Page 606 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 606
Ïàòðèê Ìîäèàíî
onlar mәni hazırda vağzal polisi üçün qәnimәt olmağa risk etdi-
yim bir oyuna salmaq istәyirdilәr.
Bufetә girib Amsterdam küçәsinә baxan çox iri pәncәrәlәrin
yanındakı masalardan birinin arxasında oturdum. Yemәk istәmirdim,
aclığım yoxdu. Çamadanı ayaqlarımın arasında qoyub bir stәkan
qrenadin sifariş etdim. Qonşu masada mehriban bir cütlük oturub
astadan nәsә danışırdı: sifәtindә qaraçiçәk çopurları sezilәn qaraşın
kişinin yaşı otuz olardı, paltosunu soyunmamışdı, elә paltolu
yeyirdi. Əynindә xәz manto olan qadın da qaraşın idi. Artıq şam
yemәyini bitirmәk üzrәydilәr. Qadın Jaklinin çәkdiyi “Ruayal”
siqareti çәkirdi. Oturduqları yumşaq gen kәtilin üstündә qara
portfel, eyni rәngdә dә dәri çamadan vardı. Fikirlәşdim ki, görәsәn,
Parisә gәliblәr, yoxsa gedirlәr? Qadın kişidәn daha aydın danışırdı:
– Biz istәsәk növbәti qatara da minә bilәrik.
– O haçan çıxır?
– On birә on beş dәqiqә işlәmiş…
– Yaxşı, – kişi dedi.
Onlar bir-birini çox qәribә tәrzdә süzürdülәr. Demәli, оn birә
on beş dәqiqә işlәmiş. Tәxminәn hәmin vaxt Jaklin Turnel
sahilinә zәng vurasıydı. Kişi yemәyin pulunu ödәyәndәn sonra
ayağa qalxdılar. Portfeli dә, çamadanı da kişi götürdü; mәnә
zәrrәcә fikir vermәdәn masamın yanından keçib getdilәr.
Ofisiant mәnә tәrәf әyildi.
– Seçim etdinizmi?
Vә menyunu göstәrdi.
– Bizdә şam edirlәr. Amma bu zalda içmәk olmaz...
– Mәn bir nәfәri gözlәyirәm, – cavab verdim.
Pәncәrәnin iri şüşәsi arxasında birdәn hәmin qadınla kişini
gördüm – Amsterdam küçәsinin sәkisiylә gedirdilәr. Qadın kişinin
әlindәn yapışmışdı. Onlar qonşuluqdakı mehmanxanaya girdilәr.
Ofisiant yenә mәnim masamın böyründә hәrlәnirdi.
onlar mәni hazırda vağzal polisi üçün qәnimәt olmağa risk etdi-
yim bir oyuna salmaq istәyirdilәr.
Bufetә girib Amsterdam küçәsinә baxan çox iri pәncәrәlәrin
yanındakı masalardan birinin arxasında oturdum. Yemәk istәmirdim,
aclığım yoxdu. Çamadanı ayaqlarımın arasında qoyub bir stәkan
qrenadin sifariş etdim. Qonşu masada mehriban bir cütlük oturub
astadan nәsә danışırdı: sifәtindә qaraçiçәk çopurları sezilәn qaraşın
kişinin yaşı otuz olardı, paltosunu soyunmamışdı, elә paltolu
yeyirdi. Əynindә xәz manto olan qadın da qaraşın idi. Artıq şam
yemәyini bitirmәk üzrәydilәr. Qadın Jaklinin çәkdiyi “Ruayal”
siqareti çәkirdi. Oturduqları yumşaq gen kәtilin üstündә qara
portfel, eyni rәngdә dә dәri çamadan vardı. Fikirlәşdim ki, görәsәn,
Parisә gәliblәr, yoxsa gedirlәr? Qadın kişidәn daha aydın danışırdı:
– Biz istәsәk növbәti qatara da minә bilәrik.
– O haçan çıxır?
– On birә on beş dәqiqә işlәmiş…
– Yaxşı, – kişi dedi.
Onlar bir-birini çox qәribә tәrzdә süzürdülәr. Demәli, оn birә
on beş dәqiqә işlәmiş. Tәxminәn hәmin vaxt Jaklin Turnel
sahilinә zәng vurasıydı. Kişi yemәyin pulunu ödәyәndәn sonra
ayağa qalxdılar. Portfeli dә, çamadanı da kişi götürdü; mәnә
zәrrәcә fikir vermәdәn masamın yanından keçib getdilәr.
Ofisiant mәnә tәrәf әyildi.
– Seçim etdinizmi?
Vә menyunu göstәrdi.
– Bizdә şam edirlәr. Amma bu zalda içmәk olmaz...
– Mәn bir nәfәri gözlәyirәm, – cavab verdim.
Pәncәrәnin iri şüşәsi arxasında birdәn hәmin qadınla kişini
gördüm – Amsterdam küçәsinin sәkisiylә gedirdilәr. Qadın kişinin
әlindәn yapışmışdı. Onlar qonşuluqdakı mehmanxanaya girdilәr.
Ofisiant yenә mәnim masamın böyründә hәrlәnirdi.
