Page 654 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 654
Ïàòðèê Ìîäèàíî
heç nә eşitmәdiyi adamın qәfil peyda olmasına necә reaksiya
göstәrәcәk. Bizim tanışlıq müddәtimiz elә dә uzun sürmәmişdi –
cәmisi üç-dörd ay. Ancaq o, әlbәttә ki, bu mәrhәlәni unutmamışdı…
Əgәr indiki hәyat tәrzi, projektorun son dәrәcә parlaq işığı öz ra-
diusunun sәrhәdlәri xaricindәki hәr şeyi qaranlığa atdığı kimi,
Jaklini silib atmamışdısa.
Yeni qonaqların gәlişini gözlәdim. Bu dәfә onlar üç nәfәr idi.
Biri şәhadәt barmağıyla beşinci mәrtәbәnin eyvanını göstәrdi.
Mәn onlara giriş qapısından içәri keçdiklәri mәqamda qoşuldum.
İki kişiydi, bir qadın. Salamlaşdım. Ora, yuxarıya mәnim dә dә-
vәtli olmağım onlarda heç bir şübhә-filan yaratmadı.
Birlikdә liftә daxil olduq. Kişilәr lәhcә ilә danışırdılar, ancaq
qadın fransız idi. Onlar mәndәn bir az yaşlıydılar.
Mәn güclә gülümsәyib qadına dedim:
– Yuxarıda yәqin yaxşıdır.
Cavabında qadın da gülümsәyib soruşdu:
– Siz Dariusun dostusunuz?
– Yox, – dedim. – Mәn Jaklinin dostuyam.
Qadın başa düşmәdi.
– Jaklini çoxdan görmәmişәm, – әlavә elәdim. – Necәdir o?
Qadının qaşları düyünlәndi.
– Mәn onu tanımıram.
Sonra kişilәrlә ingiliscә ordan-burdan bir-iki kәlmә danışdı.
Lift dayandı.
Kişilәrdәn biri qapının zәngini basdı. Ovuclarım tәrlәmişdi.
Qapı açıldı: mәn sәs-küy vә musiqi sәsi eşitdim. Şabalıdı saçlarını
arxaya daramış qarayanız sifәtli bir kişi üzümüzә gülümsәdi;
kişinin әynindә bej rәngli kәtan kostyum vardı.
Qadın onun hәr iki yanağından öpdü.
– Axşamın xeyir, Darius.
– Salam, mәnim әzizim.
heç nә eşitmәdiyi adamın qәfil peyda olmasına necә reaksiya
göstәrәcәk. Bizim tanışlıq müddәtimiz elә dә uzun sürmәmişdi –
cәmisi üç-dörd ay. Ancaq o, әlbәttә ki, bu mәrhәlәni unutmamışdı…
Əgәr indiki hәyat tәrzi, projektorun son dәrәcә parlaq işığı öz ra-
diusunun sәrhәdlәri xaricindәki hәr şeyi qaranlığa atdığı kimi,
Jaklini silib atmamışdısa.
Yeni qonaqların gәlişini gözlәdim. Bu dәfә onlar üç nәfәr idi.
Biri şәhadәt barmağıyla beşinci mәrtәbәnin eyvanını göstәrdi.
Mәn onlara giriş qapısından içәri keçdiklәri mәqamda qoşuldum.
İki kişiydi, bir qadın. Salamlaşdım. Ora, yuxarıya mәnim dә dә-
vәtli olmağım onlarda heç bir şübhә-filan yaratmadı.
Birlikdә liftә daxil olduq. Kişilәr lәhcә ilә danışırdılar, ancaq
qadın fransız idi. Onlar mәndәn bir az yaşlıydılar.
Mәn güclә gülümsәyib qadına dedim:
– Yuxarıda yәqin yaxşıdır.
Cavabında qadın da gülümsәyib soruşdu:
– Siz Dariusun dostusunuz?
– Yox, – dedim. – Mәn Jaklinin dostuyam.
Qadın başa düşmәdi.
– Jaklini çoxdan görmәmişәm, – әlavә elәdim. – Necәdir o?
Qadının qaşları düyünlәndi.
– Mәn onu tanımıram.
Sonra kişilәrlә ingiliscә ordan-burdan bir-iki kәlmә danışdı.
Lift dayandı.
Kişilәrdәn biri qapının zәngini basdı. Ovuclarım tәrlәmişdi.
Qapı açıldı: mәn sәs-küy vә musiqi sәsi eşitdim. Şabalıdı saçlarını
arxaya daramış qarayanız sifәtli bir kişi üzümüzә gülümsәdi;
kişinin әynindә bej rәngli kәtan kostyum vardı.
Qadın onun hәr iki yanağından öpdü.
– Axşamın xeyir, Darius.
– Salam, mәnim әzizim.
