Page 612 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 612
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Taksi sürücüsü çamadanı yük yerinә qoymaq istәdi, amma mәn
onu öz yanımda saxlamağa üstünlük verdim. Biz Opera küçәsiylә
üzüaşağı gedib, sahil küçәsinin uzununa hәrәkәt etdik. Hәmin
gecә Paris bomboş – mәnim ömürlük tәrk etdiyim şәhәr kimiydi.
Turnel sahil küçәsindә qәfildәn ürәyim qopdu, elә bildim nömrәnin
açarını itirmişәm. Amma yox, heç demә plaşımın cibindә imiş.
Kontorkanın qabağından keçәndә gecә yarıyadәk burda oturan
portyedәn soruşdum ki, üçüncü nömrәdә qalanlara kimsә zәng
vurubmu. Cavab verdi ki, yox; ancaq hәlә vur-tut ona on dәqiqә
qalmışdı.
Pillәkәnlә yuxarı qalxdım. Portye isә mәndәn heç nә soruşmadı.
Ola bilsin, o heç mәnimlә Van Beveri düz-әmәlli seçib ayıra
bilmirdi. Ya da beş-üç günә bağlanası hotelә kimin gәlib-getmәsi
vecinә deyildi; bu barәdә düşünmәk istәmirdi.
Nömrәnin qapısını bir az açıq qoydum ki, portye mәni telefona
çağıranda sәsini eşidә bilim. Çamadanı üzü üstә döşәmәyә qoyub
Jaklinin çarpayısına uzandım. Efirin qoxusu balışdan çәkilmәk
bilmirdi. Yenәmi iylәmişdi? Bәs sonradan bu qoxu Jaklini hәmişә
mәnim yadıma salmayacaqmı?
Saat onda mәn әmәlli-başlı әndişәlәndim: Jaklin zәng etmәyәcәk
vә mәn bir daha onu görmәyәcәyәm. Tanış adamlarımın istәnilәn
dәqiqә izsiz-soraqsız yoxa çıxa bilәcәyi mәnimçün adi haldı vә
buna hәmişә hazır idim. Olurdu ki, özüm dә görüş tәyin edib,
sonra hәmin görüşә getmәyim. Hәtta bu üsuldan da istifadә
edirdim ki, küçәdә yol getdiyim adamın başı qarışsın, әlüstü
aradan çıxım. Sen-Mişel meydanındakı yan darvaza bu işdә
mәnә әvәzsiz kömәk edirdi – darvazaya qaçıb keçid hәyәtindәn
adlamaqla balaca İrondel küçәsinә çıxırdım. Mәnim qeyd
dәftәrçәmdә keçid hәyәtlәri olan evlәrin bütöv bir siyahısı vardı.
İnzibatçının pillәkәndәn gәlәn sәsini eşitdim: “Üçüncü nömrә,
telefona”. On birә on beş dәqiqә işlәmişdi vә Jaklinin zәng
edәcәyinә artıq inanmırdım. Amma o, Kartodan canını qurtarıb,
Taksi sürücüsü çamadanı yük yerinә qoymaq istәdi, amma mәn
onu öz yanımda saxlamağa üstünlük verdim. Biz Opera küçәsiylә
üzüaşağı gedib, sahil küçәsinin uzununa hәrәkәt etdik. Hәmin
gecә Paris bomboş – mәnim ömürlük tәrk etdiyim şәhәr kimiydi.
Turnel sahil küçәsindә qәfildәn ürәyim qopdu, elә bildim nömrәnin
açarını itirmişәm. Amma yox, heç demә plaşımın cibindә imiş.
Kontorkanın qabağından keçәndә gecә yarıyadәk burda oturan
portyedәn soruşdum ki, üçüncü nömrәdә qalanlara kimsә zәng
vurubmu. Cavab verdi ki, yox; ancaq hәlә vur-tut ona on dәqiqә
qalmışdı.
Pillәkәnlә yuxarı qalxdım. Portye isә mәndәn heç nә soruşmadı.
Ola bilsin, o heç mәnimlә Van Beveri düz-әmәlli seçib ayıra
bilmirdi. Ya da beş-üç günә bağlanası hotelә kimin gәlib-getmәsi
vecinә deyildi; bu barәdә düşünmәk istәmirdi.
Nömrәnin qapısını bir az açıq qoydum ki, portye mәni telefona
çağıranda sәsini eşidә bilim. Çamadanı üzü üstә döşәmәyә qoyub
Jaklinin çarpayısına uzandım. Efirin qoxusu balışdan çәkilmәk
bilmirdi. Yenәmi iylәmişdi? Bәs sonradan bu qoxu Jaklini hәmişә
mәnim yadıma salmayacaqmı?
Saat onda mәn әmәlli-başlı әndişәlәndim: Jaklin zәng etmәyәcәk
vә mәn bir daha onu görmәyәcәyәm. Tanış adamlarımın istәnilәn
dәqiqә izsiz-soraqsız yoxa çıxa bilәcәyi mәnimçün adi haldı vә
buna hәmişә hazır idim. Olurdu ki, özüm dә görüş tәyin edib,
sonra hәmin görüşә getmәyim. Hәtta bu üsuldan da istifadә
edirdim ki, küçәdә yol getdiyim adamın başı qarışsın, әlüstü
aradan çıxım. Sen-Mişel meydanındakı yan darvaza bu işdә
mәnә әvәzsiz kömәk edirdi – darvazaya qaçıb keçid hәyәtindәn
adlamaqla balaca İrondel küçәsinә çıxırdım. Mәnim qeyd
dәftәrçәmdә keçid hәyәtlәri olan evlәrin bütöv bir siyahısı vardı.
İnzibatçının pillәkәndәn gәlәn sәsini eşitdim: “Üçüncü nömrә,
telefona”. On birә on beş dәqiqә işlәmişdi vә Jaklinin zәng
edәcәyinә artıq inanmırdım. Amma o, Kartodan canını qurtarıb,
