Page 66 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 66
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Onun nәyi nәzәrdә tutduğunu pis başa düşürdüm, amma
qapının üstündәki çürük lövhәni xatırladım: “Dövlәt Mülkiyyәti
İdarәsi”.
– Siz çoxdan burda yaşayırsınız?
– Hә, әşşi... Müsyö Hovard de Lüts ölәndә gәlmişәm bura...
Freddinin babası... Parka qulluq edirdim, bir dә madamın
sürücüsüydüm... Freddinin nәnәsinin.
– Bәs valideynlәri necә oldu?
– Görünür, onlar lap cavan ölüblәr. Onu nәnә-babası tәrbiyә
etmişdi.
Demәli, mәni babamla nәnәm böyüdüb. Babam ölәndәn sonra
burda nәnәmlә, Meybl Dounehyu vә bir dә hәmin bu adamla
yaşamışam.
– Sizin adınız nәdir?
– Rober.
– Bәs Freddi sizi necә çağırırdı?
– Nәnәsi mәnә Bob deyirdi. Amerikalıydı axı. Elә Freddi dә
Bob çağırırdı.
Bob adı içimdә heç bir duyğu oyatmadı. Axı heç özü dә onu
tanımırdı.
– Sonra nәnә öldü. Onda artıq maddi vәziyyәtlәri yaxşı
deyildi... Freddinin babası arvadından qalanı xәrclәyib qurtardı...
O boyda Amerika pulunu...
Cәld bir qullab aldı, mavi tüstü burumları tavana üz qoydu.
İri vitrajları, tavanında, divarında Freddinin – mәnim? – şәkillәri
olan otaq yәqin onun sığınacağı olub.
– Sonra Freddi yoxa çıxdı... Bircә kәlmә dә demәdәn... Heç
bilmәdik nә oldu... Bütün әmlaka hәbs qoydular...
Yenә bu sözlәr “hәbs qoyulub”, elә bil düz burnunuzun ucunda
qapını çırpırlar, özü dә kandardan keçmәyә hazırlaşanda.
Onun nәyi nәzәrdә tutduğunu pis başa düşürdüm, amma
qapının üstündәki çürük lövhәni xatırladım: “Dövlәt Mülkiyyәti
İdarәsi”.
– Siz çoxdan burda yaşayırsınız?
– Hә, әşşi... Müsyö Hovard de Lüts ölәndә gәlmişәm bura...
Freddinin babası... Parka qulluq edirdim, bir dә madamın
sürücüsüydüm... Freddinin nәnәsinin.
– Bәs valideynlәri necә oldu?
– Görünür, onlar lap cavan ölüblәr. Onu nәnә-babası tәrbiyә
etmişdi.
Demәli, mәni babamla nәnәm böyüdüb. Babam ölәndәn sonra
burda nәnәmlә, Meybl Dounehyu vә bir dә hәmin bu adamla
yaşamışam.
– Sizin adınız nәdir?
– Rober.
– Bәs Freddi sizi necә çağırırdı?
– Nәnәsi mәnә Bob deyirdi. Amerikalıydı axı. Elә Freddi dә
Bob çağırırdı.
Bob adı içimdә heç bir duyğu oyatmadı. Axı heç özü dә onu
tanımırdı.
– Sonra nәnә öldü. Onda artıq maddi vәziyyәtlәri yaxşı
deyildi... Freddinin babası arvadından qalanı xәrclәyib qurtardı...
O boyda Amerika pulunu...
Cәld bir qullab aldı, mavi tüstü burumları tavana üz qoydu.
İri vitrajları, tavanında, divarında Freddinin – mәnim? – şәkillәri
olan otaq yәqin onun sığınacağı olub.
– Sonra Freddi yoxa çıxdı... Bircә kәlmә dә demәdәn... Heç
bilmәdik nә oldu... Bütün әmlaka hәbs qoydular...
Yenә bu sözlәr “hәbs qoyulub”, elә bil düz burnunuzun ucunda
qapını çırpırlar, özü dә kandardan keçmәyә hazırlaşanda.
