Page 655 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 655
Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 655
Yüngül lәhcә ilә danışan kişinin sәsi qalın idi. “Axşamın
xeyir, Darius” sözlәrini kişilәr dә tәkrar elәdi. Mәn kirimişcә
onun әlini sıxdım, amma Darius, deyәsәn, mәnim gәlişimә bir
tikә dә tәәccüblәnmәdi. Bizi dәhlizlә aparıb pәncәrәlәri taybatay
açılmış qonaq otağına ötürdü. O, mәnim liftdә qalxdığım hәmin
üç nәfәrlә birgә balkonlardan birinә yönәldi. Mәn onlardan bir
addım da geri qalmırdım. Balkonun kandarında hansısa cütlüklә
qarşılaşdılar vә onların arasında qızğın söhbәt başladı.
Çәkilib bir kәnarda durdum. Onlar mәni unutmuşdular. Sonra
özümü zalın dәrinliyinә verib divanın böyründә oturdum. Divarın
o biri başında iki cavan bir-birinә qısılıb oturmuşdu. Onlar boğuq
sәslә astadan nәsә danışırdılar. Mәnә fikir verәn yox idi vә mәn
bu yığnağın içindә Jaklini tapmağa çalışırdım. Balkonun kandarında
dayanmış Dariusa göz qoyurdum. Əynindәki bej rәngli kostyumda
o çox qamәtli görünürdü. Ona tәxminәn qırx yaş verәrdim.
Ağlımdan keçdi ki, bәlkә bu Darius elә Jaklinin әridir? Danışıq
sәslәri balkonlardan eşidilәn musiqinin sәsini batırırdı.
Mәn qadınlardan hәr birinin üzünә baxırdım, amma onların
heç biri Jaklin deyildi. Deyәsәn, mәrtәbәni sәhv salmışdım. Mәn
hәtta onun bu evdә yaşamasına da әmin deyildim. İndi Darius
mәnim bir neçә addımlığımda, qonaq otağının ortasında dayanıb
ona son dәrәcә diqqәtlә qulaq asan çox zәrif görkәmli sarışın bir
qadınla danışırdı. Qadın hәrdәnbir ona gülümsәyirdi. Diqqәtlә
qulaq kәsildim ki, qadının hansı dildә danışdığını aydınlaşdırım,
intәhası musiqi onun sәsini eşidilmәz edirdi. Axı niyә dә mәn
birbaşa bu adamın üstünә gedib soruşmayım ki, Jaklin hardadır?
O, öz yumşaq vә iltifatlı sәsiylә mәni sirdәn agah edәrdi. Əslindә,
bu heç sirr dә deyil: Jaklini tanıyıb-tanımadığını, öz arvadı olub-
olmadığını, yaxud onun hansı mәrtәbәdә yaşadığını bildirәrdi,
vәssalam. Bundan asan nә var ki? Kişinin üzü mәnә tәrәf idi.
İndi o, sarışın qadına qulaq asırdı, amma baxışları tәsadüfәn
mәnә dikilib qaldı. Əvvәl elә zәnn etdim ki, mәni görmür. Amma
Yüngül lәhcә ilә danışan kişinin sәsi qalın idi. “Axşamın
xeyir, Darius” sözlәrini kişilәr dә tәkrar elәdi. Mәn kirimişcә
onun әlini sıxdım, amma Darius, deyәsәn, mәnim gәlişimә bir
tikә dә tәәccüblәnmәdi. Bizi dәhlizlә aparıb pәncәrәlәri taybatay
açılmış qonaq otağına ötürdü. O, mәnim liftdә qalxdığım hәmin
üç nәfәrlә birgә balkonlardan birinә yönәldi. Mәn onlardan bir
addım da geri qalmırdım. Balkonun kandarında hansısa cütlüklә
qarşılaşdılar vә onların arasında qızğın söhbәt başladı.
Çәkilib bir kәnarda durdum. Onlar mәni unutmuşdular. Sonra
özümü zalın dәrinliyinә verib divanın böyründә oturdum. Divarın
o biri başında iki cavan bir-birinә qısılıb oturmuşdu. Onlar boğuq
sәslә astadan nәsә danışırdılar. Mәnә fikir verәn yox idi vә mәn
bu yığnağın içindә Jaklini tapmağa çalışırdım. Balkonun kandarında
dayanmış Dariusa göz qoyurdum. Əynindәki bej rәngli kostyumda
o çox qamәtli görünürdü. Ona tәxminәn qırx yaş verәrdim.
Ağlımdan keçdi ki, bәlkә bu Darius elә Jaklinin әridir? Danışıq
sәslәri balkonlardan eşidilәn musiqinin sәsini batırırdı.
Mәn qadınlardan hәr birinin üzünә baxırdım, amma onların
heç biri Jaklin deyildi. Deyәsәn, mәrtәbәni sәhv salmışdım. Mәn
hәtta onun bu evdә yaşamasına da әmin deyildim. İndi Darius
mәnim bir neçә addımlığımda, qonaq otağının ortasında dayanıb
ona son dәrәcә diqqәtlә qulaq asan çox zәrif görkәmli sarışın bir
qadınla danışırdı. Qadın hәrdәnbir ona gülümsәyirdi. Diqqәtlә
qulaq kәsildim ki, qadının hansı dildә danışdığını aydınlaşdırım,
intәhası musiqi onun sәsini eşidilmәz edirdi. Axı niyә dә mәn
birbaşa bu adamın üstünә gedib soruşmayım ki, Jaklin hardadır?
O, öz yumşaq vә iltifatlı sәsiylә mәni sirdәn agah edәrdi. Əslindә,
bu heç sirr dә deyil: Jaklini tanıyıb-tanımadığını, öz arvadı olub-
olmadığını, yaxud onun hansı mәrtәbәdә yaşadığını bildirәrdi,
vәssalam. Bundan asan nә var ki? Kişinin üzü mәnә tәrәf idi.
İndi o, sarışın qadına qulaq asırdı, amma baxışları tәsadüfәn
mәnә dikilib qaldı. Əvvәl elә zәnn etdim ki, mәni görmür. Amma
