Page 634 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 634
Ïàòðèê Ìîäèàíî
ağlar da elә biz dördümüz idik. Linda bu kafeni yaxşı tanıyırdı –
mәnә elә gәlir ki, qoxusu otağının divarlarına hopmuş hind çәtә-
nәsini dә o elә mәhz buralıqdan tapırdı.
Savundraya dedim ki, ssenaridә hadisәlәrin Sen-Jermen-de-
Predә cәrәyan etdiyi hissәlәrdәki qüsurları düzәltmişәm. O, hey-
ran qalmışdı, sevinirdi. Özündәn soruşurdu ki, görәsәn, Raxman
pul verәcәkmi, yoxsa yaxşısı budur Parisdәki prodüsserlәri ilә
әlaqәyә çıxsın? Bir halda ki, onlar “cavanlara” etimad göstәrmәyә
hәmişә hazırdılar…
– Amma, deyәsәn, Raxman da cavanları xoşlayır.
Bunu deyib Jaklinә baxdım – Jaklin gülümsәdi, Linda isә fi-
kirli-fikirli tәkrarladı:
– Hә, düzdü… Raxman cavanları xoşlayır…
Görkәmindәn jokeyә oxşayan otuz yaşlı bәstәboy bir yamaykalı
gәlib Lindanın yanında oturdu vә çiyinlәrini qucaqladı. Linda bi-
zi tanış elәdi:
– Eceros…
Ötüb-keçәn bu qәdәr illәrә baxmayaraq hәmin ad yadımdan
çıxmamışdı: Eceros.
Ağzını açıb deyәndә ki, “sizinlә tanışlıqdan şadam” – mәn o
dәqiqә Lindanın otağında onu qapının arxasından çağıran boğuq
sәsi xatırladım.
Eceros özünün musiqiçi olduğunu, qastrola getdiyi İsveçdәn
tәzәlikcә qayıtdığını mәnә söylәdiyi mәqamda birdәn Peter
Raxman içәridә peyda oldu. O, sümük sağanaqlı eynәyinin şüşәsi
arxasından qәribә tәrzdә baxan donuq nәzәrlәrlә bizim masaya
yaxınlaşırdı. Linda bu gözlәnilmәz gәlişdәn diksindi.
Raxman gәlib düz onun qarşısında dayandı vә әlinin arxasıyla
sifәtinә şillә ilişdirdi.
Eceros yerindәn sıçrayıb onun üstünә atıldı, bir cüt barmağıyla
Raxmanın sol yanağını cırmaqladı. Raxman ondan qurtulmaq
ağlar da elә biz dördümüz idik. Linda bu kafeni yaxşı tanıyırdı –
mәnә elә gәlir ki, qoxusu otağının divarlarına hopmuş hind çәtә-
nәsini dә o elә mәhz buralıqdan tapırdı.
Savundraya dedim ki, ssenaridә hadisәlәrin Sen-Jermen-de-
Predә cәrәyan etdiyi hissәlәrdәki qüsurları düzәltmişәm. O, hey-
ran qalmışdı, sevinirdi. Özündәn soruşurdu ki, görәsәn, Raxman
pul verәcәkmi, yoxsa yaxşısı budur Parisdәki prodüsserlәri ilә
әlaqәyә çıxsın? Bir halda ki, onlar “cavanlara” etimad göstәrmәyә
hәmişә hazırdılar…
– Amma, deyәsәn, Raxman da cavanları xoşlayır.
Bunu deyib Jaklinә baxdım – Jaklin gülümsәdi, Linda isә fi-
kirli-fikirli tәkrarladı:
– Hә, düzdü… Raxman cavanları xoşlayır…
Görkәmindәn jokeyә oxşayan otuz yaşlı bәstәboy bir yamaykalı
gәlib Lindanın yanında oturdu vә çiyinlәrini qucaqladı. Linda bi-
zi tanış elәdi:
– Eceros…
Ötüb-keçәn bu qәdәr illәrә baxmayaraq hәmin ad yadımdan
çıxmamışdı: Eceros.
Ağzını açıb deyәndә ki, “sizinlә tanışlıqdan şadam” – mәn o
dәqiqә Lindanın otağında onu qapının arxasından çağıran boğuq
sәsi xatırladım.
Eceros özünün musiqiçi olduğunu, qastrola getdiyi İsveçdәn
tәzәlikcә qayıtdığını mәnә söylәdiyi mәqamda birdәn Peter
Raxman içәridә peyda oldu. O, sümük sağanaqlı eynәyinin şüşәsi
arxasından qәribә tәrzdә baxan donuq nәzәrlәrlә bizim masaya
yaxınlaşırdı. Linda bu gözlәnilmәz gәlişdәn diksindi.
Raxman gәlib düz onun qarşısında dayandı vә әlinin arxasıyla
sifәtinә şillә ilişdirdi.
Eceros yerindәn sıçrayıb onun üstünә atıldı, bir cüt barmağıyla
Raxmanın sol yanağını cırmaqladı. Raxman ondan qurtulmaq
