Page 24 - pryaxin
P. 24
rgi Pryaxin
İnternat uşaqlarını isә başqa şeylәr maraqlandırırdı.
Ölmәk ölmәkdir, xırıldamaq nә demәkdir!
Yaz başlayandan payızın sonlarınacan uşaqlar qaraçı taboru
kimi, Buyvol gölünün әtrafını sarıb sulara baş vurmağa başlayırdı.
Bәzәn hardansa akvalanq da axtarıb-tapırdılar. Buyvolun dibi
ayrı alәmdir: yerqazan maşınla eşsәn, mazutdan başqa heç nә
çıxmayacaq. Gölün dibindә әmәlә gәlmiş zibil yatağı adama boy
vermirdi. Suya bir irqin nümayәndәsi kimi baş vurur, afrikalı
kimi çıxırdın. Gölә girib-çıxandan sonra adam üfunәt qoxuyan,
yağlı, aşqarlanmış namәlum maddәyә oxşayırdı. Yanında kibrit
çәksәn, alışardı. İnternat uşaqları onsuz da tülüngü yığnağıydı,
yağlı çirkә batıb-çıxandan sonra isә iynәnin ulduzundan belә
keçmәyә hazır idilәr. Duzlu gölün dәrinliklәrindә ağlagәlmәz
proseslәr gedirdi: kükürd, ammonyak, yod… hamısı bir-birinә
qarışmışdı. Burada mikroskopik qızıl zәrrәciklәri dә görmәk
olardı. Araba buraya, bu gölә batıb! – Uşaqlar buna ürәkdәn
inanırdılar. Әlbәttә, bu duzlu, çirkli sular onu çürüdüb, yox
etmәyibsә…
İnternat göldәn tәxminәn üç yüz metr aralıdaydı. Uşaqların
günü burada keçirdi. Çimmәyә tez başlayırdılar – aprelin ortala-
rından. Gölün eni bir kilometrdәn az deyildi. Suya sәpәlәnmiş
qamış adacıqları damı әyri daxmaları xatırladırdı. Bir dәfә üzә-
üzә gölün o biri tәrәfinә keçib geri qayıtmağı qәrara almışdılar.
Üç uşaqdılar, göl dә sakit idi. Suyun üzündә yalnız zәrif qırışlar
gözә dәyirdi. Sanki hansısa nәhәnğ bir mәxluq qaynar suyun
üzәrindәki buğu üfürürdü. Arxası üstә, sәssizcә üzürdülәr.
Adacıqların yanından ötüb keçdilәr. Әslindә bunlara ada demәk
olmazdı – burada torpaq-filan gözә dәymirdi, yalnız mirvari
dәnәlәrinә oxşayan qurbağa kürüsü vә qamışlar… Axşamlar bu
adacıqlar orkestr çuxuruna çevrilir, qurbağaların qurultusu әtrafı
başına götürürdü. Onlara elә gәlirdi ki, gölü asanca üzüb keçәcәklәr.
Ancaq sәn saydığını say. Gölün ortasına çatanda artıq heydәn
düşmüşdülәr. Suda çapalayır, cidd-cәhdlә irәliyә üzmәyә çalışırdılar,
ancaq xeyri yox idi – isti südә düşmüş milçәk kimiydilәr. Özü dә
gölün әn dәrin yerinә çatmışdılar – ayağını aşağıya uzadan kimi,
qәribә bir qәbir soyuqluğu hiss edirdin.
24
İnternat uşaqlarını isә başqa şeylәr maraqlandırırdı.
Ölmәk ölmәkdir, xırıldamaq nә demәkdir!
Yaz başlayandan payızın sonlarınacan uşaqlar qaraçı taboru
kimi, Buyvol gölünün әtrafını sarıb sulara baş vurmağa başlayırdı.
Bәzәn hardansa akvalanq da axtarıb-tapırdılar. Buyvolun dibi
ayrı alәmdir: yerqazan maşınla eşsәn, mazutdan başqa heç nә
çıxmayacaq. Gölün dibindә әmәlә gәlmiş zibil yatağı adama boy
vermirdi. Suya bir irqin nümayәndәsi kimi baş vurur, afrikalı
kimi çıxırdın. Gölә girib-çıxandan sonra adam üfunәt qoxuyan,
yağlı, aşqarlanmış namәlum maddәyә oxşayırdı. Yanında kibrit
çәksәn, alışardı. İnternat uşaqları onsuz da tülüngü yığnağıydı,
yağlı çirkә batıb-çıxandan sonra isә iynәnin ulduzundan belә
keçmәyә hazır idilәr. Duzlu gölün dәrinliklәrindә ağlagәlmәz
proseslәr gedirdi: kükürd, ammonyak, yod… hamısı bir-birinә
qarışmışdı. Burada mikroskopik qızıl zәrrәciklәri dә görmәk
olardı. Araba buraya, bu gölә batıb! – Uşaqlar buna ürәkdәn
inanırdılar. Әlbәttә, bu duzlu, çirkli sular onu çürüdüb, yox
etmәyibsә…
İnternat göldәn tәxminәn üç yüz metr aralıdaydı. Uşaqların
günü burada keçirdi. Çimmәyә tez başlayırdılar – aprelin ortala-
rından. Gölün eni bir kilometrdәn az deyildi. Suya sәpәlәnmiş
qamış adacıqları damı әyri daxmaları xatırladırdı. Bir dәfә üzә-
üzә gölün o biri tәrәfinә keçib geri qayıtmağı qәrara almışdılar.
Üç uşaqdılar, göl dә sakit idi. Suyun üzündә yalnız zәrif qırışlar
gözә dәyirdi. Sanki hansısa nәhәnğ bir mәxluq qaynar suyun
üzәrindәki buğu üfürürdü. Arxası üstә, sәssizcә üzürdülәr.
Adacıqların yanından ötüb keçdilәr. Әslindә bunlara ada demәk
olmazdı – burada torpaq-filan gözә dәymirdi, yalnız mirvari
dәnәlәrinә oxşayan qurbağa kürüsü vә qamışlar… Axşamlar bu
adacıqlar orkestr çuxuruna çevrilir, qurbağaların qurultusu әtrafı
başına götürürdü. Onlara elә gәlirdi ki, gölü asanca üzüb keçәcәklәr.
Ancaq sәn saydığını say. Gölün ortasına çatanda artıq heydәn
düşmüşdülәr. Suda çapalayır, cidd-cәhdlә irәliyә üzmәyә çalışırdılar,
ancaq xeyri yox idi – isti südә düşmüş milçәk kimiydilәr. Özü dә
gölün әn dәrin yerinә çatmışdılar – ayağını aşağıya uzadan kimi,
qәribә bir qәbir soyuqluğu hiss edirdin.
24
