Page 665 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 665

vә mәn buna görә ondan incimirdim: tәdricәn mәn özüm dә öz
hәyatım barәdә demәk olar ki, hәr şeyi tamamilә unutmuşdum
vә hәr dәfә onun böyük bir parçası külә çevrilәndә içimdә xoş
bir yüngüllük hiss edirdim.

– Bәs Mayorkada siz ilin hansı fәslini keçirmәyә üstünlük
verirsiniz? – Keslidәn soruşdum.

İndi özümü çox rahat hiss edirdim, xeyli yüngüllәşmişdim.
Hava tәmiz idi, әtrafımızdakı qonaqların sәs-küyü azalmışdı,
müğәnni qadının sәsi dә mülayim vә hәzin olmuşdu.

Kesli çiyinlәrini çәkdi:
– Mayorka hәmişә әladır. Orda hәr fәslin öz gözәlliyi var.
Mәn qadına tәrәf döndüm:
– Siz dә belә hesab edirsiniz?
– Mәn eynәn öz әrim kimi düşünürәm.
Vә bu yerdә, sanki başgicәllәnmәsi altında, ona dedim:
– Qәribәdir: siz siqaret çәkәndә daha öskürmürsünüz.
Kesli bunu eşitmәdi: kimsә onun çiyninә toxunmuşdu, o da
onlara tәrәf dönmüşdü. Arvadın qaşları çatıldı.
– Öskürmәmәk üçün sizә daha efir gәrәk olmur…
Bunu çox alicәnab tonla dedim. O, mәnә tәәccüblә baxsa da,
soyuqqanlığını itirmәdi. Kesli bu vaxt öz qonşusuyla danışırdı.
– Sizin nә dediyinizi başa düşmәdim…
İndi onun gözlәri heç nә ifadә etmir vә mәnim baxışlarımdan
yayınmağa çalışırdı. Mәn başımı sәrt şәkildә silkәlәdim vә sanki
qәfildәn ayıldım.
– Siz Аllah, bağışlayın… Mәn bu dәqiqә yazdığım romanı
düşünürdüm…
– Bu, detektiv romandır? – o, sakit sәslә soruşdu.
– Çox da yox.
Bundan heç nә hasil olmadı: sәth hamar qaldı, su da durğun.
Ya da, çox ehtimal ki, belә: on beş ildәn sonra deşib keçilmәsi
mümkün olmayan qalın buz qatı.