Page 597 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 597
Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 597
kinayә peyda oldu: guya Van Bever hәr şeyi sadәlәşdirir vә hәr
şey reallıqda olduğundan daha aydın, daha asan görsәnir; belә
çıxır ki, onların normand kurortunda tanış olduqları kişi, sadәcә,
Qavrda dantistdir, bir sözlә, bundan bayağısını heç düşünmәk dә
olmaz. Yadıma saldım ki, mәn bәrәni hәmişә sahildәki bir kafedә
oturub gözlәyirdim. Kafenin adı “Okeana qapı” idi… Görәsәn,
Karto ora gedirmi? Əgәr gedirsә, öz boz kostyumundamı gedir?
Sabah Qavrın xәritәsini tapıb alaram, ikilikdә qalanda isә Jaklin
mәnә hamısını izah edәr.
– Düşünürdük ki, Parisdә bizim izimizi itirәr, amma budur ey,
üç hәftә qabaq yenidәn peyda oldu…
Van Bever başını çiyinlәri arasına qısıb, getdikcә belini daha
çox dоnqardırdı, elә bil qarşısındakı hansısa sәddi keçmәliydi.
– Siz ona küçәdә rast gәldiniz? – soruşdum.
– Aha, – Jaklin dillәndi. – Mәn onunla tәsadüfәn rastlaşdım.
Şatle meydanında taksi gözlәyirdi. Ona mehmanxanamızın
ünvanını verdim.
Qәfildәn hiss olundu ki, bu mövzuda danışmaq Jaklini yorub,
söhbәtә davam etmәyә heyi yoxdur.
– İndi vaxtının yarısını Parisdә keçirәndә, – Van Bever әlavә
elәdi, – bizim yanımıza gәlir. Necә deyәsәn ki, gәlmә…
Dünәn günün ikinci yarısında Osman bulvarında Karto Jaklin
üçün qapını açmışdı, Jaklin maşından düşmüşdü vә birlikdә evin
giriş qapısından içәri girmişdilәr. Orda mәn onlara diqqәtlә göz
qoyurdum – Jaklinin sifәtindә bir tikә dә peşmançılıq yox idi.
– Siz bәyәm onu görmәyә borclusunuz?
– Hansısa dәrәcәdә, hә, – Van Bever dedi. Vә gülümsәdi. Bir
anlıq tәrәddüddәn sonra әlavә elәdi: – Siz bizimçün bir xidmәt
göstәrә bilәrsiniz… O tipin yenidәn bizә yapışdığını görәndә,
heç yerә getmәyin, hәmişә bizimlә qalın…
kinayә peyda oldu: guya Van Bever hәr şeyi sadәlәşdirir vә hәr
şey reallıqda olduğundan daha aydın, daha asan görsәnir; belә
çıxır ki, onların normand kurortunda tanış olduqları kişi, sadәcә,
Qavrda dantistdir, bir sözlә, bundan bayağısını heç düşünmәk dә
olmaz. Yadıma saldım ki, mәn bәrәni hәmişә sahildәki bir kafedә
oturub gözlәyirdim. Kafenin adı “Okeana qapı” idi… Görәsәn,
Karto ora gedirmi? Əgәr gedirsә, öz boz kostyumundamı gedir?
Sabah Qavrın xәritәsini tapıb alaram, ikilikdә qalanda isә Jaklin
mәnә hamısını izah edәr.
– Düşünürdük ki, Parisdә bizim izimizi itirәr, amma budur ey,
üç hәftә qabaq yenidәn peyda oldu…
Van Bever başını çiyinlәri arasına qısıb, getdikcә belini daha
çox dоnqardırdı, elә bil qarşısındakı hansısa sәddi keçmәliydi.
– Siz ona küçәdә rast gәldiniz? – soruşdum.
– Aha, – Jaklin dillәndi. – Mәn onunla tәsadüfәn rastlaşdım.
Şatle meydanında taksi gözlәyirdi. Ona mehmanxanamızın
ünvanını verdim.
Qәfildәn hiss olundu ki, bu mövzuda danışmaq Jaklini yorub,
söhbәtә davam etmәyә heyi yoxdur.
– İndi vaxtının yarısını Parisdә keçirәndә, – Van Bever әlavә
elәdi, – bizim yanımıza gәlir. Necә deyәsәn ki, gәlmә…
Dünәn günün ikinci yarısında Osman bulvarında Karto Jaklin
üçün qapını açmışdı, Jaklin maşından düşmüşdü vә birlikdә evin
giriş qapısından içәri girmişdilәr. Orda mәn onlara diqqәtlә göz
qoyurdum – Jaklinin sifәtindә bir tikә dә peşmançılıq yox idi.
– Siz bәyәm onu görmәyә borclusunuz?
– Hansısa dәrәcәdә, hә, – Van Bever dedi. Vә gülümsәdi. Bir
anlıq tәrәddüddәn sonra әlavә elәdi: – Siz bizimçün bir xidmәt
göstәrә bilәrsiniz… O tipin yenidәn bizә yapışdığını görәndә,
heç yerә getmәyin, hәmişә bizimlә qalın…
