Page 595 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 595

Bir anlığa bәbәklәri genişlәndi, Van Beverin bizә yaxınlaşdığı
dәqiqәdә isә mәnә tәrәf әyilib astadan pıçıldadı:

– Bu bizim aramızda qalmalıdır.
Jaklinin o gecә mәnimlә bölüşdüyü efir flakonunu (özünün
dediyi kimi: “zәhrimarı”) düşündüm.
– Nәsә qayğılı görünürsünüz…
Van Bever qarşımda dayanıb әliylә çiynimә vurur, sanki mәni
pis yuxudan oyatmağa çalışırdı. Siqaret qutusunu mәnә uzatdı.
– Sәn yenә oynayacaqsan? – Jaklin ondan soruşdu.
Sanki mәndәn aralanmağa can atırdı.
– Hәlә yox, – Van Bever dedi. – Mәnim bu bilyarddan başım
ağrıyır.
Elә mәnim dә. Başıma düşәn bu şaqqıltını mәn Dante kafesindәn
kәnarda da eşidirdim.
– Sizdә Kartodan nәsә bir xәbәr var? – Van Beverdәn soruşdum.
Jaklinin qaşları düyünlәndi; heç şübhәsiz, mәnә işarә verirdi
ki, bәs bu mövzuya toxunmağa dәymәz.
– Niyә soruşursuz ki? Yәni o sizi belә maraqlandırır?
Sual quru tonda verilmişdi: sanki o mәnim bu Karto soyadını
yadda saxlamağımdаn tәәccüblәnmişdi.
– Görәsәn, yaxşı dantistdir? – soruşdum. Vә boz kostyumu,
gözәl tembrli bәm sәsi xatırladım. Hәr ikisi xoş tәәssürat yaradardı
– hәm kostyum, hәm dә sәs.
– Bilmirәm, – Van Bever cavab verdi.
Jaklinsә üzünü yana çevirib giriş qapısına baxırdı vә sanki
heç nә eşitmirdi. Van Bever gülümsәdi, ancaq tәbәssümündә bir
az gәrginlik duyulurdu.
– Vaxtının yarısını Parisdәki işinә sәrf elәyir, – Van Bever
әlavә elәdi.
– Bәs yarısını harda olur?
– Əyalәtdә.