Page 19 - pryaxin
P. 19
Xəzər yuxuları
qaldırmaq fikrinә düşmәzdi – hәr halda, şәhәrin hörmәtli adamı
sayılırdı. Budyonnovskun müqәddәs inәyi. Bәzilәrinә elә gәlirdi
ki, Sergey yerli, taxta kilsәnin yaşıdıdır – onun lokal şöhrәti
zamanında nә qәdәr adam doğulub-böyümüşdü… Hәtta bu
yaxınlarda zәng vurub kitabxanalardan birinә onun adını vermәyi
tәklif etmişdilәr.
– Mәn axı, şükür Allaha, hәlә ölmәmişәm! – tәklifi eşidәn
Sergey tәәccüblәnmişdi.
– Elә-belә tәklif edirik, hәr ehtimala qarşı! – cavabında
gülmüşdülәr: Budyonnovsk camaatı zarafat elәmәyi xoşlayır.
Qonağına da toxunmazlar: Sergey әmin idi ki, xәtir-hörmәti
bir yad adamı (çeçen olsa da) qorumağa yetәr. Zәnnindә yanılma-
mışdı: onları hәr yerdә sakit, hәtta sәmimiyyәtlә qarşılayırdılar.
Sergeyә qәribә gәlirdi: hәmişә dil-boğaza qoymayan Musa,
Budyonnovskda nitq-filan söylәmәdi; harada görünüb ki, qafqazlı,
rus kimi ehtişamla sussun? O, sakitcә dayanır, arabir әyilib,
Sergeyin qulağına pıçıldayırdı:
– Pul ayırmaq lazımdır…
Pul mәsәlәsindә Musayla mübahisә etmәyә dәymәzdi. Ancaq
o, hәr dәfә pıçıltıyla nәsә deyәndә Sergeyin qulağında qәribә
tәbәddülat yaranırdı: Musanın sәsi beyninin içindә әks-sәda
yaradır, sanki daha da güclәnirdi. O elә bil “beşinci mikrofon”la
birbaşa kütlәyә xitab edirdi. Sergey cavab vermәyә, başını
tәrpәtmәyә, onun niyyәtinin saflığını alqışlamağa macal tapmamış
(bu hipotetik pullara dәxli varmış kimi), kütlәdәn sevinc nidaları
yüksәlirdi:
– Sağ olun!
– Allah ömür versin!
Hardan bilirdilәr, Musa onların yerlisinin qulağına nә pıçıldayır?
Görünür, mәsәlә Sergeyin qulağının özәlliyindә yox, insan
ehtiyacının әbәdi stixiyasındadır. Onlar eşitmәk istәdiklәrini
eşidirdilәr – xüsusilә dә bankirlәrdәn. Havanı superötürücü,
insanların qulağını isә hәssas membran şәklinә salan mәhz ifrat
ehtiyac hissi idi.
Musa Sergeyin qulağına sarı әyilәn kimi, minnәtdar kütlә
ehtiramla yırgalanır, hәrәkәtә gәlirdi:
19
qaldırmaq fikrinә düşmәzdi – hәr halda, şәhәrin hörmәtli adamı
sayılırdı. Budyonnovskun müqәddәs inәyi. Bәzilәrinә elә gәlirdi
ki, Sergey yerli, taxta kilsәnin yaşıdıdır – onun lokal şöhrәti
zamanında nә qәdәr adam doğulub-böyümüşdü… Hәtta bu
yaxınlarda zәng vurub kitabxanalardan birinә onun adını vermәyi
tәklif etmişdilәr.
– Mәn axı, şükür Allaha, hәlә ölmәmişәm! – tәklifi eşidәn
Sergey tәәccüblәnmişdi.
– Elә-belә tәklif edirik, hәr ehtimala qarşı! – cavabında
gülmüşdülәr: Budyonnovsk camaatı zarafat elәmәyi xoşlayır.
Qonağına da toxunmazlar: Sergey әmin idi ki, xәtir-hörmәti
bir yad adamı (çeçen olsa da) qorumağa yetәr. Zәnnindә yanılma-
mışdı: onları hәr yerdә sakit, hәtta sәmimiyyәtlә qarşılayırdılar.
Sergeyә qәribә gәlirdi: hәmişә dil-boğaza qoymayan Musa,
Budyonnovskda nitq-filan söylәmәdi; harada görünüb ki, qafqazlı,
rus kimi ehtişamla sussun? O, sakitcә dayanır, arabir әyilib,
Sergeyin qulağına pıçıldayırdı:
– Pul ayırmaq lazımdır…
Pul mәsәlәsindә Musayla mübahisә etmәyә dәymәzdi. Ancaq
o, hәr dәfә pıçıltıyla nәsә deyәndә Sergeyin qulağında qәribә
tәbәddülat yaranırdı: Musanın sәsi beyninin içindә әks-sәda
yaradır, sanki daha da güclәnirdi. O elә bil “beşinci mikrofon”la
birbaşa kütlәyә xitab edirdi. Sergey cavab vermәyә, başını
tәrpәtmәyә, onun niyyәtinin saflığını alqışlamağa macal tapmamış
(bu hipotetik pullara dәxli varmış kimi), kütlәdәn sevinc nidaları
yüksәlirdi:
– Sağ olun!
– Allah ömür versin!
Hardan bilirdilәr, Musa onların yerlisinin qulağına nә pıçıldayır?
Görünür, mәsәlә Sergeyin qulağının özәlliyindә yox, insan
ehtiyacının әbәdi stixiyasındadır. Onlar eşitmәk istәdiklәrini
eşidirdilәr – xüsusilә dә bankirlәrdәn. Havanı superötürücü,
insanların qulağını isә hәssas membran şәklinә salan mәhz ifrat
ehtiyac hissi idi.
Musa Sergeyin qulağına sarı әyilәn kimi, minnәtdar kütlә
ehtiramla yırgalanır, hәrәkәtә gәlirdi:
19
