Page 591 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 591
Óíóäóëìàíûí ÿí äÿðèí ãàòûíäàí 591
asılıydı, yәni istәsәm onlarla gedә bilәrdim. Jaklinin bunu bir da-
ha tәsdiqlәmәsi mәni әmәlli-başlı sakitlәşdirdi.
– Bәs Karto necә, ondan nә xәbәr?
Kartonun adının çәkilmәsi ilә qaşları düyünlәndi. Mәn bunu
bivec tonla dedim, sanki havanın necә olacağından danışırdım.
– Siz bu soyadı hәlә unutmamısız?
– Onu yadda saxlamaq asandır.
Bәs bu Karto hardasa işlәyirmi? Hә, işlәyirmiş. Osman
bulvarında, Jakmar-Andre muzeyinin yanındakı diş kabinetindә.
Jaklin әsәbi halda siqaret yandırdı.
– O bizә borc verә bilәrdi. Versәydi, getmәyimiz asanlaşardı.
Deyәsәn, altdan-altdan göz qoyurdu ki, görsün reаksiyam
necәdir.
– O, varlıdır? – soruşdum.
Jaklin gülümsәdi.
– Siz bayaq paltodan danışırdınız… Hә, bax ondan xahiş edә-
cәm ki, qoy mәnә xәz palto hәdiyyә etsin…
Əlini әlimin üstünә qoydu – o cür ki, bunu Küjas küçәsindәki
kafedә Van Beverlә elәmişdi. Sonra üzünü üzümә yaxınlaşdırıb:
– Narahat olmayın, – dedi. – Xәz mantolardan qәti xoşum
gәlmir.
Mәnim nömrәmdә Jaklin qara pәrdәni çәkib pәncәrәnin
qabağını örtdü. Bu qalın pәrdәni mәn özüm indiyәcәn hәlә heç
vaxt bağlamamışdım, çünki rәngi canımı sıxırdı; hәr dәfә dә
mәni içәri düşәn gün işığı yuxudan oyadırdı. İndi işıq zolağı
pәrdәnin arasından süzülürdü vә bu zolaqda Jaklinin döşәmәyә
sәpәlәnmiş paltarlarını görmәk qәribә idi. Pillәkәndә ardı-arası
kәsilmәyәn addım sәslәri mәni yuxudan elәsә dә, yerimdә uzanıb
qәti tәrpәnmirdim – üzünü çiynimә sıxmış Jaklin yatmağında
idi. Saata nәzәr saldım: günorta saat iki idi.
Otağımdan çıxanda dedi ki, yaxşısı budur, bu gün axşam gö-
rüşmәyәk – Van Bever Atis-Monsdan çoxdan qayıdıb, yәqin indi
asılıydı, yәni istәsәm onlarla gedә bilәrdim. Jaklinin bunu bir da-
ha tәsdiqlәmәsi mәni әmәlli-başlı sakitlәşdirdi.
– Bәs Karto necә, ondan nә xәbәr?
Kartonun adının çәkilmәsi ilә qaşları düyünlәndi. Mәn bunu
bivec tonla dedim, sanki havanın necә olacağından danışırdım.
– Siz bu soyadı hәlә unutmamısız?
– Onu yadda saxlamaq asandır.
Bәs bu Karto hardasa işlәyirmi? Hә, işlәyirmiş. Osman
bulvarında, Jakmar-Andre muzeyinin yanındakı diş kabinetindә.
Jaklin әsәbi halda siqaret yandırdı.
– O bizә borc verә bilәrdi. Versәydi, getmәyimiz asanlaşardı.
Deyәsәn, altdan-altdan göz qoyurdu ki, görsün reаksiyam
necәdir.
– O, varlıdır? – soruşdum.
Jaklin gülümsәdi.
– Siz bayaq paltodan danışırdınız… Hә, bax ondan xahiş edә-
cәm ki, qoy mәnә xәz palto hәdiyyә etsin…
Əlini әlimin üstünә qoydu – o cür ki, bunu Küjas küçәsindәki
kafedә Van Beverlә elәmişdi. Sonra üzünü üzümә yaxınlaşdırıb:
– Narahat olmayın, – dedi. – Xәz mantolardan qәti xoşum
gәlmir.
Mәnim nömrәmdә Jaklin qara pәrdәni çәkib pәncәrәnin
qabağını örtdü. Bu qalın pәrdәni mәn özüm indiyәcәn hәlә heç
vaxt bağlamamışdım, çünki rәngi canımı sıxırdı; hәr dәfә dә
mәni içәri düşәn gün işığı yuxudan oyadırdı. İndi işıq zolağı
pәrdәnin arasından süzülürdü vә bu zolaqda Jaklinin döşәmәyә
sәpәlәnmiş paltarlarını görmәk qәribә idi. Pillәkәndә ardı-arası
kәsilmәyәn addım sәslәri mәni yuxudan elәsә dә, yerimdә uzanıb
qәti tәrpәnmirdim – üzünü çiynimә sıxmış Jaklin yatmağında
idi. Saata nәzәr saldım: günorta saat iki idi.
Otağımdan çıxanda dedi ki, yaxşısı budur, bu gün axşam gö-
rüşmәyәk – Van Bever Atis-Monsdan çoxdan qayıdıb, yәqin indi
