Page 660 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 660
Ïàòðèê Ìîäèàíî
da darıxdığı hiss olunurdu. Ürәyimdәn keçdi ki, sakitcә ona
yaxınlaşım, bir kәnara çәkib astadan deyim:
– Salam, Jaklin.
Amma yerimdә daş kimi hәrәkәtsiz durmağa davam edirdim.
Bu anda mәn “Dante” kafesi vә “Turnel” hoteliylә iri pәncәrәlәri
Bulon meşәsinә açılan bu qonaq otağı arasında, ola bilsin, on beş
il qabaq mövcud olmuş hansısa kәlәfin gözәgörünmәz uclarını
axtarırdım. Amma birini dә tapmadım. Mәn ilğımın qurbanıydım.
Amma yaxşı-yaxşı düşünsәk, axı bütün bu yerlәrin hamısı eyni
şәhәrdә, bir-birinin yaxınlığında yerlәşirdi. Mәn “Dante” kafesinә
aparan әn kәsә yolu yada salmağa çalışdım; dairәvi şose yoluyla
sol sahilә qәdәr getmәk, sonra isә Orlean darvazasından birbaşa
Sen-Mişel bulvarına çıxmaq… Bu saatda, üstәlik avqustda, ora
on beşcә dәqiqәyә çatmaq olardı.
Pencәyi qızılı düymәli kişi danışır, Jaklinsә laqeydcәsinә
qulaq asırdı. Sonra divanın qoltuqluğunda oturub siqaret yandırdı.
Mәn onu yan tәrәfdәn görürdüm. Saçlarına neylәmişdi belә? On
beş il qabaq düz qurşağına çatırdı, indi isә çiyinlәrindәn azacıq
aşağı idi. Hәlә dә çәkirdi, amma daha öskürmürdü.
– Bizimlә yuxarı qalxmaq istәyirsiniz? – Darius mәndәn
soruşdu.
O, qonaqları divanda qoyub, Jorj vә Tereza Kesli ilә birgә
qarşımda dayanmışdı. Tereza! Görәsәn, adını niyә dәyişmişdi?
Onlar mәnim önümdәn keçib eyvanlardan birinә yönәldilәr.
– Trapla qalxmaq lazımdır, – Darius eyvanın qırağındakı
sement pillәli pillәkәni göstәrib dedi.
– Kapitan, deyin görәk biz belә hara gedirik? – Kesli tay-tuş
kimi Dariusun çiyninә vurub soruşdu.
Tereza Kesli ilә ikimiz onların arxasında, yanaşı durmuşduq.
O, üzümә baxıb gülümsәdi. Amma bu yalnız nәzakәt xatirinә idi
– bu cür adәtәn yad adama gülümsәyirlәr.
da darıxdığı hiss olunurdu. Ürәyimdәn keçdi ki, sakitcә ona
yaxınlaşım, bir kәnara çәkib astadan deyim:
– Salam, Jaklin.
Amma yerimdә daş kimi hәrәkәtsiz durmağa davam edirdim.
Bu anda mәn “Dante” kafesi vә “Turnel” hoteliylә iri pәncәrәlәri
Bulon meşәsinә açılan bu qonaq otağı arasında, ola bilsin, on beş
il qabaq mövcud olmuş hansısa kәlәfin gözәgörünmәz uclarını
axtarırdım. Amma birini dә tapmadım. Mәn ilğımın qurbanıydım.
Amma yaxşı-yaxşı düşünsәk, axı bütün bu yerlәrin hamısı eyni
şәhәrdә, bir-birinin yaxınlığında yerlәşirdi. Mәn “Dante” kafesinә
aparan әn kәsә yolu yada salmağa çalışdım; dairәvi şose yoluyla
sol sahilә qәdәr getmәk, sonra isә Orlean darvazasından birbaşa
Sen-Mişel bulvarına çıxmaq… Bu saatda, üstәlik avqustda, ora
on beşcә dәqiqәyә çatmaq olardı.
Pencәyi qızılı düymәli kişi danışır, Jaklinsә laqeydcәsinә
qulaq asırdı. Sonra divanın qoltuqluğunda oturub siqaret yandırdı.
Mәn onu yan tәrәfdәn görürdüm. Saçlarına neylәmişdi belә? On
beş il qabaq düz qurşağına çatırdı, indi isә çiyinlәrindәn azacıq
aşağı idi. Hәlә dә çәkirdi, amma daha öskürmürdü.
– Bizimlә yuxarı qalxmaq istәyirsiniz? – Darius mәndәn
soruşdu.
O, qonaqları divanda qoyub, Jorj vә Tereza Kesli ilә birgә
qarşımda dayanmışdı. Tereza! Görәsәn, adını niyә dәyişmişdi?
Onlar mәnim önümdәn keçib eyvanlardan birinә yönәldilәr.
– Trapla qalxmaq lazımdır, – Darius eyvanın qırağındakı
sement pillәli pillәkәni göstәrib dedi.
– Kapitan, deyin görәk biz belә hara gedirik? – Kesli tay-tuş
kimi Dariusun çiyninә vurub soruşdu.
Tereza Kesli ilә ikimiz onların arxasında, yanaşı durmuşduq.
O, üzümә baxıb gülümsәdi. Amma bu yalnız nәzakәt xatirinә idi
– bu cür adәtәn yad adama gülümsәyirlәr.
