Page 659 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 659
Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 659
kişi әllәrini gen açıb nәsә danışır, sanki müsahiblәrinә nәyisә
sübut etmәyә çalışırdı.
Qabaq otaqda sәslәr getdikcә güclәnir, gәlәnlәr yavaş-yavaş
yaxınlaşırdı. Dariusun vә astadan danışan qadının sәsi. Mәn çö-
nüb baxdım. Dariusu hansısa cütlük müşayiәt edirdi. Hәr üçü qo-
naq otağının kandarında dayandı. Kişi – üz cizgilәri kifayәt qә-
dәr ciddi, mavi gözlәri bәrәlә qalmış, әynindә boz kostyum olan
hündürboy qaraşın idi; qadının әynindә çiyinlәri açıq, sarı rәngli
yüngül yay paltarı vardı.
– Biz yaman gec gәldik, – danışığında yüngül lәhcә hiss
olunan dombagöz kişi dedi. – Artıq hamı dağılışıb…
– Yox ey, – Darius onu sakitlәşdirә-sakitlәşdirә hәr ikisinin
qoluna girdi. – Qonaqlar sizi yuxarıda gözlәyir.
Yandan gördüyüm qadın bu tәrәfә çöndü. Ürәyim sancdı:
mәn Jaklini tanıdım. İndi onlar mәnә yaxınlaşırdılar. Mәn qeyri-
iradi yerimdәn sıçradım. Darius cütlüyü mәnә tәqdim etdi.
– Jorj vә Tereza Kesli.
Mәn başımı tәrpәtmәklә gәlәnlәri salamlayıb, Tereza Kesli
deyilәn qadının düz gözlәrinә baxdım, amma o heç kirpiyini dә
qırpmadı. Hәr şeydәn göründüyü kimi, mәni tanımamışdı. Darius,
deyәsәn, karıxıb qalmışdı ki, mәni adımla tәqdim edә bilmir.
– Bu mәnim bir mәrtәbә aşağıda yaşayan qonşularımdır, – o
dedi. – Çox şadam ki, gәlib çıxdılar… Onsuz da bu sәs-küydәn
yata bilmәyәcәkdilәr…
Kesli çiyinlәrini çәkdi.
– Yatmaq?! Axı hәlә çox tezdir, gün tәzәcә başlanır.
Mәn qadının baxışlarını tutmağa çalışırdım. Bu baxışlarda
heç nә yox idi. O ya mәni görmür, ya da bilәrәkdәn görmәzliyә
vururdu. Qızılı düymәli pencәk geymiş kişi Tereza Keslini salam-
lamaq üçün ayağa qalxdı. Söhbәt canlandı. Kesli söhbәtә hәvәsli
idi. O, bir az aralıda durmuşdu, görkәmindәn acıqlı olduğu, ya
kişi әllәrini gen açıb nәsә danışır, sanki müsahiblәrinә nәyisә
sübut etmәyә çalışırdı.
Qabaq otaqda sәslәr getdikcә güclәnir, gәlәnlәr yavaş-yavaş
yaxınlaşırdı. Dariusun vә astadan danışan qadının sәsi. Mәn çö-
nüb baxdım. Dariusu hansısa cütlük müşayiәt edirdi. Hәr üçü qo-
naq otağının kandarında dayandı. Kişi – üz cizgilәri kifayәt qә-
dәr ciddi, mavi gözlәri bәrәlә qalmış, әynindә boz kostyum olan
hündürboy qaraşın idi; qadının әynindә çiyinlәri açıq, sarı rәngli
yüngül yay paltarı vardı.
– Biz yaman gec gәldik, – danışığında yüngül lәhcә hiss
olunan dombagöz kişi dedi. – Artıq hamı dağılışıb…
– Yox ey, – Darius onu sakitlәşdirә-sakitlәşdirә hәr ikisinin
qoluna girdi. – Qonaqlar sizi yuxarıda gözlәyir.
Yandan gördüyüm qadın bu tәrәfә çöndü. Ürәyim sancdı:
mәn Jaklini tanıdım. İndi onlar mәnә yaxınlaşırdılar. Mәn qeyri-
iradi yerimdәn sıçradım. Darius cütlüyü mәnә tәqdim etdi.
– Jorj vә Tereza Kesli.
Mәn başımı tәrpәtmәklә gәlәnlәri salamlayıb, Tereza Kesli
deyilәn qadının düz gözlәrinә baxdım, amma o heç kirpiyini dә
qırpmadı. Hәr şeydәn göründüyü kimi, mәni tanımamışdı. Darius,
deyәsәn, karıxıb qalmışdı ki, mәni adımla tәqdim edә bilmir.
– Bu mәnim bir mәrtәbә aşağıda yaşayan qonşularımdır, – o
dedi. – Çox şadam ki, gәlib çıxdılar… Onsuz da bu sәs-küydәn
yata bilmәyәcәkdilәr…
Kesli çiyinlәrini çәkdi.
– Yatmaq?! Axı hәlә çox tezdir, gün tәzәcә başlanır.
Mәn qadının baxışlarını tutmağa çalışırdım. Bu baxışlarda
heç nә yox idi. O ya mәni görmür, ya da bilәrәkdәn görmәzliyә
vururdu. Qızılı düymәli pencәk geymiş kişi Tereza Keslini salam-
lamaq üçün ayağa qalxdı. Söhbәt canlandı. Kesli söhbәtә hәvәsli
idi. O, bir az aralıda durmuşdu, görkәmindәn acıqlı olduğu, ya
