Page 607 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 607

– Hә, müsyö, şam edәcәksiniz, ya yox? Mәnim növbәm başa
çatmaqdadır…

Saata nәzәr saldım: doqquza on beş dәqiqә işlәmişdi. Mәn
küçәnin soyuğunda veyillәnmәkdәnsә burda oturmağı daha
münasib bildim, odur ki, bütöv bir şam dәstgahı sifariş etmәli
oldum. Adamların get-gәli kәsilmişdi; hәrә öz qatarına minmişdi.

Aşağıda, Amsterdam küçәsindә, Budapeşt meydanının önündәki
axırıncı kafenin pәncәrәsi arxasında xeyli adam oturmuşdu.
Oranın işığı Dante kafesinin işığından daha sarı vә daha tutqun
idi. Bәs niyә bu adamlar hamısı Sen-Lazar vağzalının әtrafına
toplaşırdı? Heç cür baş açmırdım. Bu yerin Parisdәki әn çökәklik
yerlәrdәn biri olduğunu öyrәnәnәdәk hәmin sualı özümdәn
dәfәlәrlә soruşdum. Burda yol birbaşa üzüaşağı getdiyindәn
adamlar az qala sürüşmәli olurdu, bayaqkı cütlük dә özünü
saxlaya bilmәyib aşağı sürüşdü. Onlar qatarı buraxmışdılar vә
indi özlәrini hotelә vermişdilәr. Tutduqları nömrәnin pәrdәlәri
“Lima” mehmanxanasının pәrdәlәri kimi qara idi, amma divar
kağızları çox çirkli, әvvәlki sakinlәrin işlәtdiyi mәlәfәlәr әzik-
üzük idi. Qadın yәqin heç çarpayıya uzananda da mantosunu
әynindәn çıxartmırdı.

Mәn şam yemәyini bitirdim. Çamadanı kәtilin üstünә qoydum,
bıçağın ucunu kilid yerinә soxub qurdalamağa başladım, amma
bundan bir şey çıxmadı, açar deşiyi çox balacaydı. Qıfılı saxlayan
balaca mismar idi, onu kәlbәtinlә dartıb çıxarda bilәrdim. Amma
buna nә ehtiyac vardı? Jaklinin Turnel sahil küçәsindәki otağına
çatanacan sәbrimi basıb gözlәyәrәm.

Mәn özüm tәkbaşına da gedә bilәrdim; aradan elә çıxardım
ki, nә Jaklin, nә dә Van Bever ömründә mәnim ölümdәn-dirimdәn
xәbәr tutmazdılar. Onsuz da indiyәcәn olan xatirәlәrimdәn әn
yaxşıları – qaçışla bağlı xatirәlәrdir.