Page 594 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 594
Ïàòðèê Ìîäèàíî
birdәn ürәyim qopdu: bu ki Kartonun maşınıydı! İngilis markası
olduğundan tanıdım, Fransada belәsindәn azdır. Karto maşından
çıxıb sol qapını kiminçünsә açdı. Jaklin idi maşından düşәn!
Giriş qapısına gedәn yolda onlar mәni şüşә arxasında görә
bilәrdilәr, amma yerimdәn tәrpәnmәdim, masa arxasında elәcә
oturub qaldım. Hәtta gözümü dә onlardan ayırmadım. Lap elә bil
zorla gözlәrinә batmaq, diqqәtlәrini cәlb etmәk istәyirdim.
Mәni görmәdәn keçdilәr; Karto giriş qapısını itәlәyib Jaklini
qabağa buraxdı. Onun әynindә tünd-göy rәngli palto vardı, Jaklin
isә öz nazik dәri gödәkcәsindәydi.
Piştaxtaya yaxınlaşıb telefon jetonu istәdim. Budka zirzәmidә
idi. “Vaqram 13-18” nömrәsini yığdım. Kimsә dәstәyi qaldırdı.
– Siz Pyer Kartosunuz?
– Kimdir onu soruşan?
– Jaklinlә danışa bilәrәm?
Araya bir neçә saniyәlik sükut çökdü; mәn dәstәyi asdım.
Ertәsi gün nahardan sonra mәn onlarla – Jaklin vә Van Beverlә
– yenidәn Dante kafesindә görüşdüm. Yenә kafenin o başında,
elektrik bilyardın yanındaydılar. Mәni görәndә oyunu saxlayıb
elәmәdilәr. Jaklin balağı damdar olan qara şalvardaydı, ayağında
da qәti qışlıq olmayan qırmızı kәtandan tikilmiş ipli ayaqqabı.
Van Bever bizi ikilikdә qoyub, siqaret dalınca gedәndә mәn
fürsәti qaçırmayıb üzbәüz oturduğum Jaklindәn soruşdum:
– Karto necәdir? Dünәn Osman bulvarında vaxtınızı yaxşımı
keçirdiniz?
Sifәti ağappaq ağardı.
– Bunu niyә soruşursunuz ki?
– Çünki evә birlikdә necә girdiyinizi gözümlә gördüm.
Çalışırdım ki, arxayın tonda danışım, hәtta gülümsәyim dә.
– Siz mәni güdürdünüz?
birdәn ürәyim qopdu: bu ki Kartonun maşınıydı! İngilis markası
olduğundan tanıdım, Fransada belәsindәn azdır. Karto maşından
çıxıb sol qapını kiminçünsә açdı. Jaklin idi maşından düşәn!
Giriş qapısına gedәn yolda onlar mәni şüşә arxasında görә
bilәrdilәr, amma yerimdәn tәrpәnmәdim, masa arxasında elәcә
oturub qaldım. Hәtta gözümü dә onlardan ayırmadım. Lap elә bil
zorla gözlәrinә batmaq, diqqәtlәrini cәlb etmәk istәyirdim.
Mәni görmәdәn keçdilәr; Karto giriş qapısını itәlәyib Jaklini
qabağa buraxdı. Onun әynindә tünd-göy rәngli palto vardı, Jaklin
isә öz nazik dәri gödәkcәsindәydi.
Piştaxtaya yaxınlaşıb telefon jetonu istәdim. Budka zirzәmidә
idi. “Vaqram 13-18” nömrәsini yığdım. Kimsә dәstәyi qaldırdı.
– Siz Pyer Kartosunuz?
– Kimdir onu soruşan?
– Jaklinlә danışa bilәrәm?
Araya bir neçә saniyәlik sükut çökdü; mәn dәstәyi asdım.
Ertәsi gün nahardan sonra mәn onlarla – Jaklin vә Van Beverlә
– yenidәn Dante kafesindә görüşdüm. Yenә kafenin o başında,
elektrik bilyardın yanındaydılar. Mәni görәndә oyunu saxlayıb
elәmәdilәr. Jaklin balağı damdar olan qara şalvardaydı, ayağında
da qәti qışlıq olmayan qırmızı kәtandan tikilmiş ipli ayaqqabı.
Van Bever bizi ikilikdә qoyub, siqaret dalınca gedәndә mәn
fürsәti qaçırmayıb üzbәüz oturduğum Jaklindәn soruşdum:
– Karto necәdir? Dünәn Osman bulvarında vaxtınızı yaxşımı
keçirdiniz?
Sifәti ağappaq ağardı.
– Bunu niyә soruşursunuz ki?
– Çünki evә birlikdә necә girdiyinizi gözümlә gördüm.
Çalışırdım ki, arxayın tonda danışım, hәtta gülümsәyim dә.
– Siz mәni güdürdünüz?
