Page 664 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 664
Ïàòðèê Ìîäèàíî
– O elә düşünürdü ki, sәn dә yazıçısan, – arvadı ona dedi.
Kesli ucadan qәhqәhә çәkdi. Sonra әvvәlki pozasını aldı:
sinәsini qabağa verib başını dik saxladı.
– Yәni, doğrudan belә düşünmüşdünüz? Sizә elә gәlir ki, mәn
yazıçıya oxşayıram?
Bunu heç ağlımdan da keçirmirdim; Keslinin hansı peşәnin
sahibi olması mәnim heç vecimә dә deyildi. Baxmayaraq ki,
onun bu qadının әri olduğunu bilirdim, ancaq o, terrasdakı qalan
adamlardan heç nә ilә fәrqlәnmirdi. Biz bu qadınla çәkiliş
meydanındakı statistlәr arasında itib-batmışdıq. Qadın özünü elә
aparırdı ki, sanki öz rolunu әzbәr bilir, mәnә isә özümü necәsә
aparmaq heç lazım da gәlmirdi. Tezliklә mәnim çağırılmamış
qonaq olduğum bilinәcәkdi. Mәn susmaqda davam edir, Kesli
isә mәni diqqәtlә nәzәrdәn keçirirdi. İndi mәn nәyin bahasına
olursa-olsun nәsә demәli, ona eyham vurmalıydım.
– Mәn sizi İspaniyada yaşayan bir amerikan yazıçısıyla sәhv
salmışdım, – dedim. – Onun adı Uilyam Mak-Civerndir…
Bax belә. Bir qәdәr vaxt uddum. Amma bu bәs deyildi. Tәcili
surәtdә yeni replikalar tapmaq vә onları tәbii şәkildә dilә gәtirmәk
lazım idi ki, qıraqdan diqqәti cәlb etmәyәsәn. Başım fırlandı.
Qorxdum ki, ürәyim gedәr. Gecә boğanaq idi, mәn büsbütün tәr
içindә idim. Bәlkә dә bu projektorların parlaq gur işığından, sәs-
küyün, qәhqәhәlәrin ucbatından idi.
– Siz İspaniyanı tanıyırsınız? – Kesli soruşdu.
Arvadı yenә siqaret yandırıb mәni soyuq baxışlarla süzmәyә
davam elәdi.
– Heç dә yox, – mәn zorla dillәndim:
– Mayorkada bizim evimiz var. İlin üç ayını orda keçiririk.
Bu cür söhbәtlәr bu terrasda saatlarla davam edәsidir. Boş
sözlәr, bayağı ifadәlәr. Sanki mәn dә, bu qadın da sağ ikәn öz
әhәmiyyәtimizi itirmişdik vә indi keçmişlә bağlı bircә eyhamı da
özümüzә rәva bilmirdik. O, bu rolda özünü çox yaxşı hiss edirdi
– O elә düşünürdü ki, sәn dә yazıçısan, – arvadı ona dedi.
Kesli ucadan qәhqәhә çәkdi. Sonra әvvәlki pozasını aldı:
sinәsini qabağa verib başını dik saxladı.
– Yәni, doğrudan belә düşünmüşdünüz? Sizә elә gәlir ki, mәn
yazıçıya oxşayıram?
Bunu heç ağlımdan da keçirmirdim; Keslinin hansı peşәnin
sahibi olması mәnim heç vecimә dә deyildi. Baxmayaraq ki,
onun bu qadının әri olduğunu bilirdim, ancaq o, terrasdakı qalan
adamlardan heç nә ilә fәrqlәnmirdi. Biz bu qadınla çәkiliş
meydanındakı statistlәr arasında itib-batmışdıq. Qadın özünü elә
aparırdı ki, sanki öz rolunu әzbәr bilir, mәnә isә özümü necәsә
aparmaq heç lazım da gәlmirdi. Tezliklә mәnim çağırılmamış
qonaq olduğum bilinәcәkdi. Mәn susmaqda davam edir, Kesli
isә mәni diqqәtlә nәzәrdәn keçirirdi. İndi mәn nәyin bahasına
olursa-olsun nәsә demәli, ona eyham vurmalıydım.
– Mәn sizi İspaniyada yaşayan bir amerikan yazıçısıyla sәhv
salmışdım, – dedim. – Onun adı Uilyam Mak-Civerndir…
Bax belә. Bir qәdәr vaxt uddum. Amma bu bәs deyildi. Tәcili
surәtdә yeni replikalar tapmaq vә onları tәbii şәkildә dilә gәtirmәk
lazım idi ki, qıraqdan diqqәti cәlb etmәyәsәn. Başım fırlandı.
Qorxdum ki, ürәyim gedәr. Gecә boğanaq idi, mәn büsbütün tәr
içindә idim. Bәlkә dә bu projektorların parlaq gur işığından, sәs-
küyün, qәhqәhәlәrin ucbatından idi.
– Siz İspaniyanı tanıyırsınız? – Kesli soruşdu.
Arvadı yenә siqaret yandırıb mәni soyuq baxışlarla süzmәyә
davam elәdi.
– Heç dә yox, – mәn zorla dillәndim:
– Mayorkada bizim evimiz var. İlin üç ayını orda keçiririk.
Bu cür söhbәtlәr bu terrasda saatlarla davam edәsidir. Boş
sözlәr, bayağı ifadәlәr. Sanki mәn dә, bu qadın da sağ ikәn öz
әhәmiyyәtimizi itirmişdik vә indi keçmişlә bağlı bircә eyhamı da
özümüzә rәva bilmirdik. O, bu rolda özünü çox yaxşı hiss edirdi
