Page 608 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 608
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Birdәn ürәyimdәn keçdi ki, bir vәrәq kağızı kәsib xırda hissә-
lәrә ayırım; onların hәrәsindә bir ad, bir ünvan yaza bilәrdim.
Jaklin
Van Bever
Karto
Doktor Rob
Osman Bulvarı, ev 160, üçüncü mәrtәbә
“Turnel” mehmanxanası, Turnel sahil küçәsi, ev 65
“Lima” mehmanxanası, ev 46, Sen-Jermen bulvarı
“Küjas” kafesi, Küjas küçәsi, ev 22
“Dante” kafesi
Forj-lez-O, Dyep, Banöl-de-l.Orn, Angeym, Lyuk-syur-Mer,
Lanqryun
Havr
Atis-Mons
Mәn bu kağız parçalarını kart kimi masanın üstünә dә düzә
bilәrdim. Demәli, mәnim hazırkı hәyatım elә budur? Demәli, bu
anda mәnimçün hәr şey yeganә әlaqәsi özüm olduğum iyirmiyә
qәdәr cürbәcür pәrakәndә ad-ünvanla mәhdudlaşır? Amma niyә
başqaları yox, mәhz bunlar? Mәni onlara bağlayan nәdir; bu ad-
ünvanlarla ortaqlı nәyim var axı? Mәn sanki yuxudaydım; tәhlükә
vaxtı istәnilәn an ayılacağını bildiyin bir yuxuda. Əgәr istәsәydim
masanın arxasından qalxardım, bununla da әlaqә pozulardı – hәr
şey uçub-dağılar, heçlikdә yoxa çıxardı. Yalnız dәmir çamadan
qalardı, bir dә heç kәs üçün heç bir mәna kәsb etmәyәn bu
adların vә ünvanların yazıldığı kağız parçaları.
Mәn tәzәdәn “İtirilmiş addımlar” salonuna keçib perrona sarı
getdim. Gözlәmә zalı artıq boşalmışdı. İri lövhәnin qabağında
dayanıb saat on birә on beş dәqiqә işlәmiş yola düşәn qatarın
istiqamәtini axtardım. Havr. Bayaqkı cütlük hәmin istiqamәtdә
gedәcәkdi. İçimdә belә bir duyğu yarandı ki, bütün bu qatarlar
Birdәn ürәyimdәn keçdi ki, bir vәrәq kağızı kәsib xırda hissә-
lәrә ayırım; onların hәrәsindә bir ad, bir ünvan yaza bilәrdim.
Jaklin
Van Bever
Karto
Doktor Rob
Osman Bulvarı, ev 160, üçüncü mәrtәbә
“Turnel” mehmanxanası, Turnel sahil küçәsi, ev 65
“Lima” mehmanxanası, ev 46, Sen-Jermen bulvarı
“Küjas” kafesi, Küjas küçәsi, ev 22
“Dante” kafesi
Forj-lez-O, Dyep, Banöl-de-l.Orn, Angeym, Lyuk-syur-Mer,
Lanqryun
Havr
Atis-Mons
Mәn bu kağız parçalarını kart kimi masanın üstünә dә düzә
bilәrdim. Demәli, mәnim hazırkı hәyatım elә budur? Demәli, bu
anda mәnimçün hәr şey yeganә әlaqәsi özüm olduğum iyirmiyә
qәdәr cürbәcür pәrakәndә ad-ünvanla mәhdudlaşır? Amma niyә
başqaları yox, mәhz bunlar? Mәni onlara bağlayan nәdir; bu ad-
ünvanlarla ortaqlı nәyim var axı? Mәn sanki yuxudaydım; tәhlükә
vaxtı istәnilәn an ayılacağını bildiyin bir yuxuda. Əgәr istәsәydim
masanın arxasından qalxardım, bununla da әlaqә pozulardı – hәr
şey uçub-dağılar, heçlikdә yoxa çıxardı. Yalnız dәmir çamadan
qalardı, bir dә heç kәs üçün heç bir mәna kәsb etmәyәn bu
adların vә ünvanların yazıldığı kağız parçaları.
Mәn tәzәdәn “İtirilmiş addımlar” salonuna keçib perrona sarı
getdim. Gözlәmә zalı artıq boşalmışdı. İri lövhәnin qabağında
dayanıb saat on birә on beş dәqiqә işlәmiş yola düşәn qatarın
istiqamәtini axtardım. Havr. Bayaqkı cütlük hәmin istiqamәtdә
gedәcәkdi. İçimdә belә bir duyğu yarandı ki, bütün bu qatarlar
