi suyun dibinә endi.
– X-xoş gördük, vәtәndaş Mamay!..
Dizәcәn çirkә batmışdı. Dizәcәn, çünki burada su elә dizdәn
idi. Sәn demә, çoxdandır ki, dayaz suda çapalayırmışlar.
– İşә bax! – Sergeyin xırıltılı nidası yoldaşları üçün komanda
kimi sәslәndi: onlar da onun kimi elәdilәr. Ayaqlarını sürüyә-
sürüyә, on beş dәqiqәyә qәdәr gölün әks sahili boyu çölә doğru
irәlilәdilәr. 205-ci briqadanın hәrbi şәhәrciyi indi hәmin çöllükdә
yerlәşir. Sergeylә Musa hәmin şәhәrciyә dә baş çәkәcәklәr, özü
dә Musanın sayәsindә oraya әliboş getmәyәcәklәr.
Әldәn düşmüş uşaqlar irәlidәki qayalığa çatıb heysizlikdәn
yerә sәrildilәr. Qayanın әl çatmayan hündür yerlәri göz-göz idi –
hәr tәrәfdә sahil quşlarının yuvası görünürdü. Bir qәdәr dincәlәndәn
sonra qәrara aldılar: geriyә quru yolla qayıtmaq lazımdır. Üzә-
üzә qayıtmağa ürәk elәmirdilәr: hәlә dә dizlәri titrәyirdi. Gölün
kәnarı ilә getmәyә başladılar. Günәş qüruba enir, hava get-gedә
soyuyurdu. Aprel ayıydı, onların әynindә isә qısa tumandan
başqa heç nә yox idi. Buyvolun әtrafına dolanan şose yola
çatdılar. Tәkәm-seyrәk keçib gedәn maşınların sürücülәri gülә-
gülә onlara siqnal verir, ancaq heç kәs özüylә aparmaq istәmirdi.
Paltarları gölün o tәrәfindә qalmışdı. Onları yovşan basmış
çuxurda gizlәtmişdilәr: üç kartuz, üç köynәk, üç şalvar. “Qomin-
dan”çı geyimi – onlar internat formasını belә adlandırırdılar.
Kimsә tamah salıb aparsa, neylәyәcәklәr? Bu görkәmdә, soyuqdan
әsә-әsә internata gәlsәlәr, hamını özlәrinә güldürәcәklәr, başqa
heç nә!
Cәmisi bir kilometr üzmüşdülәr, quru yolla qayıtmaq üçünsә,
әn azı, dörd kilometr yol getmәliydilәr…
25
